Αλφειός, Φιλάδελφος και Κυπρίνος οι Άγιοι Μάρτυρες κατήγοντο εκ της χώρας της καλουμένης των Βασκόνων, εκ πόλεως Πρεφακτών, ευγενείς κατά το γένος και πλούσιοι, υιοί του άρχοντος της πόλεως Βιταλίου, ανατραφέντες εν τη ευσεβεία και εν τη μελέτη των θείων Γραφών, δια της διδασκαλίας Ονησίμου τινός, αγιωτάτου ανδρός, κηρύττοντος τον Χριστόν. Ούτοι λοιπόν, αφού ηρωτήθησαν υπό του Ανηγγελίωνος, όστις εστάλη εκ της Ρώμης με γράμματα βασιλικά, απεστάλησαν παρ’ εκείνου εις την Ρώμην προς τον Λικίνιον. Ο Λικίνιος έστειλεν αυτούς εις τον Βαλεριανόν, ίνα τους εξετάση, ο δε Βαλεριανός έστειλεν αυτούς προς τον ηγεμόνα Διομήδην και ο Διομήδης απέστειλεν αυτούς προς τον Τέρτυλλον, όστις ήτο ηγεμών της Σικελίας.
Υφ’ ενός εκάστου λοιπόν των ανωτέρω ηγεμόνων εδοκίμασαν οι Άγιοι διάφορα είδη βασάνων. Τόσον δε ήσαν αι βάσανοι εκείναι σκληραί και αφόρητοι, ώστε μίαν μόνον εκ τούτων αν άλλος ήθελε δοκιμάσει, ασφαλώς ήθελεν αποκάμει ή μάλλον θα απέθνησκεν εξ αυτής. Τελευταίον δε έλαβον, οι αοίδιμοι, παρά Τερτύλλου το τέλος του Μαρτυρίου. Και ο μεν Αλφειός απεκεφαλίσθη, ο δε Φιλάδελφος ηπλώθη επί πεπυρωμένης εσχάρας και ο Κυπρίνος ετέθη επί πεπυρωμένου τηγανίου και ούτως ανήλθον και οι τρεις ούτοι Άγιοι νικηφόροι εις τους ουρανούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου