Τη ΙΗ΄ (18η) Δεκεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΦΛΩΡΟΥ Επισκόπου Αμινσού.

Φλώρος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήτο κατά τους χρόνους των βασιλέων Ιουστίνου (565-578), Τιβερίου (578- 582), και Μαυρικίου (582-602), πατρός μεν Φλώρου και εκείνου ονομαζομένου, μητρός δε Ευφημίας. Έγινε δε ούτος έμπειρος πάσης παιδείας, τόσον της εξωτερικής των Ελλήνων, όσον και της εσωτερικής των ιερών και θείων Γραφών. Και πρώτον μεν καθίσταται γραμματεύς βασιλικός, έπειτα αναβιβάζεται εις το αξίωμα του πατρικίου· λαβών δε γυναίκα, έγινε και πατήρ.
Επειδή δε τα τέκνα και η γυνή του απέθανον υπό λοιμικής ασθενείας, τούτου ένεκα αυτός ενδύεται το Μοναχικόν Σχήμα και ησυχάζει εις εν κτήμα του, το οποίον κατείχεν εις τον τόπον τον καλούμενον Ανάπλουν· έπειτα δια την αρετήν του χειροτονείται Επίσκοπος Αμινσού, ήτις είναι πόλις της Καππαδοκίας Σαμσούν και Εμήδ υπό των Τούρκων καλουμένη. Πορευθείς λοιπόν εις την επαρχίαν του, καλώς ωκονόμησε το εμπιστευθέν εις αυτόν ποίμνιον, και πλείστας ποιήσας θαυματουργίας, προς Κύριον εξεδήμησεν.