Τη ΚΖ΄ (27η) Ιουνίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Ανέκτου.

Ανέκτος ο Άγιος Μάρτυς έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού και ηγεμόνος Καισαρείας της Καππαδοκίας Ουρβανού εν έτει 298. Επειδή δε εδίδασκε τους Χριστιανούς και τους παρεκίνει να μη φοβώνται τας βασάνους, αλλά μάλλον να ανθίστανται κατά των Ελλήνων χάριν της αληθείας και να αποθνήσκωσιν υπέρ της πίστεως του Χριστού, τούτου ένεκα διεβλήθη εις τον ρηθέντα ηγεμόνα. Συλληφθείς όθεν πρώτον μεν ερρίφθη εν τη φυλακή, είτα δε παρέστη εις τον ηγεμόνα, ο οποίος ηνάγκασεν αυτόν να θυσιάση εις τα είδωλα, αλλ’ ο Άγιος δια προσευχής του εκρήμνισεν αυτά εις την γην. Όθεν ετάνυσαν τον Μάρτυρα εκ των τεσσάρων μερών του σώματος και έδειραν αυτόν δέκα στρατιώται με βούνευρα· είτα εκρέμασαν αυτόν επί ξύλου και κατέκοψαν δια ξυρού τους δακτύλους των χειρών και των ποδών του, και όλον το σώμα του κατεξέσχισαν με σιδηρούς όνυχας.

Άγγελος δε Κυρίου φανείς τον ηλευθέρωσεν εκ των βασάνων και υγιά αυτόν κατέστησεν. Αφού δε κατεβίβασαν αυτόν εκ του ξύλου, ετρύπησαν τους αστραγάλους του με σιδηράς περόνας, βαλόντες και επί του στήθους του τηγάνιον πεπυρωμένον· έπειτα εκάθισαν αυτόν εντός αγγείου σιδηρού πολύ πεπυρωμένου, μετά ταύτα επλήγωσαν τους πόδας του με σιδηράς σούβλας και έρριψαν αυτόν εν τη φυλακή. Πάλιν δε Άγγελος Κυρίου φανείς έλυσεν αυτόν από τα δεσμά και εποίησεν υγιά· διο πολλοί Έλληνες βλέποντες αυτόν υγιά προσήρχοντο προς αυτόν και εβαπτίζοντο, εν ταυτώ δε ελυτρούντο εκ των ασθενειών των. Μετά ταύτα πάλιν εκρέμασαν τον Άγιον εκ των ποδών, είτα εκρέμασαν εκ των χειρών του βαρυτάτας πέτρας, ύστερον ύψωσαν αυτόν όρθιον επί ξύλου. Έπειτα έδειραν αυτόν εις την κοιλίαν με ξύλα, με τα οποία κτυπώσι τα τύμπανα, και έκαυσαν αυτόν με ανημμένας λαμπάδας, χύσαντες δε μόλυβδον βραστόν εντός του στόματός του έθηκαν εις την κεφαλήν του περικεφαλαίαν σιδηράν πεπυρακτωμένην, και ούτως έρριψαν αυτόν εις ανημμένην κάμινον. Επειδή δε εφυλάχθη από όλας ταύτας τας βασάνους αβλαβής υπό της χάριτος του Χριστού, προσείλκυσεν εις την πίστιν του Χριστού πολλούς Έλληνας, οίτινες όλοι απεκεφαλίσθησαν και έλαβον τους στεφάνους της αθλήσεως. Ύστερον ανέσπασαν δύο λωρίδας άνωθεν εκ του λαιμού του Αγίου έως κάτω εις τους πόδας του, επειδή δε λαβών μίαν εξ αυτών την έρριψεν εις το πρόσωπον του ασεβούς ηγεμόνος, τούτου ένεκα απεκεφαλίσθη ο μακάριος, αλλ’ αντί αίματος εξήλθε γάλα εκ της τομής του λαιμού του. Ηκολούθησε δε και άλλο θαύμα φρικτόν, διότι ο Μάρτυς λαβών εις τας χείρας του την αγίαν του κεφαλήν περιεπάτησεν έως δύο σημεία (απόστασις 25 περίπου ποδών), και ούτως απήλθε νικηφόρος εις τα ουράνια.