Ιγνάτιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήτο υιός μεν Μιχαήλ Α΄ του Ραγκαβέ του και Κουροπαλάτου καλουμένου, ο οποίος ευσεβώς εβασίλευσε προ του Λέοντος του Αρμενίου, και Προκοπίας της βασιλίσσης, εν έτει ωια΄ (811), αδελφός δε Θεοφυλάκτου και έγγονος Νικηφόρου βασιλέως Πατρικίου του από γενικού, του βασιλεύσαντος εν έτει ωβ΄ (802).
Ούτος λοιπόν ευνουχισθείς από τον θεομισή Λέοντα τον Αρμένιον, έγινεν ύστερον Μοναχός και Ηγούμενος του Μοναστηρίου του Αρχαγγέλου, το οποίον πρότερον ωνομάζετο του Ανατέλλοντος, νυν δε ονομάζεται του Σατύρου. Μετά ταύτα έγινε και Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και διώκησε την Εκκλησίαν έτη ένδεκα και μήνας πέντε· ύστερον όμως εξεθρονίσθη παρά Μιχαήλ του υιού Θεοφίλου, όστις αντί του θείου Ιγνατίου επρόβαλε Πατριάρχην τον Φώτιον τον πρωτοσπαθάριον και πρωτασηκρήτιν, γενόμενον πρότερον Μοναχόν. Καταβιβασθέντος δε του Φωτίου από τον θρόνον υπό του βασιλέως Βασιλείου του Μακεδόνος, αποκατεστάθη πάλιν ο θείος Ιγνάτιος, διανύσας εις τον θρόνον άλλα ένδεκα έτη, κατά τα οποία επολιτεύθη εν πάση αρετή και αγιότητι βίου. Πλήρης δε ημερών γενόμενος απήλθε προς Κύριον εν έτει 877, ζήσας όλα έτη εβδομήκοντα εννέα. Το ιερόν αυτού λείψανον ενεταφιάσθη εις το Μοναστήριον του Σατύρου, ένθα και ετελείτο η σύναξις αυτού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου