Τη Γ΄ (3η) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΕΥΤΡΟΠΙΟΥ, ΚΛΕΟΝΙΚΟΥ και ΒΑΣΙΛΙΣΚΟΥ.

Ευτρόπιος, Κλεόνικος και Βασιλίσκος οι Άγιοι Μάρτυρες έζων κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπδ΄ -  τε΄ (284 – 305), καταγόμενοι μεν εξ Αμασείας, ήτις είναι πόλις διάσημος της εν τω Πόντω Καππαδοκίας, ήσαν δε συγγενείς και συστρατιώται του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τήρωνος.

Τη Β΄ (2α) Μαρτίου, της Αγίας Παρθενομάρτυρος ΕΥΘΑΛΙΑΣ ξίφει τελειωθείσης.

Ευθαλία η Αγία Παρθενομάρτυς του Χριστού έζη εν Σικελία έχουσα μητέρα αιμορροούσαν, καλουμένην και αυτήν Ευθαλίαν και ιατρευθείσαν εκ της ασθενείας ταύτης υπό των Αγίων Μαρτύρων Αλφειού, Φιλαδέλφου και Κυπρίνου, ων η μνήμη εορτάζεται κατά την ι΄ (10^ην) του Μαϊου και οίτινες φανέντες εις αυτήν κατ’ όναρ της είπον· «Εάν πιστεύσης εις τον Χριστόν και βαπτισθής, ασφαλώς θέλεις ιατρευθή και σωθή, εάν δε δεν πιστεύσης, φεύγε μακράν ημών».

Τη Β΄ (2α) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΝΕΣΤΟΡΟΣ και ΤΡΙΒΙΜΙΟΥ,

Νέστωρ και Τριβίμιος οι Άγιοι Μάρτυρες κατήγοντο εκ της περιοχής του θέματος των Κιβυρραιωτών εκ της Πέργης της Παμφυλίας, η οποία τώρα Πίργι ονομάζεται. Και ήτο μεν πρότερον η Πέργη πόλις μεγάλη τετιμημένη με θρόνον Μητροπολίτου, δεκαπέντε Επισκόπους έχουσα υποκειμένους εις αυτήν, ύστερον δε καταστραφείσα ηρημώθη, η δε Μητρόπολις αυτής μετετέθη εις την Αττάλειαν, ήτις πρότερον ήτο Επισκοπή της Πέργης.

Τη Β΄ (2α) Μαρτίου, ο Άγιος Ομολογητής ΚΟΪΝΤΟΣ ο Θαυματουργός εν ειρήνη τελειούται.

Κόϊντος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών εγεννήθη εις την Φρυγίαν, εις την οποίαν έμαθε και την ευσέβειαν, κατά τους χρόνους του βασιλέως Αυρηλιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σο΄ - σοε΄ (270 – 275). Μεταβάς δε ποτέ εις κώμην τινά, Αιολίδα καλουμένην, εμοίραζεν ελεημοσύνην εις τους πτωχούς. Ο δε ηγεμών Ρούφος, συλλαβών τον Άγιον, ευθύς ως διέταξεν αυτόν να θυσιάση εις τα είδωλα, εδαιμονίσθη. Αφού δε παρεκάλεσεν ο Άγιος τον Θεόν ηλευθερώθη ο ηγεμών από το δαιμόνιον.

Τη Β΄ (2α) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Ομολογητού και Ιερομάρτυρος ΘΕΟΔΟΤΟΥ Επισκόπου Κυρηνείας της Κύπρου.

Θεόδοτος ο Άγιος Ιερομάρτυς έζησε κατά τους χρόνους Λικινίου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τη΄ - τκγ΄ (308 – 323), ηγεμονεύοντος της Κύπρου του Σαβίνου. Επειδή δε ο μακάριος ωμολόγει παρρησία την εις Χριστόν Πίστιν, συλληφθείς ωδηγήθη προ του ηγεμόνος Σαβίνου· και πρώτον μεν έδειραν αυτόν με βούνευρα, έπειτα δε τον εκρέμασαν και εξέσχισαν τας σάρκας του, είτα ήπλωσαν αυτόν επί σιδηράς και ανημμένης κλίνης.