Κυριακός ο Άγιος Ιερομάρτυς, αφ’ ου εφανέρωσε τον Τίμιον Σταυρόν και αφ’ ου επίστευσεν εις τον Χριστόν και εβαπτίσθη, εγένετο και Επίσκοπος Ιεροσολύμων, παρετάθη δε η ζωή του έως εις τους χρόνους Ιουλιανού του Παραβάτου, εν έτει τξα΄ (361). Όταν δε ο Ιουλιανός εξήλθεν εις εκστρατείαν κατά των Περσών, επήγεν και εις τα μέρη της Παλαιστίνης και μαθών περί του Αγίου τούτου Κυριακού, εκράτησεν αυτόν και τον ηνάγκασε να θυσιάση εις τα είδωλα· ο δε Άγιος ήλεγξεν αυτόν. Όθεν προσέταξεν ο Παραβάτης να κοπή η δεξιά αυτού χειρ, ειπών:
«Συ πολλάς επιστολάς έγραψας δι’ αυτής της χειρός και πολλούς παρεκίνησας να αρνηθώσι τους θεούς». Έπειτα έχυσε μόλυβδον επί του στόματός του και μετά ταύτα έβαλεν αυτόν επί χαλκίνης και πεπυρωμένης κλίνης. Επειδή δε η μήτηρ του Αγίου, Άννα ονόματι, ακούσασα, ήλθε να τον ίδη, συνελήφθη και κρεμασθείσα από τας τρίχας της κεφαλής κατακαίεται με ανημμένας λαμπάδας και ούτω παραδίδει την ψυχήν της εις χείρας Θεού. Ο δε Άγιος Κυριακός, τεθείς εντός λέβητος πλήρους βεβρασμένου ελαίου και ταυτοχρόνως κτυπηθείς δια ακοντίου, ετελειώθη ο αοίδιμος του Χριστού Αθλητής και έλαβε παρά Κυρίου τον στέφανον της αθλήσεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου