Μέμνων ο εν Αγίοις Πατήρ ημών αποταξάμενος τον κόσμον και τα εν κόσμω δια την αγάπην του Θεού, δικαίως και ευαρέστως διήρχετο τον βίον με υπακοήν και υποταγήν· διο έγινε και Ηγούμενος Μοναχών. Αποκτήσας δε πραότητα και αγάπην, έγινε και θαυματουργός. Επιπεσόντων δε ποτέ ακρίδων εις τους αγρούς του Μοναστηρίου, εξελθών ο Άγιος εκ του Μοναστηρίου και προσευχηθείς, ω του θαύματος! εξηφανίσθησαν, ως να κατέκαυσε ταύτας πυρ ή να επνίγησαν εις ποταμόν. Ούτος ανέβλυσε δια προσευχής του και ύδωρ εις τόπον άνυδρον, το οποίον μέχρι της σήμερον αναβρύει εις δόξαν Χριστού. Φανείς δε εις ναύτας τινάς, οίτινες εν ώρα τρικυμίας τον επεκαλέσθησαν και εζήτουν την βοήθειάν του, εκυβέρνα το πλοίον και τους παρεθάρρυνε, μετ’ ολίγον δε διέσωσεν αυτούς αβλαβείς εις λιμένα. Δια τοιούτων θαυμασίων κοσμών τον βίον του ο αοίδιμος παρείχε παντοίας ευεργεσίας εις τους αυτόν επικαλουμένους. Ευαρεστήσας λοιπόν τω Θεώ μέχρι τέλους, απήλθε προς Αυτόν, φέρων μεθ’ εαυτού τον πλούτον και τα εφόδια της αρετής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου