Αγαθόνικος ο ένδοξος αθλοφόρος του Χριστού και οι συν αυτώ αθλήσαντες
Άγιοι Μάρτυρες ήκμασαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού, εν έτει 298,
ότε κόμης τις, Ευτόλμιος ονομαζόμενος, σταλείς εκ της Νικομηδείας εις τα μέρη
του Ευξείνου Πόντου υπό του βασιλέως, ίνα θανατώση τους ευρισκομένους εκεί
Χριστιανούς, προσωρμίσθη εις το εμπόριον το λεγόμενον Κάρπην· εκεί δε ευρών τον
Άγιον Ζωτικόν με τους μαθητάς του ομολογούντας τον Χριστόν, κατεδίκασεν αυτόν
εις σταυρικόν θάνατον.
Επαναλθών ο Ευτόλμιος εις την Νικομήδειαν και μαθών ότι ο λεγόμενος Πρίγκηψ επίστευσεν εις τον Χριστόν, καταπεισθείς υπό τινος Αγαθονίκου, όστις απεμάκρυνε τους Έλληνας από των ειδώλων και προσέφερεν αυτούς εις τον Χριστόν, συνέλαβεν αμφοτέρους, και τον μεν Αγαθόνικον δυνατά έδειρε, τον δε Πρίγκηπα, μετά και άλλων Χριστιανών, απήγαγε δέσμιον εις την Θράκην, όπου διετέλει ων ο βασιλεύς, ίνα ούτοι παρά του βασιλέως κριθώσιν. Ελθών δε εις κώμην λεγομένην Ποταμός, εκεί εθανάτωσε δια τινος μηχανικού οργάνου, του καταπέλτου (ομοιάζοντος με το ακόντιον), τους Αγίους Ζήνωνα, Θεοπρέπιον και Ακίνδυνον, καθότι δεν ηδύναντο πλέον να περιπατήσωσιν οι μακάριοι ως εκ των επενεχθεισών εις αυτούς πρότερον πληγών δια ραβδισμάτων. Είτα αφιχθείς εις την Χαλκηδόνα εφόνευσε δια ξίφους τον Άγιον Σεβηριανόν, κηρύττοντα τον Χριστόν. Όταν δε ήλθεν εις το Βυζάντιον, παρέστη ενώπιόν του ο υπ’ αυτού πρότερον δαρείς Αγαθόνικος μετά του Πρίγκηπος και των δεσμίων, τους οποίους είχεν ο κόμης μεθ’ εαυτού. Εξέβαλε λοιπόν τον Μάρτυρα Αγαθόνικον έξω της πόλεως και έδειραν αυτόν πολύ δυνατά, είτα λαβών και τούτον μεθ’ εαυτού, όταν έφθασεν εις την Σηλύβριαν, εις τόπον λεγόμενον Άμμους, όπου ήτο ο βασιλεύς, εκεί απεκεφάλισε τον Μάρτυρα Αγαθόνικον και τον Πρίγκηπα και τους λοιπούς Χριστιανούς, όσους είχεν απαγάγει εκ της Νικομηδείας, και ούτως έλαβον όλοι τους στεφάνους του Μαρτυρίου. Τελείται δε η αυτών Σύναξις και εορτή εν τω αγίω αυτών Ναώ τω ευρισκομένω εν Καινουπόλει, εν τω Ναώ της Αγίας Θεοδώρας και εν τω Μοναστηρίω του Ξηροκέρκου.
Επαναλθών ο Ευτόλμιος εις την Νικομήδειαν και μαθών ότι ο λεγόμενος Πρίγκηψ επίστευσεν εις τον Χριστόν, καταπεισθείς υπό τινος Αγαθονίκου, όστις απεμάκρυνε τους Έλληνας από των ειδώλων και προσέφερεν αυτούς εις τον Χριστόν, συνέλαβεν αμφοτέρους, και τον μεν Αγαθόνικον δυνατά έδειρε, τον δε Πρίγκηπα, μετά και άλλων Χριστιανών, απήγαγε δέσμιον εις την Θράκην, όπου διετέλει ων ο βασιλεύς, ίνα ούτοι παρά του βασιλέως κριθώσιν. Ελθών δε εις κώμην λεγομένην Ποταμός, εκεί εθανάτωσε δια τινος μηχανικού οργάνου, του καταπέλτου (ομοιάζοντος με το ακόντιον), τους Αγίους Ζήνωνα, Θεοπρέπιον και Ακίνδυνον, καθότι δεν ηδύναντο πλέον να περιπατήσωσιν οι μακάριοι ως εκ των επενεχθεισών εις αυτούς πρότερον πληγών δια ραβδισμάτων. Είτα αφιχθείς εις την Χαλκηδόνα εφόνευσε δια ξίφους τον Άγιον Σεβηριανόν, κηρύττοντα τον Χριστόν. Όταν δε ήλθεν εις το Βυζάντιον, παρέστη ενώπιόν του ο υπ’ αυτού πρότερον δαρείς Αγαθόνικος μετά του Πρίγκηπος και των δεσμίων, τους οποίους είχεν ο κόμης μεθ’ εαυτού. Εξέβαλε λοιπόν τον Μάρτυρα Αγαθόνικον έξω της πόλεως και έδειραν αυτόν πολύ δυνατά, είτα λαβών και τούτον μεθ’ εαυτού, όταν έφθασεν εις την Σηλύβριαν, εις τόπον λεγόμενον Άμμους, όπου ήτο ο βασιλεύς, εκεί απεκεφάλισε τον Μάρτυρα Αγαθόνικον και τον Πρίγκηπα και τους λοιπούς Χριστιανούς, όσους είχεν απαγάγει εκ της Νικομηδείας, και ούτως έλαβον όλοι τους στεφάνους του Μαρτυρίου. Τελείται δε η αυτών Σύναξις και εορτή εν τω αγίω αυτών Ναώ τω ευρισκομένω εν Καινουπόλει, εν τω Ναώ της Αγίας Θεοδώρας και εν τω Μοναστηρίω του Ξηροκέρκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου