Ονησιφόρος και Πορφύριος οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους καιρούς του κατά των Χριστιανών διωγμού, όστις εγένετο επί της βασιλείας Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, εν έτει 290. Διαβληθέντες δε ως Χριστιανοί προς τους τυράννους και παρασταθέντες εις το βήμα, ωμολόγησαν με ανδρείαν μεγάλην τον Χριστόν Θεόν αληθινόν, ποιητήν ουρανού και γης.
Όθεν δια την ομολογίαν των ταύτην υπέμειναν διάφορα βάσανα εις όλον το σώμα· έπειτα ηπλώθησαν επάνω εις εσχάρας πεπυρακτωμένας. Έχαιρον δε οι αοίδιμοι εις όλα ταύτα τα βασανιστήρια και ηυχαρίστουν τον Θεόν, βλέποντες δια μέσου αυτών την απόλαυσιν των αιωνίων αγαθών· όθεν δια τούτο ελαφρύνοντο και εκ των πόνων του σώματος. Οι δε σκληροί εκείνοι και δυσσεβέστατοι τύραννοι, βλέποντες τους Αγίους, ότι έχαιρον και έμενον ανώτεροι από τας βασάνους, εξήφθησαν περισσότερον· και δέσαντες τους τιμίους πόδας αυτών εις αγρίους ίππους, και έπειτα διώκοντες αυτούς επί πολλάς ώρας εντός ακανθών και τριβόλων και τόπων δυσβάτων, κατεξέσχισαν και διεσκόρπισαν τας σάρκας των γενναίων αγωνιστών, γενόμενοι ούτως αίτιοι να αναβώσιν αι των Αγίων ψυχαί εις τον ποθούμενον Κύριον. Τότε Χριστιανοί τινες κρυφίως λαβόντες τα άγια αυτών λείψανα, ενεταφίασαν αυτά εις χωρίον ονομαζόμενον Παγκεανών, δοξάζοντες και ευλογούντες τον Θεόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου