Τη ΙΘ΄ (19η) Απριλίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΤΡΥΦΩΝΟΣ Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

Τρύφων ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ο Κωνσταντινουπόλεως Αρχιεπίσκοπος έζησεν επί του βασιλέως Ρωμανού του νέου, του υιού Κωνσταντίνου Ζ΄ του Πορφυρογεννήτου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 959 – 963.

Μοναχός δε ων πρότερον, έγινε Πατριάρχης με συμφωνίαν ότι μετά παρέλευσιν ωρισμένου χρονικού διαστήματος θα παραιτηθή δια να γίνη Πατριάρχης ο Θεοφύλακτος  (ο Θεοφύλακτος υπήρξεν εκ των αναξιωτέρων Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως. Ήτο υιός του αυτοκράτορος Ρωμανού Α΄ του Λεκαπηνού 920- 944, δεκαεξαετής δε ανήλθεν εις τον θρόνον κατόπιν ανεντίμου πράξεως του πατρός του αυτοκράτορος Ρωμανού κατά του αγιωτάτου Πατριάρχου Τρύφωνος, εις την οποίαν συνήργησεν ή μάλλον επρωτοστάσησεν ο Καισαρείας Θεοφάνης. Ούτος εξηπάτησεν εντέχνως τον απλούν τους τρόπους Πατριάρχην αποσπάσας υπογραφήν αυτού επί λευκού χάρτου επί του οποίου έγραψε μετά ταύτα την δήθεν παραίτησιν του Τρύφωνος. Ο Επίσκοπος αυτός Θεοφάνης τόσον ποταπός εθεωρείτο παρά τω λαώ, ώστε προσωνομάζετο «χοίρος» δια την κτηνώδη δίαιταν αυτού. Αλλά και ο Θεοφύλακτος κακίστην ζωήν έζησε και ουκ ολίγον προσήψε μώμον εις τον ευκλεέστατον και σεπτόν της Κωνσταντινουπόλεως Πατριαρχικόν θρόνον. Κυριωτέρα μέριμνα του Θεοφυλάκτου υπήρξεν η διατήρησις πολυτελούς και αξιολόγου ιπποστασίου, αποτελουμένου εξ ίππων δρομώνων. Έτρεχε δε εις τους αγώνας και αυτός ούτος ο Πατριάρχης, όστις και κακόν έλαβε τέλος αντάξιον της κακίας του. Διότι τρέχων ατάκτως μετά του ίππου του ημέραν τινά επέπεσεν επί των θαλασσίων τειχών της πόλεως, συνεπεία δε της πτώσεως αυτής τοσούτον ετραυματίσθη, ώστε ενοσηλεύετο επί δύο έτη και τέλος εύρε τον θάνατον την 27^ην Φεβρουαρίου 956, αφού επατριάρχευσε χρόνους 25. Παρά ταύτα επί των ημερών του προσήλθον εις την Πίστιν του Χριστού οι Ούγγροι, εχειροτόνησε δε ο Θεοφύλακτος τον πρώτον αυτών Επίσκοπον Ιερόθεον κατά το έτος 951.), ο υιός του βασιλέως Ρωμανού. Επειδή δε αντέστη και δεν ηθέλησε να παραιτηθή, δια δολιότητος και απάτης του Καισαρείας Θεοφάνους εξεβλήθη του θρόνου, αφού επατριάρχευσε χρόνους δύο και μήνας τινάς (928 – 931). Τελείται δε η αυτού Σύναξις εν τη αγιωτάτη Μεγάλη Εκκλησία.