Πιόνιος ο Άγιος του Χριστού Ιερομάρτυς ήτο Πρεσβύτερος της εν Σμύρνη Αγίας Εκκλησίας κατά τους χρόνους Δεκίου του βασιλέως του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σμθ΄ - σαν΄ (249 – 251). Συλληφθείς δε μετ’ άλλων δια την εις Χριστόν Πίστιν, κατά πρώτον οδηγήθη εις τον νεωκόρον των ειδώλων Πολέμωνα, τον οποίον εξήλεγξε δια γραφικών και ιστορικών αποδείξεων, ότι είναι πεπλανημένος κατά την θρησκείαν.
Ακολούθως επεβεβαίωσε τα πρότερον γενόμενα θαυμάσια του Θεού δια των μελλόντων και παρόντων και ότι ο Θεός, επειδή μέλλει να δοκιμάση τα έργα των ανθρώπων δια του πυρός, εν τη συντελεία του κόσμου, ένεκα τούτου προέπραξε και εβεβαίωσε τούτο δια της πυρίνης βροχής, δι’ ης κατέκαυσε την γην των Σοδόμων και των Γομόρων, ακόμη δε και δια του φυσικού πυρός το οποίον αναφαίνεται εκ της γης εις πολλά μέρη του κόσμου. Μετά ταύτα ωδηγήθη ο Άγιος, μετά των συντρόφων του, εις τον άρχοντα Λέπιδον, ο οποίος ήτο συγκάθεδρος με τον ανωτέρω νεωκόρον. Τελευταίον παρέστη προ του ανθυπάτου Κυντιλιανού και παρ’ εκείνου κατεδικάσθη να τελειωθή δια πυρός, ούτω δε έλαβεν, ο μακάριος, παρά Κυρίου τον του Μαρτυρίου άφθαρτον στέφανον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου