Τη Δ΄ (4η) Ιανουαρίου, οι μετά του Οσίου Ευθυμίου ΔΩΔΕΚΑ ΜΟΝΑΧΟΙ Βατοπαιδινοί, οι τους λατινόφρονας, βασιλέα Μιχαήλ και Βέκκον τον Πατριάρχην ελέγξαντες, αγχόνη τελειούνται.

Ευθύμιος ο Οσιομάρτυς και οι μετ’ αυτού αθλήσαντες Πατέρες ήσαν κατά το έτος ασπ΄ (1280), ότε οι λατινόφρονες βασιλεύς και Πατριάρχης περιήρχοντο τα διάφορα Μοναστήρια του Αγίου Όρους, ίνα πείσουν τους Μοναχούς να ακολουθήσουν την πλάνην των· μη γενόμενοι δε δεκτοί υπ’ αυτών, εκακοποίησαν πολλούς Μοναχούς, οίτινες δια μαρτυρικού θανάτου απέθανον. Τότε ήλθον και εις την Μονήν του Βατοπαιδίου και αφού ουδέ εκεί έγιναν δεκτοί, ήρχισαν να κακοποιούν τους Μοναχούς, όσους συνέλαβον, διότι και πολλοί έφυγον. Συλλαβόντες δε εκεί τον προηγούμενον Άγιον Ευθύμιον και δώδεκα άλλους Μοναχούς, μετά διαφόρους κακώσεις και τυραννίας, τελευταίον απηγχόνισαν προς εκδίκησιν δήθεν της απειθείας την οποίαν έδειξαν εις το να μη ασπασθούν τα ξένα και αλλότρια δόγματα τα δια την Ορθόδοξον Εκκλησίαν όλως απαράδεκτα. Ούτοι οι λατινόφρονες ελθόντες και εις την Λαύραν εγένοντο δια τον φόβον της καταδίκης του θανάτου δεκτοί υπό τινων Μοναχών αυτής, εις τους οποίους και έδωσαν πολλά ιερά σκεύη, δηλαδή Άγια Ποτήρια, Ευαγγέλια, θυμιατήρια και λοιπά, άτινα εξ άλλων ιερών Μονών ως λησταί εσύλησαν εκείνοι δε οίτινες συνεκοινώνησαν μετά των ανωτέρω λατινοφρόνων μετά θάνατον έμειναν τυμπανιαίοι και τα άθλια αυτών σώματα, μαύρα όντα και αποπνέοντα οσμήν δυσώδη, δεν ετάφησαν εν τω κοινώ κοιμητηρίω, αλλ’ εκτός αυτού εις εν υπόγειον σπήλαιον το οποίον περιέφραξαν, ως αλλότρια και ξένα της Αγίας Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και των ορθών δογμάτων αυτής.