Ευσέβιος, Νέων, Λεόντιος, Λογγίνος και οι έτεροι τέσσαρες Άγιοι Μάρτυρες, οι δια του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου πιστεύσαντες εις τον Χριστόν, ήσαν κατά τον καιρόν κατά τον οποίον εμαρτύρησεν ο Άγιος Γεώργιος. Αφού δε εκείνος ετελειώθη, διέταξεν ο ασεβής Διοκλητιανός, όπως όλοι οι απανταχού ευρισκόμενοι Χριστιανοί και μάλιστα όσοι είναι φυλακισμένοι εξ αιτίας του Μαρτυρίου και των θαυμάτων του Αγίου Γεωργίου, υποχρεωθώσι να θυσιάζωσιν εις τους ψευδωνύμους θεούς και ούτω να αφήνωνται ελεύθεροι. Εάν όμως τούτο δεν πράττωσι, να βασανίζωνται ασπλάγχνως και τελευταίον να θανατώνωνται.
Επειδή λοιπόν και ούτοι οι Οκτώ Άγιοι, βλέποντες τα παρά του Αγίου Γεωργίου γενόμενα θαύματα, επίστευσαν εις τον Χριστόν και ένεκα τούτου του λόγου ερρίφθησαν εις την φυλακήν, ωδηγήθησαν κατόπιν ενώπιον του Διοκλητιανού και εξηναγκάζοντο παρ’ εκείνου να θυσιάσωσιν εις τα είδωλα. Μη πεισθέντες δε, πρώτον μεν εγυμνώθησαν και εδέθησαν, έπειτα δε εδάρησαν και μετά ταύτα κρεμασθέντες εξεσχίσθησαν, ούτως ώστε αι σάρκες των, αναλυθείσαι, έπεσον κατά γης, τα δε σπλάχνα των εφαίνοντο έξωθεν. Τελευταίον απεκεφαλίσθησαν και ούτως έλαβον οι μακάριοι τους στεφάνους του Μαρτυρίου. Μετά δε τον θάνατον αυτών αναβλύζουσιν ιατρείας προς δόξαν Θεού, εις όλους τους μετά πίστεως προς αυτούς προστρέχοντας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου