Ίσαυρος ο Άγιος και των μυστηρίων διάκονος και οι συν αυτώ Βασίλειος και Ιννοκέντιος ήσαν από τας Αθήνας κατά τους χρόνους του βασιλέως Νουμεριανού, εν έτει σπδ΄ (284)· αναχωρήσαντες δε από την πατρίδα των, απήλθον εις την Απολλωννίαν, και εκεί δι’ αποκαλώψεως θείου Αγγέλου, εμβάντες εις εν σπήλαιον, εύρον τους Φήλικα, Περεγρίνον και Ερμείαν, τους οποίους και εδίδαξεν ο Άγιος Ίσαυρος να μη αγαπώσι τα παρόντα πρόσκαιρα πράγματα. Όθεν τρεφόμενοι παρά του Αγίου πνευματικώς, έτρεφον και αυτοί τούτον σωματικώς, φέροντες εις αυτόν τα προς ζωάρκειαν. Εβεβαίωσαν δε με τα έργα των τους λόγους του, αποστραφέντες την συνομιλίαν και την συναναστροφήν των συγγενών των, διότι ήσαν βεβυθισμένοι εις το σκότος της ειδωλολατρίας, λατρεύοντες τα άψυχα και αναίσθητα είδωλα.
Τούτου χάριν διεβλήθησαν παρά των συγγενών εκείνων εις τον έπαρχον της Απολλωνίας, Τριπόντιον ονόματι, όστις συλλαβών αυτούς και μη δυνηθείς να τους χωρίση από την πίστιν του Χριστού, επρόσταξε και τους απεκεφάλισαν, και ούτως έλαβον οι αοίδιμοι τους στεφάνους της αθλήσεως. Ο δε Άγιος Ίσαυρος ομού με τον Ιννοκέντιον παρεδόθησαν εις τας χείρας του υιού του επάρχου, ονόματι Απολλωνίου, από τον οποίον ετιμωρήθησαν δια πυρός και ύδατος. Και επειδή παραδόξως δεν εβλάβησαν από αυτά, είλκυσαν πολλούς Έλληνας εις την πίστιν του Χριστού, από τους οποίους πρώτοι ήσαν ο Ρούφος και ο Ρουφιανός οι αυτάδελφοι, οίτινες ήσαν και Συγκλητικοί της πόλεως Απολλωνίας. Τελευταίον δε απεκεφαλίσθησαν και απήλθον νικηφόροι εις τα ουράνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου