Τη Δ΄ (4η) του αυτού μηνός Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΥΔΑΚΤΟΥ και ΚΑΛΛΙΣΘΕΝΗΣ της θυγατρός αυτού.

Αύδακτος ο Άγιος Μάρτυς και η θυγάτηρ αυτού Αγία Καλλισθένη ήσαν από την Έφεσον· ο δε Αύδακτος, τιμηθείς περά του Μαξιμίνου του εν έτει τζ΄ (307) βασιλεύσαντος, εγένετο δουξ δουκών και έπαρχος, διότι υπερέβαλλε τους άλλους κατά τον πλούτον και την φρόνησιν. Επειδή όμως ο Μαξιμίνος εζήτησε την θυγατέρα του Καλλισθένη, δια να λάβη αυτήν γυναίκα δια γάμου, ο δε Αύδακτος δεν ηθέλησε να την δώση εις εκείνον, όντα αλλότριον της των Χριστιανών πίστεως, τούτου ένεκεν σιήρπασαν τα υπάρχοντά του και εξώρισαν αυτόν εις Μελιτινήν, όπου και τον απεκεφάλισαν.
Η δε θυγάτηρ του Καλλισθένη, κουρεύσασα τας τρίχας της κεφαλής της και ενδυθείσα ανδρικά ενδύματα, εκρύπτετο εις την Νικομήδειαν. Ύστερον δε από οκτώ χρόνους επήγεν εις την Θράκην, πλησίον μιας γυναικός, της οποίας η θυγάτηρ είχε βεβλαμμένους τους οφθαλμούς. Όθεν ιατρεύσασα αυτήν, εζητείτο από τους γονείς της να λάβη δια γάμου γυναίκα την ιατρευθείσαν θυγατέρα των, χάριν της ιατρείας· αλλ’ η μακαρία ωμολόγησε τα εις αυτήν συμβάντα, ότι είναι γυνή, και πείσασα αυτούς να δοξάσουν τον Θεόν ανεχώρησεν. Αφ’ ου δε ο Μαξιμίνος εθανατώθη, έμεινε μόνος κύριος της βασιλείας της Ανατολής ο Λικίνιος εν έτει τιγ΄ (313). Όθεν η Καλλισθένη ενεφανίσθη εις την γυναίκα του Λικινίου Κωνσταντίαν ονόματι, ήτις ήτο Χριστιανή και αδελφή του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Εκείνη δε εδέχθη ευμενώς την Καλλισθένην και κατέστησεν αυτήν ως μητέρα του υιού της. Και ούτω δια του μέσου αυτού, όχι μόνον επήρεν οπίσω όλην την περιουσίαν του πατρός της, την οποίαν είχε διαρπάσει πρότερον ο Μαξιμίνος, ως είπομεν, αλλά και το λείψανον του αοιδίμου πατρός της Αυδάκτου μετέφερεν από την Μελιτινήν εις την Έφεσον. Έκτισε δε και Ναόν εις το όνομα του Αγίου και απεθησαύρισεν εις αυτόν το ιερόν αυτού λείψανον. Αποστολικώς λοιπόν η Αγία διανύσασα το υπόλοιπον της ζωής της, προς Κύριον εξεδήμησεν.