Τη ΚΗ΄ (28η) Ιουνίου, μνήμη του δικαίου και μακαρίου Σεργίου του Μαγίστρου, του συστησαμένου την Μονήν της Υπεραγίας Θεοτόκου, την εν τω κόλπω Νικομηδείας, την λεγομένην του Νικητιάτου.

Σέργιος ο Άγιος ήτο εκ της χώρας των Παφλαγόνων, εκ κώμης ονομαζομένης Νικήτια, ήτις ευρίσκεται πλησίον της πόλεως Αμάστριδος της εν τω Ευξείνω Πόντω, εν έτει ωμβ΄ (842) εκ της κώμης δε ωνομάσθη και το Μοναστήριον του Νικητιάτου. Ούτος λοιπόν ήτο αγαθός, και αγαθών γονέων υιός, έχων και συγγενείς την αοίδιμον Θεοδώραν την βασίλισσαν, την σύζυγον Θεοφίλου του εικονομάχου, και τον ταύτης υιόν Μιχαήλ τον βασιλέα· εχρημάτισε δε ζηλωτής διάπυρος της Ορθοδόξου πίστεως και πολύ ηγωνίσθη ο μακάριος υπέρ της Ορθοδοξίας και αναστηλώσεως των σεπτών αγίων Εικόνων.

Επειδή δε τότε κατέβη εις την Κρήτην ο βασιλικός στόλος, εστάλη και αυτός υπό του βασιλέως Μιχαήλ και όλης της Συγκλήτου (οίτινες μόλις τον κατέπεισαν εις τούτο), ίνα και διοική όλα τα στρατιωτικά τάγματα, διότι είχεν ευφυΐαν και επιτηδειότητα, και ήτο ικανός να επιστατή εις όλα τα πράγματα των Ρωμαίων. Εκεί δε αφιχθείς απήλθε προς Κύριον. Και τότε μεν ενεταφιάσθη το άγιον αυτού λείψανον εις το εν τη Κρήτη Μοναστήριον, το μέχρι της σήμερον ονομαζόμενον του Μαγίστρου, ύστερον δε ανεκομίσθη και απετέθη εις το Μοναστήριον, το οποίον αυτός έκτισεν εν τω κόλπω της Νικομηδείας, και το οποίον ευρίσκεται μεταξύ των δύο Εμπορίων, του Καλού Αγρού και του Δόρκωνος.