Τη ΚΒ΄ (22α) Ιανουαρίου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΤΙΜΟΘΕΟΥ.

Τιμόθεος ο ένδοξος του Χριστού Απόστολος ήτο από την πόλιν Λύστραν την εν Λυκαονίαν ή Ισαυρία ευρισκομένην και υποκειμένην εις την διοίκησιν του Ικονίου, υιός πατρός μεν Έλληνος, μητρός δε Ιουδαίας, Ευνίκης καλουμένης. Μαθητεύσας δε παρά τω Αποστόλω Παύλω, έγινεν ομού με αυτόν συνεργός και κήρυξ του Αγίου Ευαγγελίου· είτα και με τον Θεολόγον Ιωάννην, τον ηγαπημένον μαθητήν του Κυρίου, συναντάται και λαμβάνει από αυτόν πλουσίαν την χάριν του Πνεύματος.
Όταν δε ο Θεολόγος Ιωάννης εξωρίσθη εις την Πάτμον από τον Δομετιανόν, τότε ο μακάριος Τιμόθεος κατέστη Επίσκοπος Εφέσου, χειροτονηθείς υπό του Αποστόλου Παύλου. Μίαν δε φοράν βλέπων ο θείος ούτος Απόστολος τους Έλληνας ότι κατά τινα πάτριον εορτήν, «Καταγώγια» ονομαζομένην, εποίουν αταξίας, είδωλα βαστάζοντες εις τας χείρας, προσωπίδας θέτοντες εις τα πρόσωπα, τραγωδούντες, ορμώντες ληστρικώς κατά ανδρών τε και γυναικών, φονεύοντες αλλήλους, ταύτα, λέγω, βλέπων ο θείος Τιμόθεος, εθερμάνθη από το πυρ του θείου ζήλου και δεν ηνείχετο να βλέπη τα τοιαύτα άτοπα, αλλ’ εδίδασκεν αυτούς και παρεκίνει να παύσωσι τας αταξίας ταύτας. Οι δε απάνθρωποι εκείνοι και θηριώδεις, κινηθέντες υπό μανίας και μεγάλης οργής, εφόνευσαν τον του Κυρίου Απόστολον, με τα ξύλα τα οποία είχον εις τας χείρας των και ούτω πως ο μακάριος τελειωθείς ενεταφιάσθη υπό των Χριστιανών, το δε άγιον αυτού λείψανον ανεκομίσθη ύστερον και μετεφέρθη εις την Κωνσταντινούπολιν, αποθησαυρισθέν μετά των λειψάνων Λουκά και Ανδρέου εις τον Ναόν των Αγίων Αποστόλων, όπου και η σύναξις και εορτή αυτού τελείται. Η προς Τιμόθεον Α΄ και Β΄ επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς αυτόν τούτον εγράφησαν.