Τη Ε΄ (5η) του Δεκεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

Αναστάσιος ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς, βλέπων κάποτε τους Αγίους Μάρτυρας του Χριστού να τιμωρώνται υπό των ειδωλολατρών και να κατακόπτωνται εις όλα τα μέλη του σώματός των δια την πίστιν και ομολογίαν του Χριστού, έλαβε θείον ζήλον εις την καρδίαν του, διότι ως Χριστιανός όπου ήτο συνελογίζετο και τα άρρητα εκείνα αγαθά, τα οποία είναι ητοιμασμένα δια τους Μάρτυρας. Δια τούτο λοιπόν επεθύμησε να αγωνισθή και αυτός τον ίδιον δρόμον του Μαρτυρίου, ίνα και των ίσων στεφάνων αξιωθή.

Εθερμάνθη λοιπόν ημέραν τινά έσωθεν η καρδία του από την αγάπην του Μαρτυρίου και σημειώσας όλον το σώμα του με τον τύπον του Τιμίου Σταυρού επήγεν αυτόκλητος εις το Μαρτύριον και σταθείς εν τω μέσω του κριτηρίου, με μεγάλην φωνήν ανεβόησεν εκείνο του Ησαϊου· «Εμφανής εγενήθην τοις εμέ μη επερωτώσιν, ευρέθην τοις εμέ μη ζητούσιν» (Ησ. ξε: 1). Επειδή δε τότε όλοι ενητένισαν εις αυτόν, είπε προς αυτούς ο Μάρτυς· «Ακούσατε όλοι σεις οι υπηρέται του διαβόλου, εγώ είμαι Χριστιανός και πιστεύω εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, τα δε είδωλά σας και τους αυτά προσκυνούντας αναθεματίζω και αποστρέφομαι». Οι δε ειδωλολάτραι βλέποντες την παρρησίαν ταύτην εξεπλάγησαν, και ευθύς εκδύσαντες αυτόν τον έδειραν δυνατά λέγοντες· «Αυτήν μεν την τιμωρίαν εποιήσαμεν εις σε δια την αδιαντροπίαν και αυθάδειάν σου, δια το ότι δε πιστεύεις εις τον Χριστόν θέλει κοπή η κεφαλή σου, και θέλει ριφθή το σώμα σου εις βρώσιν των ιχθύων και των ερπετών». Όθεν ευθύς λαβόντες οι θηριώδεις τον Άγιον απεκεφάλισαν αυτόν, και δια πλοιαρίου κομίσαντες το σώμα του ολίγον μακράν από την γην, έρριψαν αυτό εις την θάλασσαν.