Ιλάριος ο Όσιος, εκ νεαράς ηλικίας αναλαβών επί των ώμων του τον Σταυρόν του Κυρίου, ηκολούθησε τον σταυρωθέντα Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν και υπέταξε τα πάθη της σαρκός εις το πνεύμα και την ψυχήν. Δια τούτο επλουτίσθη παρά Θεού δια της χάριτος των ιαμάτων. Εθεράπευε λοιπόν πολλά και διάφορα πάθη και ασθενείας των ανθρώπων και εκ τούτων εδίωκε δαίμονας. Μετά ταύτα εκλείσθη εντός στενωτάτης και μικράς καλύβης και έζη μακράν πάσης ταραχής και θορύβου. Όθεν, λαμπρυνθείς δια της απαθείας, εδέχθη το θείον της ιερωσύνης αξίωμα. Ούτος ο Άγιος θύελλαν χαλάζης κατέπαυσε. Τα ζώα τα οποία έβλαπτον την σποράν και τα γεννήματα απεδίωξε. Την γην, ξηράν ούσαν εξ ανομβρίας, με βροχήν επότισε. Ρεύματα ποταμού ως ο Ελισσαίος και ο Ηλίας διέσχισε και διήλθε. Ξηράν χείρα Χριστιανού ιάτρευσε και χωλών και παραλύτων τους πόδας και τα μέλη ηνώρθωσε και εστερέωσεν. Αφού δε και άλλα πολλά εποίησε θαύματα, ανεπαύθη εν Κυρίω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου