Τη αυτή ημέρα (4η Ιουλίου),μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΚΥΠΡΙΛΛΗΣ της συναθλησάσης μετά του Αγίου Θεοδώρου και δια ξεσμών τελειωθείσης.

Κυπρίλλα η Αγία Μάρτυς κατήγετο εκ της ιδίας πατρίδος εξ ης και ο Άγιος Θεόδωρος, δηλαδή της Κυρήνης. Αύτη, συζευχθείσα και συζήσασα μετά του συζύγου της δύο μόνον έτη, απώλεσεν αυτόν και έμεινε χήρα επί έτη εικοσιοκτώ. Έχουσα δε πόνον εις την κεφαλήν, παρεκάλεσε τους γονείς της να την αφήσωσι να προστρέξη όπως θεραπευθή εις τον Άγιον Θεόδωρον, όστις τότε δια την του Χριστού πίστιν ήτο έγκλειστος εν τη φυλακή. Όθεν μεταβάσα και ιατρευθείσα παρ’ αυτού έμεινε και υπηρέτει τον Άγιον μετά της Λουκίας και Αρόας.
Αφού δε εμαρτύρησεν ο Άγιος Θεόδωρος, διεβλήθη η Κυπρίλλα εις τον ηγεμόνα, και ωδηγήθη ενώπιόν του. Επειδή δε δεν επείσθη να θυσιάση εις τα είδωλα, έθεσαν άνθρακας ανημμένους εις την μίαν των χειρών της, και ρίψαντες λίβανον επί των ανθράκων, ηνάγκαζον αυτήν να θυμιάση τα είδωλα. Η δε Άγία έλεγε: «Τούτο δεν είναι θυσία θεληματική ιδική μου, αλλά σατανική και ακούσιος». Και πράγματι, διότι οι δήμιοι εκράτουν ισχυρώς την χείρα της έως ου κατεκάη αύτη ολόκληρος. Μετά ταύτα εκρέμασαν την Αγίαν επί ξύλου και εξέσχιζον αυτήν. Και από μεν των πληγών της εξήλθεν αίμα, από δε των μαστών της γάλα· λιποθυμήσασα δε εκ των βασάνων, παρέδωκεν η μακαρία την ψυχήν αυτής εις τον Χριστόν και έλαβε παρ’ αυτού τον άφθαρτον στέφανον. Κατά προσταγήν δε του ηγεμόνος έλαβον αι ρηθείσαι δύο γυναίκες, η Λουκία και η Αρόα, το λείψανον της Αγίας Κυπρίλλης και ενεταφίασαν αυτό προσφέρουσαι κατά την ταφήν της άσματα γλυκύτατα. Ότε δε ενεταφιάσθη, ανέβλυσεν εκ του τάφου της δρόσος, ήτις ιάτρευε πάσαν ασθένειαν και πάθος. Μετά ταύτα εθανατώθησαν παρά του ηγεμόνος και η Αγία Λουκία και η Αρόα, νυν δε χορεύουσι μετά της Αγίας Κυπρίλλης εις τα ουράνια.