Ελικωνίς η Αγία Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους των βασιλέων Γορδιανού
(238 – 244) και Φιλίππου (244 – 249) καταγομένη εκ Θεσσαλονίκης. Συλληφθείσα
δε, επειδή ήτο Χριστιανή, ωδηγήθη προς τον δούκα της Κορίνθου, Περίνιον
ονόματι.
Δεν υπέκυψεν όμως εις αυτόν να θυσιάση εις τα είδωλα, αλλά μετά θάρρους εκήρυξε τον Χριστόν Θεόν αληθινόν. Δια τούτο πρώτον μεν έδεσαν τους πόδας της δια του λωρίου του ζυγού των βοών και έρριψαν αυτήν κατά γης, κατόπιν δε, τήξαντες μόλυβδον και άσφαλτον και πίσσαν, έρριψαν εντός αυτών την Αγίαν. Εκ τούτου όμως του Μαρτυρίου ουδέν έπαθε. Μετά ταύτα εξύρισαν την κεφαλήν της προς εντροπήν και ανάψαντες πυράν κατέκαιον όλον το σώμα της. Κατόπιν η Αγία Μάρτυς Ελικωνίς εισήλθεν εντός του ναού των ειδώλων και δια προσευχής της εκρήμνισε τα είδωλα της Αθηνάς, του Διός και του Ασκληπιού. Όθεν δια την αιτίαν ταύτην απέκοψαν τους μαστούς της. Αφού δε έγινε διάδοχος του Περινίου Ιουστίνος ο ανθύπατος, ωδηγήθη και προς αυτόν η Αγία Μάρτυς. Μη πεισθείσα δε και πάλιν να προσφέρη σπονδάς και θυσίαν εις τα είδωλα, ερρίφθη εντός ανημμένης καμίνου. Επειδή δε η φλοξ ουδόλως ήγγισεν αυτήν, την ήπλωσαν επί χαλκής και πεπυρακτωμένης κλίνης, αλλ’ επιφανέντες εις την Αγίαν οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ εθεράπευσαν τας σάρκας αυτής, αίτινες, αναλυθείσαι, έπιπτον κατά γης εις τεμάχια. Όθεν φυλαχθείσα αβλαβής και εκ της βασάνου ταύτης, παρεδόθη εις τροφήν των θηρίων, τα οποία όμως την μεν Αγίαν ούτε καν ήγγισαν, εκ δε των υπηρετών του ανθυπάτου εθανάτωσαν εκατόν είκοσι. Διο εξεδόθη κατά της Αγίας Μάρτυρος η του θανάτου απόφασις και αποκεφαλισθείσα ανήλθεν η μακαρία στεφανηφόρος εις τους ουρανούς.
Δεν υπέκυψεν όμως εις αυτόν να θυσιάση εις τα είδωλα, αλλά μετά θάρρους εκήρυξε τον Χριστόν Θεόν αληθινόν. Δια τούτο πρώτον μεν έδεσαν τους πόδας της δια του λωρίου του ζυγού των βοών και έρριψαν αυτήν κατά γης, κατόπιν δε, τήξαντες μόλυβδον και άσφαλτον και πίσσαν, έρριψαν εντός αυτών την Αγίαν. Εκ τούτου όμως του Μαρτυρίου ουδέν έπαθε. Μετά ταύτα εξύρισαν την κεφαλήν της προς εντροπήν και ανάψαντες πυράν κατέκαιον όλον το σώμα της. Κατόπιν η Αγία Μάρτυς Ελικωνίς εισήλθεν εντός του ναού των ειδώλων και δια προσευχής της εκρήμνισε τα είδωλα της Αθηνάς, του Διός και του Ασκληπιού. Όθεν δια την αιτίαν ταύτην απέκοψαν τους μαστούς της. Αφού δε έγινε διάδοχος του Περινίου Ιουστίνος ο ανθύπατος, ωδηγήθη και προς αυτόν η Αγία Μάρτυς. Μη πεισθείσα δε και πάλιν να προσφέρη σπονδάς και θυσίαν εις τα είδωλα, ερρίφθη εντός ανημμένης καμίνου. Επειδή δε η φλοξ ουδόλως ήγγισεν αυτήν, την ήπλωσαν επί χαλκής και πεπυρακτωμένης κλίνης, αλλ’ επιφανέντες εις την Αγίαν οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ εθεράπευσαν τας σάρκας αυτής, αίτινες, αναλυθείσαι, έπιπτον κατά γης εις τεμάχια. Όθεν φυλαχθείσα αβλαβής και εκ της βασάνου ταύτης, παρεδόθη εις τροφήν των θηρίων, τα οποία όμως την μεν Αγίαν ούτε καν ήγγισαν, εκ δε των υπηρετών του ανθυπάτου εθανάτωσαν εκατόν είκοσι. Διο εξεδόθη κατά της Αγίας Μάρτυρος η του θανάτου απόφασις και αποκεφαλισθείσα ανήλθεν η μακαρία στεφανηφόρος εις τους ουρανούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου