Νίκανδρος και Ερμαίος οι Άγιοι Ιερομάρτυρες, επειδή πολλούς Έλληνας απεμάκρυναν από τα είδωλα και καθωδήγησαν εις τον Χριστιανισμόν, διεβλήθησαν εις τον κόμητα της πόλεως Λιβάνιον. Ο δε κόμης δέσας τους Αγίους εις τους ίππους εκείνους, οι οποίοι εφυλάττοντο επί τούτω, δια να παρατρέχωσιν εις τους αγώνας, εδίωξεν αυτούς· ούτοι δε βιαίως διωκόμενοι, τόσον πολύ έσυραν τους Αγίους, ώστε αι σάρκες αυτών κατεκόπησαν και όλη εκείνη η γη εβάφη εκ του αίματός των. Έπειτα προσέταξε να κρεμασθώσιν οι Άγιοι υψηλά και να κτυπώνται με σπάθην ξυλίνην. Μετά ταύτα ερρίφθησαν εις κάμινον πυρός· και επειδή έμειναν αβλαβείς εκ του πυρός δια της δυνάμεως του Θεού, επρόσταξεν ο απάνθρωπος τύραννος να εμπήξωσι καρφία εις τας καρδίας, εις τας κεφαλάς και τα σπλάγχνα των Αγίων. Έτι δε ζώντας επρόσταξε να κλείσωσιν εντός τάφου· όθεν ούτω κατακλεισθέντες οι μακάριοι, από την σκληράν και ανυπόφορον βίαν παρέδωκαν τας ψυχάς των εις χείρας του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου