Τη Α΄ (1η) Αυγούστου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΤΙΜΟΘΕΟΥ, Αρχιεπισκόπου Προκοννήσου (Προικοννήσου) του θαυματουργού.

Τιμόθεος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήκμασε περί τα μέσα του έκτου αιώνος, επί βασιλείας των αυτοκρατόρων Ιουστίνου του Θρακός, και του ανεψιού αυτού Ιουστινιανού του Μεγάλου εν τη βασιλευούση ποιούμενος τας διατριβάς. Αρετή δε πάση κεκοσμημένος, προχειρίζεται Επίσκοπος Προκοννήσου ή, συνηθέστερον ειπείν, Προικοννήσου, ήτις το πάλαι και Ελαφόνησος εκαλείτο, νυν δε υπό πάντων γινωσκομένη και λεγομένη Μαρμαράς.
Απελθών λοιπόν εκεί ο θείος Πατήρ, και τους κατοίκους της νήσου ταύτης ευρών την πειρατείαν μετερχομένους, και πολλήν απανθρωπίαν δεικνύοντας εις τους εις τα παράλια εκείνα ναυαγούντας, κατέβαλε πάσαν σπουδήν, ίνα της τοιαύτης γνώμης απαλλάξη αυτούς, και προτρέψη εις οίκτον προς τους δυστυχούντας· το οποίον και επέτυχεν εντός ολίγου χρόνου δια της χριστομιμήτου αυτού πραότητος. Συκοφαντηθείς δε υπό κακοβούλων ανθρώπων, υπέφερεν ανεξικάκως την συκοφαντίαν. Καλώς δε ποιμάνας το εμπιστευθέν εις αυτόν ποίμνιον, και ασκητικώς διανύσας τον βίον, και την θυγατέρα του αυτοκράτορος Ιουστινιανού δαιμονιώσαν, εμφανισθείς μόνον εις αυτήν και ιασάμενος, ανεπαύσατο εν Κυρίω, πλήρης ημερών, τη 1^η Αυγούστου. Η δε φιλόθεος μήτηρ της ιαθείσης παιδός, η βασιλίς Θεοδώρα, προς ένδειξιν ευγνωμοσύνης εις τον Άγιον, ανήγειρεν επί τω ονόματι αυτού Μονήν Ιεράν επί τινος ευρυχώρου πεδιάδος, όπου η πάσχουσα πρότερον απελθούσα ιάθη, και όπου και το ιερώτατον του Αγίου λείψανον ευρέθη, μετά την αποβίωσιν αυτού, εις μικράν δε απ’ αυτού απόστασιν ανευρέθη και πηγή αγιάσματος. Κείται δε η πεδιάς αύτη νοτιοανατολικώς της νήσου άνωθεν της πάλαι ποτέ κωμοπόλεως Προικοννήσου, Κλαζάκιον τα νυν υπό των εγχωρίων καλουμένης, και μηδέν έτερον εχούσης, ειμή είκοσι περίπου οικίας σμικράς. Καίτοι δε ερειπίων όντων και της Μονής και του μεγίστου αυτής Ναού, συνέρχονται όμως εκεί κατ’ έτος εγχώριοι, επιτελούντες την του Αγίου εορτήν.