«…Ὄχι ἀδιάφοροι. Ὕστερα ἀπὸ λίγες μέρες… θὰ γίνουν ἐκλογές. Ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς θὰ κληθῇ ν᾽ ἀναδείξῃ μὲ τὴν ψῆφο του κυβέρνησι. Ὡς Ἕλληνες πολῖτες δὲν μποροῦμε νὰ μείνουμε ἀπαθεῖς θεαταὶ τοῦ ἐκλογικοῦ σάλου, ποὺ τ᾽ ἀφρισμένα κύματά του προξενοῦν μεγάλη ζάλη καὶ ναυτία στοὺς πολλούς· δὲν μποροῦμε νὰ προσπεράσουμε τὸ γεγονὸς τελείως ἀδιάφοροι, σὰν νὰ ἐπρόκειτο γιὰ ἐκλογὴ ποὺ θὰ γινόταν σὲ κάποια ἀπομακρυσμένη γωνία τῆς ὑφηλίου, π.χ. στὴ Γροιλανδία. Ὡς Ἕλληνες πολῖτες ἔχουμε καθῆκον ἀπέναντι στὴν πατρίδα. Ὡς ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ποὺ πάνω ἀπὸ ἐπίγειες πατρίδες θέτουμε τὴν πίστι, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ δώσουμε τὴν ψῆφο μας στὸν τυχόντα. Καὶ ὡς κληρικοὶ δὲν ἐπιτρέπεται ν᾽ ἀφήσουμε ἀδιαφώτιστο τὸν εὐσεβῆ λαὸ στὸ φλέγον τοῦτο ζήτημα τῶν ἡμερῶν. Μὲ ὅσα πάντως θὰ γράψουμε γι᾽ αὐτὸ δὲν πρόκειται ἐμεῖς νὰ ὑποδείξουμε νὰ ἐκλεγοῦν ὡρισμένα πρόσωπα τῆς ἀρεσκείας μας· θὰ ὑποδείξουμε τὸ μέτρο τῆς ἐκλογῆς, θὰ διατυπώσουμε δηλαδὴ καὶ θὰ ὑπογραμμίσουμε ὡρισμένες ἰδέες καὶ ἀρχές, βάσει τῶν ὁποίων κάθε ὀρθόδοξος Χριστιανὸς Ἕλληνας πρέπει νὰ κρίνῃ καὶ νὰ δίνῃ τὴν ψῆφο του.
Ποιό εἶνε τὸ μέτρο τῆς ἐκλογῆς; Ἂς μιλήσουμε μὲ ἕνα παράδειγμα.
Ὑποθέστε, ὅτι κάποιος κρατάει στὰ χέρια του ἕνα σπαθί. Πολλοὶ τοῦ τὸ ζητᾶνε. Σὲ ποιόν θὰ τὸ δώσῃ; Ἂν δώσῃ τὸ σπαθὶ σ᾽ ἕνα μικρὸ παιδί, ποὺ τὸ ζητάει ἐπίμονα, τὸ παιδί, ποὺ δὲν ξέρει πῶς τὸ χρησιμοποιοῦν, θὰ τὸ κάνῃ παιχνίδι, θὰ παίζῃ μ᾽ αὐτό, καὶ στὸ τέλος θὰ κόψῃ τὰ χέρια του καὶ αἱμόφυρτο θὰ κλαίῃ γοερά. Ἀνόητε, σ᾽ ἕνα παιδάκι ἐμπιστεύθηκες τὸ σπαθί;… Ἂν πάλι ἀφήσῃ καὶ τὸ σπαθὶ ἔρθῃ στὰ χέρια ἑνὸς τρελλοῦ, ὁ τρελλὸς θὰ τὸ χρησιμοποιήσῃ γιὰ καταστροφὴ καὶ τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ τῶν ἄλλων. Ἕνας τρελλός, ποὺ θὰ βρεθῇ ὡπλισμένος μὲ σπαθιὰ καὶ ὅπλα, εἶνε κάτι τρομερό… Ἀλλὰ καὶ ἀπ᾽ τὴν περίπτωσι αὐτὴ ὑπάρχει μιὰ ἄλλη τρομερώτερη· τὸ σπαθὶ νὰ παραδοθῇ στὰ χέρια κάποιου μὲ ἀποδεδειγμένα κακοῦργα καὶ φονικὰ αἰσθήματα, ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ διψάει γιὰ αἷμα καὶ ἐγκλήματα. Τὸ σπαθὶ στὴν περίπτωσι αὐτὴ θὰ γίνῃ λαιμητόμος ποὺ θὰ κόβῃ κεφάλια ἀνθρώπων ἢ κάτι χειρότερο· θὰ γίνῃ ἡ λόγχη τοῦ ἀγροίκου ἐκείνου ῾Ρωμαίου στρατιώτη, μὲ τὴν ὁποία κεντήθηκε ἡ πλευρὰ τοῦ Ἰησοῦ. Ἀνόητε, σὲ χέρια τρελλῶν καὶ ἐγκληματιῶν ἐμπιστεύθηκες τὸ σπαθί;… Ἀλλ᾽ ἐὰν τὸ σπαθὶ ποὺ κρατᾷς τὸ δώσῃς σὲ ἕναν ἔμπειρο γιατρό, ὁ γιατρὸς θὰ μετατρέψῃ τὴ λεπίδα του σὲ χειρουργικὸ μαχαίρι καὶ μ᾽ αὐτὸ θὰ κάνῃ ἐγχειρήσεις, θ᾽ ἀποκόψῃ σαπισμένα κρέατα καὶ θὰ σώσῃ ἀνθρώπους. Ἔτσι στὰ χέρια τοῦ γιατροῦ τὸ φονικὸ σίδερο θὰ γίνῃ ὄργανο σωτηρίας.
Προσοχὴ στὴν ψῆφο! Καταλάβατε τί θέλω νὰ πῶ, ἀγαπητοί μου; Παραβολικὰ εἶνε αὐτὰ ποὺ εἴπαμε, συμβολικὴ εἶνε ἡ εἰκόνα ποὺ σᾶς παρουσιάζω. Τὸ σπαθὶ εἶνε ἡ πολιτικὴ ἐξουσία. Αὐτὸς ποὺ κρατάει τὸ σπαθὶ εἶνε ὁ Ἑλληνικὸς λαός, εἶνε ὁ κάθε Ἕλληνας πολίτης πού, σύμφωνα μὲ τὸ κοινοβουλευτικὸ πολίτευμα τῆς χώρας μας, μὲ τὴν ψῆφο του ἀναδεικνύει τοὺς ἀντιπροσώπους του καὶ τοὺς ἀνεβάζει στὰ ὑψηλότερα πολιτικὰ ἀξιώματα. Καὶ ἐὰν μὲν αὐτοὶ ποὺ ἐκλέγει εἶνε ἄξιοι, τότε θὰ κάνουν καλὴ χρῆσι τῆς ἐξουσίας καὶ ἡ Ἑλλάδα θὰ εὐτυχήσῃ· ἂν ὅμως τὰ πρόσωπα τῆς προτιμήσεώς του εἶνε ἀνάξια, τότε θὰ κάνουν κακὴ χρῆσι τῆς ἐξουσίας, ὅπως κάνει κακὴ χρῆσι τοῦ σπαθιοῦ τὸ παιδάκι ἢ ὁ τρελλὸς ἢ ὁ κακοῦργος, καὶ ἡ Ἑλλάδα θὰ δυστυχήσῃ· καὶ ὑπεύθυνος γιὰ τὴ δυστυχία της θὰ εἶσαι κ᾽ ἐσὺ ποὺ ἐκλέγεις, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν ψῆφο σου ὥπλισες τοὺς κακοὺς καὶ πονηροὺς μὲ τεράστια δύναμι, γιὰ νὰ κάνουν τὸ κακὸ ὄχι σὲ λίγους ἀνθρώπους, ὅπως ὅταν εἶνε ἐκτὸς τῆς ἐξουσίας, ἀλλὰ γιὰ νὰ κάνουν τὸ κακὸ σὲ ὁλόκληρο τὸ ἔνθος. Ἰσχύει καὶ στὴν προκειμένη περίπτωσι τῆς ἐκλογῆς τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων ὅ,τι ἔγραψε ὁ κορυφαῖος ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὁ θεόπνευστος Παῦλος, στὸ μαθητή του Τιμόθεο γιὰ τὴν ἐκλογὴ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ποιμένων· «Χεῖρας ταχέως μηδενὶ ἐπιτίθει, μηδὲ κοινώνει ἁμαρτίαις ἀλλοτρίαις» (Α΄ Τιμ. 5,22).
Πρόσεξε –λέει ὁ ἀπόστολος–, πρόσεξε, Τιμόθεε, ποιόν θὰ ἐκλέξῃς ὡς ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας· γιατὶ ἂν ἐκλέξῃς κάποιον κακό, θὰ φέρῃς τὴν εὐθύνη κ᾽ ἐσὺ γιὰ ὅσα ἄτοπα καὶ ἐγκληματικὰ καὶ σατανικὰ θὰ διαπράξῃ ἐκεῖνος εἰς βάρος τοῦ ποιμνίου· γιατὶ ἐσὺ τοῦ ἔδωσες τὴ δύναμι νὰ κακοποιῇ. Ἀλλὰ κ᾽ ἐσύ, Ἕλληνα ψηφοφόρε, πρόσεξε κατὰ τὴν ἐκλογή. Διότι, ἐὰν ἐκλέξῃς ὡς πολιτικούς σου ἡγέτες κάποιους κακούς, θὰ ἔχῃς κ᾽ ἐσὺ τὸ μερίδιο τῆς εὐθύνης γιὰ ὅλες ἐκεῖνες τὶς συμφορὲς ποὺ θὰ προέλθουν ἀπὸ τὴ φαύλη κυβέρνησι. Πρόσεχε τὴν ψῆφο σου! Σὲ ποιούς θὰ τὴ δώσῃς; Κάνοντας κακὴ ἐκλογή, ὁδηγεῖς σὲ βάραθρα τὴν Ἑλλάδα, καὶ ματαίως κατόπιν θὰ καταριέσαι τὴν ἡμέρα ποὺ τελείως ἄκριτα καὶ ἐπιπόλαια ἔδωσες τὴν ψῆφο σου.
Ὑποθέστε, ὅτι κάποιος κρατάει στὰ χέρια του ἕνα σπαθί. Πολλοὶ τοῦ τὸ ζητᾶνε. Σὲ ποιόν θὰ τὸ δώσῃ; Ἂν δώσῃ τὸ σπαθὶ σ᾽ ἕνα μικρὸ παιδί, ποὺ τὸ ζητάει ἐπίμονα, τὸ παιδί, ποὺ δὲν ξέρει πῶς τὸ χρησιμοποιοῦν, θὰ τὸ κάνῃ παιχνίδι, θὰ παίζῃ μ᾽ αὐτό, καὶ στὸ τέλος θὰ κόψῃ τὰ χέρια του καὶ αἱμόφυρτο θὰ κλαίῃ γοερά. Ἀνόητε, σ᾽ ἕνα παιδάκι ἐμπιστεύθηκες τὸ σπαθί;… Ἂν πάλι ἀφήσῃ καὶ τὸ σπαθὶ ἔρθῃ στὰ χέρια ἑνὸς τρελλοῦ, ὁ τρελλὸς θὰ τὸ χρησιμοποιήσῃ γιὰ καταστροφὴ καὶ τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ τῶν ἄλλων. Ἕνας τρελλός, ποὺ θὰ βρεθῇ ὡπλισμένος μὲ σπαθιὰ καὶ ὅπλα, εἶνε κάτι τρομερό… Ἀλλὰ καὶ ἀπ᾽ τὴν περίπτωσι αὐτὴ ὑπάρχει μιὰ ἄλλη τρομερώτερη· τὸ σπαθὶ νὰ παραδοθῇ στὰ χέρια κάποιου μὲ ἀποδεδειγμένα κακοῦργα καὶ φονικὰ αἰσθήματα, ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ διψάει γιὰ αἷμα καὶ ἐγκλήματα. Τὸ σπαθὶ στὴν περίπτωσι αὐτὴ θὰ γίνῃ λαιμητόμος ποὺ θὰ κόβῃ κεφάλια ἀνθρώπων ἢ κάτι χειρότερο· θὰ γίνῃ ἡ λόγχη τοῦ ἀγροίκου ἐκείνου ῾Ρωμαίου στρατιώτη, μὲ τὴν ὁποία κεντήθηκε ἡ πλευρὰ τοῦ Ἰησοῦ. Ἀνόητε, σὲ χέρια τρελλῶν καὶ ἐγκληματιῶν ἐμπιστεύθηκες τὸ σπαθί;… Ἀλλ᾽ ἐὰν τὸ σπαθὶ ποὺ κρατᾷς τὸ δώσῃς σὲ ἕναν ἔμπειρο γιατρό, ὁ γιατρὸς θὰ μετατρέψῃ τὴ λεπίδα του σὲ χειρουργικὸ μαχαίρι καὶ μ᾽ αὐτὸ θὰ κάνῃ ἐγχειρήσεις, θ᾽ ἀποκόψῃ σαπισμένα κρέατα καὶ θὰ σώσῃ ἀνθρώπους. Ἔτσι στὰ χέρια τοῦ γιατροῦ τὸ φονικὸ σίδερο θὰ γίνῃ ὄργανο σωτηρίας.
Προσοχὴ στὴν ψῆφο! Καταλάβατε τί θέλω νὰ πῶ, ἀγαπητοί μου; Παραβολικὰ εἶνε αὐτὰ ποὺ εἴπαμε, συμβολικὴ εἶνε ἡ εἰκόνα ποὺ σᾶς παρουσιάζω. Τὸ σπαθὶ εἶνε ἡ πολιτικὴ ἐξουσία. Αὐτὸς ποὺ κρατάει τὸ σπαθὶ εἶνε ὁ Ἑλληνικὸς λαός, εἶνε ὁ κάθε Ἕλληνας πολίτης πού, σύμφωνα μὲ τὸ κοινοβουλευτικὸ πολίτευμα τῆς χώρας μας, μὲ τὴν ψῆφο του ἀναδεικνύει τοὺς ἀντιπροσώπους του καὶ τοὺς ἀνεβάζει στὰ ὑψηλότερα πολιτικὰ ἀξιώματα. Καὶ ἐὰν μὲν αὐτοὶ ποὺ ἐκλέγει εἶνε ἄξιοι, τότε θὰ κάνουν καλὴ χρῆσι τῆς ἐξουσίας καὶ ἡ Ἑλλάδα θὰ εὐτυχήσῃ· ἂν ὅμως τὰ πρόσωπα τῆς προτιμήσεώς του εἶνε ἀνάξια, τότε θὰ κάνουν κακὴ χρῆσι τῆς ἐξουσίας, ὅπως κάνει κακὴ χρῆσι τοῦ σπαθιοῦ τὸ παιδάκι ἢ ὁ τρελλὸς ἢ ὁ κακοῦργος, καὶ ἡ Ἑλλάδα θὰ δυστυχήσῃ· καὶ ὑπεύθυνος γιὰ τὴ δυστυχία της θὰ εἶσαι κ᾽ ἐσὺ ποὺ ἐκλέγεις, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν ψῆφο σου ὥπλισες τοὺς κακοὺς καὶ πονηροὺς μὲ τεράστια δύναμι, γιὰ νὰ κάνουν τὸ κακὸ ὄχι σὲ λίγους ἀνθρώπους, ὅπως ὅταν εἶνε ἐκτὸς τῆς ἐξουσίας, ἀλλὰ γιὰ νὰ κάνουν τὸ κακὸ σὲ ὁλόκληρο τὸ ἔνθος. Ἰσχύει καὶ στὴν προκειμένη περίπτωσι τῆς ἐκλογῆς τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων ὅ,τι ἔγραψε ὁ κορυφαῖος ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὁ θεόπνευστος Παῦλος, στὸ μαθητή του Τιμόθεο γιὰ τὴν ἐκλογὴ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ποιμένων· «Χεῖρας ταχέως μηδενὶ ἐπιτίθει, μηδὲ κοινώνει ἁμαρτίαις ἀλλοτρίαις» (Α΄ Τιμ. 5,22).
Πρόσεξε –λέει ὁ ἀπόστολος–, πρόσεξε, Τιμόθεε, ποιόν θὰ ἐκλέξῃς ὡς ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας· γιατὶ ἂν ἐκλέξῃς κάποιον κακό, θὰ φέρῃς τὴν εὐθύνη κ᾽ ἐσὺ γιὰ ὅσα ἄτοπα καὶ ἐγκληματικὰ καὶ σατανικὰ θὰ διαπράξῃ ἐκεῖνος εἰς βάρος τοῦ ποιμνίου· γιατὶ ἐσὺ τοῦ ἔδωσες τὴ δύναμι νὰ κακοποιῇ. Ἀλλὰ κ᾽ ἐσύ, Ἕλληνα ψηφοφόρε, πρόσεξε κατὰ τὴν ἐκλογή. Διότι, ἐὰν ἐκλέξῃς ὡς πολιτικούς σου ἡγέτες κάποιους κακούς, θὰ ἔχῃς κ᾽ ἐσὺ τὸ μερίδιο τῆς εὐθύνης γιὰ ὅλες ἐκεῖνες τὶς συμφορὲς ποὺ θὰ προέλθουν ἀπὸ τὴ φαύλη κυβέρνησι. Πρόσεχε τὴν ψῆφο σου! Σὲ ποιούς θὰ τὴ δώσῃς; Κάνοντας κακὴ ἐκλογή, ὁδηγεῖς σὲ βάραθρα τὴν Ἑλλάδα, καὶ ματαίως κατόπιν θὰ καταριέσαι τὴν ἡμέρα ποὺ τελείως ἄκριτα καὶ ἐπιπόλαια ἔδωσες τὴν ψῆφο σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου