Πολλοί των στρατιωτών του ανωτέρω βασιλέως Κωνσταντίνου του Κοπρωνύμου, Ορθόδοξοι όντες, ηρνήθησαν τον κόσμον και έγιναν Μοναχοί. Τούτους δε τιμωρήσας ο παράνομος βασιλεύς τους απήλλαξεν από την παρούσαν ζωήν, διότι τον μεν ένα εξ αυτών, Βασίλειον ονομαζόμενον, πρώτον μεν ετύφλωσεν, είτα δε μη πεισθέντα να αρνηθή την προσκύνησιν των αγίων Εικόνων ελάκτισεν εις την κοιλίαν και διεσκόρπισε τα εντόσθιά του, παραδώσαντος ούτω του αοιδίμου την μακαρίαν ψυχήν του εις χείρας Θεού· άλλον δε τινά εφυλάκισεν εις το Σωσθένειον, ήτοι την κοινώς λεγομένην Στένην, είτα έκοψε την ρίνα του, και έπειτα εξώρισεν αυτόν εις την Χερσώνα (την σημερινήν Κριμαίαν), ο οποίος μέλλων να φονευθή υπό του τυράννου, έφυγεν εις Χαζαρίαν, όπου έγινεν Επίσκοπος και ύστερον ετελειώθη.
Άλλος δε, Στέφανος ονομαζόμενος, εξωρίσθη εις Σουγδαϊαν, ένθα πολλούς ωφελήσας ετελείωσε την ζωήν του. Ομοίως και Γρηγόριοι δύο, μετά πολλών άλλων εξορισθέντες, εκοιμήθησαν εν Κυρίω. Αλλά και ο Ιωάννης ο από Λεγατοκρίων εξωρίσθη εις την Δαφνουσίαν και ετελείωσε την ζωήν του δερόμενος συνεχώς κατά προσταγήν του βασιλέως. Και ούτως έλαβον άπαντες τους στεφάνους του Μαρτυρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου