Τη Β΄ (2α) Μαρτίου, ο Άγιος Ομολογητής ΚΟΪΝΤΟΣ ο Θαυματουργός εν ειρήνη τελειούται.

Κόϊντος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών εγεννήθη εις την Φρυγίαν, εις την οποίαν έμαθε και την ευσέβειαν, κατά τους χρόνους του βασιλέως Αυρηλιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σο΄ - σοε΄ (270 – 275). Μεταβάς δε ποτέ εις κώμην τινά, Αιολίδα καλουμένην, εμοίραζεν ελεημοσύνην εις τους πτωχούς. Ο δε ηγεμών Ρούφος, συλλαβών τον Άγιον, ευθύς ως διέταξεν αυτόν να θυσιάση εις τα είδωλα, εδαιμονίσθη. Αφού δε παρεκάλεσεν ο Άγιος τον Θεόν ηλευθερώθη ο ηγεμών από το δαιμόνιον.

Ο δε Άγιος Κόϊντος εκ του λόγου τούτου όχι μόνον αφέθη ελεύθερος, αλλά και δώρα έλαβεν ως αντιμισθίαν της χάριτος παρά του ηγεμόνος. Επειδή δε δια προσευχής του Αγίου έγινε σεισμός και εκ του σεισμού εκρημνίσθη ο ναός των ειδώλων και τα εν αυτώ είδωλα έπεσον, φυγόντες οι ειδωλολάτραι αφήκαν τον Άγιον ελεύθερον. Αφ’ ου δε παρήλθον μετά τον σεισμόν τεσσαράκοντα ημέραι, συνέλαβε τον Άγιον ο άρχων Κλέαρχος, δεισιδαίμων σφόδρα και ζηλωτής της θρησκείας των ειδώλων υπάρχων και προσέταξε να συντρίψωσι τα σκέλη του Μάρτυρος. Τούτου δε γενομένου παρευθύς έγιναν ταύτα σώα και υγιή, με την δύναμιν του Χριστού. Μετά ταύτα περιήρχετο ο Άγιος διαφόρους τόπους επί δέκα όλα έτη ιατρεύων πάσαν νόσον πολυχρόνιον και πάσαν ασθένειαν ολιγοχρόνιον και τους πτωχούς ελεών. Ούτω, με τοιαύτα θαύματα και θεάρεστα έργα πολιτευσάμενος, προς Κύριον εξεδήμησε.