Όλοι ας ακούσουν, όσα εν τη δικαία οργή του θα πράξη ο Κύριος.

Ελάτε εδώ κοντά έθνη. Ακούσατε οι άρχοντες των λαών. Ας ακούση η γη και όλοι όσοι κατοικούν εις αυτήν, η οικουμένη ολόκληρος και ο λαός, που υπάρχει εις αυτήν. Όλοι ας ακούσουν, όσα εν τη δικαία οργή του θα πράξη ο Κύριος. Διότι ο θυμός του Κυρίου θα εκσπάση εναντίον όλων των εθνών και η δικαία οργή του θα επέλθη εις το πλήθος αυτών, δια να τα καταστρέψη και τα παραδώση εις σφαγήν. Οι τραυματίαι και οι νεκροί των εθνών θα ριφθούν κάτω εις το χώμα και η δυσοσμία από τα πτώματά των θα γεμίση τον αέρα. Τα όρη θα βραχούν από το αίμα των. Όλα τα ουράνια σώματα θα λυώσουν και θα διαλυθούν. Ο έναστρος ουρανός θα περιτυλιχθή ωσάν βιβλίον, και όλα τα άστρα αυτού θα πέσουν ωσάν τα φύλλα της αμπέλου. Θα πέσουν, όπως πίπτουν τα φύλλα της συκής. Η εις τον ουρανόν παντοδύναμος μάχαιρά μου εμέθυσεν από την ορμήν προς τιμωρίαν των αμαρτωλών. 

( ΗΣΑΪΑΣ  λδ: 1-5 ).

Εκεί σαββατίζουν!

Όσοι  αφήσουν σε τούτη τη ζωή τον Κύριο να τους γεμίσει, όσοι γίνονται κατοικητήριά Tου, στο θάνατο, όταν ο κόσμος και οι αισθήσεις λείψουν εντελώς, ζούν την κοινωνία αυτή με τον Χριστό και το Πνεύμα το Άγιο, άμεσα και ανεμπόδιστα. Εκεί σαββατίζουν. Εκεί γεύονται την τέλεια ησυχαστική εμπειρία τους, σαν συνέχεια της επίγειας, σαν ανώτερη βαθμίδα μιας προκοπής που θα ολοκληρωθεί με την Ανάσταση, αλλά ποτέ στον αιώνα δεν θα τελειώσει, αφού ο Θεός είναι άπειρος και η πρόοδος μέσα στη Βασιλεία Του ατελεύτητη.

«Προκόπτοντες ουδέποτε καταλήξομεν, ου κατά τον παρόντα, ου κατά τον μέλλοντα αιώνα, φωτί φως προσλαμβάνοντες»

(αγ. Ιω. Κλίμακος, Λόγ. ΚΣΤ΄, σ.141-142).

"ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού καιρός μετανοίας".

"Ιδού καιρός ήγγικε της σωτηρίας ημών! Ευπρεπίζου σπήλαιον, η Παρθένος εγγίζει του τεκείν".
Με τον ύμνο αυτόν ο ιερός υμνωδός, μας εισάγει στην μεγάλη εορτή της Γεννήσεως του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. 
Ακούγοντας τα πανέμορφα αυτά λόγια έρχεται συνειρμικά στο νού μας μια παρόμοια υμνολογική φράση από την Μ. Τεσσαρακοστή: 
"ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού καιρός μετανοίας". 
Η σύνδεσή τους βαθύτατη, αφού κανένα νόημα δεν θα είχε ο ευπρεπισμός του υλικού σπηλαίου της Βηθλεέμ. 
Το ζητούμενο είναι ο ευπρεπισμός του σπηλαίου της ψυχής μας. Και τούτο δεν μπορεί να συμβεί παρά μόνον διά της μετανοίας.
Eίθε αυτά τα Χριστούγεννα να είναι ένα νέο πνευματικό ξεκίνημα με περισσότερο ζήλο για αγώνα ώστε έτσι η Γέννηση του γλυκυτάτου Ιησού μας να επιτελείται διαρκώς εντός των σπηλαίων των καρδιών μας.

Καλά και Ευλογημένα Χριστούγεννα!