Τη 1η Αυγούστου, μνήμη των Αγίων εννέα Μαρτύρων, των εν Πέργη της Παμφυλίας αθλησάντων, ΛΕΟΝΤΙΟΥ, ΑΤΤΟΥ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ΚΙΝΔΕΟΥ, ΜΝΗΣΙΘΕΟΥ, ΚΥΡΙΑΚΟΥ, ΜΗΝΑΙΟΥ, ΚΑΤΟΥΝΟΥ και ΕΥΚΛΕΟΥΣ.

Λεόντιος ο Άγιος Μάρτυς και οι συν αυτώ μαρτυρήσαντες Άγιοι ήκμασαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανου και Φλαβιανού ηγεμόνος της Παμφυλίας, εν έτει τ΄ (300) όντες Χριστιανοί εκ προγόνων, και ο μεν Μηναίος ήτο τέκτων, οι δε άλλοι γεωργοί, όλοι δε μίαν γνώμην έχοντες και μίαν καλήν βουλήν βουλευσάμενοι, προσήλθον αυτόκλητοι εις τον αγώνα του μαρτυρίου.
Αφήσαντες λοιπόν από κοινού όλα τα βιοτικά πράγματα, μετέβησαν εις το εκεί ιερόν της ψευδοθεάς Αρτέμιδος και εν μιά νυκτί εκρήμνισαν όλα τα εν αυτώ ευρισκόμενα είδωλα. Δια τούτο συλληφθέντες και ερωτηθέντες, εάν αρνώνται τον Χριστόν, επειδή δεν επείσθησαν, εδάρησαν σκληρώς και εκάησαν εις τας πλευράς, αφού δε έσχισαν οι βασανισταί με σιδηρούς όνυχας το δέρμα του σώματός των μέχρις οστέων, και με λαμπάδας ανημμένας έκαυσαν τας μασχάλας των, και με οβελίσκους εκέντησαν τους οφθαλμούς των, τους έρριψαν εις την φυλακήν αφήσαντες αυτούς εκεί άνευ φαγητού και ποτού και άνευ της ελαχίστης επιμελείας, κατά προσταγήν του ηγεμόνος. Μετά παρέλευσιν δε πολλού χρόνου εδόθησαν οι Άγιοι τροφή εις τα θηρία, αλλά ταύτα ουδόλως έβλαψαν αυτούς, ούτε καν εκινήθησαν. Όθεν βλέποντες το παράδοξον τούτο οι εκείσε παριστάμενοι εξεπλάγησαν και είπον μεγαλοφώνως· «Μέγας είναι ο Θεός των Χριστιανών»! Και ω του θαύματος! Ευθύς έγιναν βρονταί και αστραπαί, και βροχή πολλή και ραγδαία μετά χαλάζης, συγχρλονως δε ηκούετο άνωθεν και θεϊκή φωνή προσκαλούσα τους Αγίους εις τα ουράνια, Ακούσαντες δε οι Μάρτυρες την γλυκυτάτην εκείνην φωνήν εχάρησαν, και χαίροντες απεκεφαλίσθησαν, ούτω δε έλαβον παρά Κυρίου τους στεφάνους του μαρτυρίου.