Μαρτίνος ο Όσιος Πατήρ ημών, ο Επίσκοπος Ταρρακίνης, ήτο από την Σαβωρίαν της Ταφωνίας, γόνος εξόχου καταγωγής και μέγας γνωριζόμενος υπό των Ιλλυριών. Στολισμένος δε ων με αποστολικά αξιώματα, εφθονήθη υπό των αρειανών και πολλάκις υπ’ αυτών δημοσίως δαρείς, εδιώχθη. Μεταβάς δε εις τα Μεδιόλανα, έπαθε τα αυτά από τον εκεί Επίσκοπον Αυξέντιον, αρειανόν και αυτόν όντα. Όθεν αναγκαζόμενος ο αοίδιμος έφυγε και επήγεν εις την έρημον και ακατοίκητον νήσον Ταλάρειαν, η οποία πλησιάζει εις το Τυρρηνικόν πέλαγος, το κατά την Τουσκίαν την εν Ιταλία ευρισκομένην· εκεί δε ησυχάζων, έτρωγε μόνον τας ρίζας των βοτανών. Μετά ταύτα έγινεν Επίσκοπος της εν Ταρρακίνη Εκκλησίας.
Τόσον δε έλαμψε και προέκοψεν εις την φιλοπτωχείαν ο αοίδιμος, ώστε πρώτον μεν διεμοίρασεν όλην του την περιουσίαν εις τους πτωχούς. Έπειτα δε, και εάν εφόρει εν και μόνον ακόμη ένδυμα και έβλεπε πτωχόν τινα κρυώνοντα, έκοπτε το ένδυμά του από των γονάτων και το έδιδεν εις τον πτωχόν. Ούτος ο Άγιος βλέπων ποτέ ότι εκόμιζον νεκρόν όπως τον ενταφιάσωσιν, εις δε συκοφάντης δεν άφηνε να τον θάψωσι, λέγων ψευδώς ότι χρεωστεί ποσόν τι χρημάτων, τον μεν νεκρόν εκείνον ανέστησε, τον δε συκοφάντην, ψεύστην αποδειχθέντα, προσέταξε να αποθάνη αντί του νεκρού. Με τοιούτον λοιπόν τρόπον θαερέστως και θαυμαστώς ζήσας ο τρισόλβιος, εν ειρήνη εκοιμήθη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου