Ευφρασία η Αγία Μάρτυς ήτο εκ Νικομηδείας κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού, εν έτει 290, καταγομένη από γένος ονομαστόν και έχουσα γνώμην σώφρονα και ευσεβή. Αύτη λοιπόν διαβληθείσα ως Χριστιανή και μη πεισθείσα να προσφέρη θυσίαν εις τους δαίμονας, δέρεται δυνατά, και επειδή επέμενεν εις την ομολογίαν της του Χριστού πίστεως παρεδόθη εις ένα βάρβαρον όπως την ατιμάση. Εξηπατήθη όμως αυτός υπό της Αγίας με τοιούτον σοφόν τρόπον: Υπεσχέθη η Αγία εις τον βάρβαρον εκείνον, ότι, εάν αυτός δεν την πειράξη, θέλει του δώσει ιατρικόν τι, δια του οποίου θέλει διαμείνει άτρωτος εναντίον παντός ξίφους και ακοντίου εχθρικού. Ταύτα δε λέγουσα, προσέθηκε και τούτο, ότι, εάν θέλης να πληροφορηθής, ότι αυτό το οποίον σου λέγω είναι αληθές, δοκίμασον εις τον ιδικόν μου λαιμόν· και ευθύς εξέτεινε τον λαιμόν της. Ο δε βάρβαρος, νομίσας ότι του λέγει αληθή, και κτυπήσας δυνατώτερα εις τον λαιμόν της δια του ξίφους, απέκοψε την αγίαν αυτής κεφαλήν· και ούτω μείνασα αμόλυντος έλαβεν η μακαρία τον άφθαρτον στέφανον του Μαρτυρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου