Τη ΚΕ΄ (25) Ιανουαρίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΚΑΣΤΙΝΟΥ Επισκόπου Βυζαντίου.

Καστίνος ο εν Αγίοις πατήρ ημών κατήγετο μεν από της παλαιάς Ρώμης, ήτο δε πρότερον ειδωλολάτρης κατά την θρησκείαν, κατά δε το αξίωμα άρχων της βασιλικής Συγκλήτου και πολύ πλούσιος. Επειδή δε γέγραπται παρά τω Αποστόλω ότι «Ους προέγνωο Θεός τούτους και προώρισε» (Ρωμ. η:29) δια τούτο και τα του Αγίου τούτου ωκονόμησε φιλανθρώπως και σωτηρίως. Όλα δε όσα ο Θεός συγχωρεί να έρχωνται εις ημάς, ταύτα, αν και κατά το φαινόμενον είναι εναντία εις την γνώμην μας, αποβλέπουσιν όμως προς το συμφέρον της ψυχής ημών, καθώς και ο εν Κορίνθω αμαρτήσας παρεδόθη κηδεμονικώς υπό του Παύλου εις τον Σατανάν ίνα, καθώς είπε, η ψυχή του σωθή. Τοιουτοτρόπως και ούτος ο Άγιος επαιδεύετο υπό του δαίμονος χρόνους πολλούς, κατά παραχώρησιν Θεού, ίνα οικονομηθή δια του μέσου αυτού η σωτηρία του, δια της επιστροφής του από την πλάνην των ειδώλων.
Επειδή δε ο Άγιος εκίνησε πάσαν μηχανήν και πάντα τρόπον έκαμε δια να ιατρευθή από την βάσανον του δαίμονος και δεν το κατώρθωσε, δια τούτο ευρίσκετο εις απορίαν και απόγνωσιν περί της ιατρείας του. Τότε λοιπόν Κυριλλιανός, ο της Αργυρουπόλεως Επίσκοπος, εθαυματούργει, ων εις τους πλησιοχώρους του Βυζαντίου τόπους· όθεν εμηνύθη εις τον Καστίνον εν τη Ρώμη, ότι ευρίσκεται τοιούτος θαυματουργός άνθρωπος, ο οποίος δύναται να τον ελευθερώση του δαιμονίου. Ευθύς λοιπόν αναχωρήσας από της Ρώμης, ανέδραμεν εις τα μέρη του Βυζαντίου και συνήντησε τον Άγιον Κυριλλιανόν, εις ου τους πόδας προσπεσών, παρεκάλει αυτόν περί της ασθενείας του, τυχών δε της ποθουμένης υγείας ευθύς μετά την ιατρείαν του εβαπτίσθη. Τότε αποστείλας εις τους πτωχούς όλα του τα υπάρχοντα αυτός έμεινε μετά του θαυματουργού Κυριλλιανού, υπηρετών αυτόν ως τις δούλος και ευτελής. Ο δε μακάριος Κυριλλιανός, έχων προγνωστικόν χάρισμα, προείδεν, ότι και ο αοίδιμος Καστίνος θα γίνη ικανός δια να ποιμάνη λαόν· όθεν τον εδίδαξεν όλην την γνώσιν της Εκκλησίας· και ότε αυτός έμελλε να αποθάνη, εχειροτόνησε τον Καστίνον Αρχιερέα της Αργυρουπόλεως και του Βυζαντίου, παραγγείλας εις αυτόν ταύτα· «Ιδού, τέκνον, έγινες Επίσκοπος με την χάριν του Θεού δια της εμής χειρός. Όθεν αγωνίζου να μεταθέσης την εν τη Αργυρουπόλει Εκκλησία εις την αντίπεραν γην του Βυζαντίου· επειδή τούτο εφανερώθη υπό του παναγάθου Θεού εις εμέ τον ανάξιον προ πολλού χρόνου». Αφού λοιπόν ετελεύτησεν ο Άγιος Κυριλλιανός, ηγωνίσθη ο μακάριος Καστίνος πρώτος πάντων και έκτισεν Εκκλησίαν εις το βόρειον μέρος του Βυζαντίου, εις το όνομα της Αγίας Ευφημίας, ήτις τότε νεωστί είχε μαρτυρήσει εις την Χαλκηδόνα, εις αυτήν δε μετέθεσε και το Επισκοπείον της Αργυρουπόλεως· ώστε ο Καστίνος ούτος είναι δέκατος όγδοος Επίσκοπος της Αργυρουπόλεως, και μετέπειτα του Βυζαντίου. Αποστολικώς λοιπόν και θεαρέστως ποιμάνας το του Χριστού ποίμνιον εις χρόνους επτά και διάδοχόν του χειροτονήσας εν τω Βυζαντίω τον Τίτον, απήλθε προς Κύριον.