Θεοφάνης ο άγιος Νεομάρτυς νέος ων πολύ και ωραίος εις την όψιν, ηπατήθη υπό των Αγαρηνών και δια την νηπιοφροσύνην του ηρνήθη, φεύ! τον Χριστόν και ετούρκευσε. Δεν παρήλθεν όμως πολύς καιρός και συναισθανθείς το κακόν το οποίον έπαθεν, ανεχώρησε και μετέβη εις άλλον τόπον, όπου εξωμολογήθη την ανομίαν του και μετανοήσας, ως έπρεπε, εγένετο Μοναχός, κλαίων πικρώς και αγωνιζόμενος εν νηστείαις, αγρυπνίαις, χαμαικοιτίαις, γονυκλισίαις και άλλαις σκληραγωγίαις να εξιλεώση τον Θεόν. Αλλ’ επειδή η συνείδησίς του ήλεγχε πάντοτε αυτόν διότι ηρνήθη τον Χριστόν, απεφάσισε να παρουσιασθή εις το κριτήριον και να ομολογήση τον Χριστόν, ίνα δια του αίματός του εξαλείψη την αμαρτίαν του. Μεταβάς όθεν εις Κωνσταντινούπολιν ίστατο εις τον τόπον όπου συνήθιζε πρότερον.
Και ιδόντες οι Τούρκοι ανεγνώρισαν αυτόν και ευθύς ώρμησαν εναντίον του με θυμόν πολύν και δέροντες και ωθούντες με βίαν, έφερον εις τον κριτήν και εμαρτύρουν, ότι εγένετο Αγαρηνός, ενώ ο Μάρτυς εφώναζεν ότι είναι Χριστιανός και Χριστιανός θέλει να αποθάνη. Τότε ο κριτής απεφάσισε να θανατωθή. Όθεν ευθύς οι Αγαρηνοί ήρπασαν τον Άγιον και έδειραν αυτόν ανηλεώς. Εξέβαλον λωρίδας δέρματος από της ράχεώς του σταυροειδώς, απέκοψαν τα ώτα αυτού και την ρίνα, εκρέμασαν αυτόν υψηλά εις το ξύλον και άλλας απανθρώπους βασάνους επέβαλον εις αυτόν. Αλλ’ ο άγιος Μάρτυς υπέμεινεν όλα ευχαρίστως δια την αγάπην του Χριστού. Όθεν βλέποντες οι Αγαρηνοί το αμετάθετον της γνώμης του, έκλεισαν αυτόν εντός αιχμηρών σιδήρων και ούτως έλαβεν ο αοίδιμος τον στέφανον του μαρτυρίου παρά του αγωνοθέτου Θεού ημών, ω η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας. Αμήν. Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου