Τη ΙΗ΄ (18η) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη των Οσίων και θαυματουργών Πατέρων ημών ΣΥΜΕΩΝ και ΘΕΟΔΩΡΟΥ, και της Οσίας ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ, των την αγίαν και θεομητορικήν Εικόνα ευρόντων, και την του Μεγάλου Σπηλαίου Μονήν συστησαμένων.

Συμεών και Θεόδωρος οι τρισόλβιοι και θεοφόροι Πατέρες ημών ήσαν αδελφοί κατά σάρκα, γεννηθέντες περί τας αρχάς του δ΄ αιώνος (310- 320) εν τη μεγαλουπόλει Θεσσαλονίκη της Μακεδονίας, από γονέων λαμπρών μεν κατά το γένος και την του πλούτου πολυτέλειαν, λαμπροτέρων δε κατά την ψυχήν και τον ακήρατον πλούτον των αρετών. Τοιούτοι δε όντες οι μακάριοι γονείς ηξιώθησαν παρά Κυρίου και τοιούτων κεχαριτωμένων παιδίων, άτινα εκ της βρεφικής αυτών ηλικίας ενέτρεφον εν φόβω Θεού και μετά πάσης επιμελείας, εκπαιδεύοντες εις τα ιερά γράμματα και την ιδίαν εαυτών ζωήν αρετής παράδειγμα προς μίμησιν προτιθέντες εις αυτά. Και προέκοπτον αμφότεροι ο τε Συμεών και ο Θεόδωρος αυξάνοντες και προβαίνοντες θαυμασίως εις την πρώτην στοιχείωσιν των αρετών της θεοσεβείας, ώστε και εξ αυτών έτι των απαλών ονύχων εδείκνυον οποίοι κατά το τέλειον της ηλικίας θέλουν γίνει.

Τη ΙΗ΄ (18η) Οκτωβρίου, μνήμη των Αγίων Νεοφανών Μαρτύρων ΓΑΒΡΙΗΛ και ΚΥΡΜΙΔΩΛΗ των εν Αιγύπτω αθλησάντων εν έτει αφκβ΄ (1522).

Γαβριήλ και Κυρμιδώλης οι ένδοξοι Άγιοι Νεομάρτυρες ήσαν από την Αίγυπτον γεγεννημένοι από Χριστιανούς γονείς και καλώς ανατεθραμμένοι, εμαρτύρησαν δε εις αυτήν την πατρίδα των εις τον καιρόν του σουλτάνου Σουλεϊμάν, υιού του Οσμάν· η δε αιτία του μαρτυρίου αυτών ηκολούθησεν ούτως. Κατ’ εκείνας τας ημέρας ήτο Εμίρης τις, ονόματι Χάερ Μεκ, πρώτος εξουσιαστής της Αιγύπτου· εις τούτον λοιπόν επήγαν τινές από τους ασεβείς και εσυκοφάντησαν τους Αγίους Μάρτυρας, λέγοντες προς αυτόν· «Εδώ ευρίσκονται δύο Χριστιανοί νέοι και μεταξύ των πολλών κακών, τα οποία μας κάμνουν, είναι και τούτο το χείρον, ότι έχουσιν αυτοί τους οίκους των πλησίον εις το τζαμί, όπερ είναι εκεί πλησίον μας και ρίπτουσιν επάνω εις αυτό απορρίματα, νερά, κρασιά και άλλας ακαθαρσίας και ουδείς από ημάς δύναται να τους εναντιωθή, καθότι είναι γραμματικοί μεγάλων ανθρώπων· ημείς όμως βλέποντες τούτο, το οποίον πράττουσι καθ’ εκάστην ημέραν και μη υποφέροντες το όνειδος, ιδού ήλθομεν και σου το ανηγγείλαμεν και καθώς θέλεις ποίησον».

Τη ΙΗ΄ (18η) Οκτωβρίου ο Όσιος Πατήρ ημών ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ, ο εν τω Ευφράτη ποταμώ, εν ειρήνη τελειούται.

Ιουλιανός ο Όσιος Πατήρ ημών, παραιτήσας τον κόσμον και τα εν κόσμω, επήγεν εις τας όχθας του Ευφράτου ποταμού· ευρών δε εκεί σπήλαιον διήγεν την ζωήν του μοναστικώς. Τούτον ύστερον και άλλοι πολλοί μιμηθέντες, μετέβησαν πλησίον εις εκείνο το σπήλαιον του Οσίου και κατεσκεύασαν καλύβας, γενόμενοι έως εκατόν τον αριθμόν· συνηγωνίζοντο δε με τον Όσιον, και τα αυτά φαγητά τα οποία έτρωγεν εκείνος έτρωγαν και αυτοί. Ούτος ο θαυμάσιος απήντησε ποτε δράκοντα, τον οποίον κατεξέσχισε και εθανάτωσε με το σημείον του Τιμίου Σταυρού. Επήγε δε και εις το Σίναιον Όρος και έκτισεν Εκκλησίαν πλησίον εις την πέτραν εκείνην, εις την οποίαν ο Νομοθέτης Μωϋσής είδε τον Θεόν, καθώς είναι δυνατόν να τον ίδη άνθρωπος· η Εκκλησία αύτη διατηρείται έως την σήμερον.

Τη ΙΗ΄ (18η) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού ΛΟΥΚΑ.

Λουκάς ο θείος Ευαγγελιστής και Απόστολος του Κυρίου κατήγετο από την μεγάλην Αντιόχειαν, ιατρός το επάγγελμα, αλλά και άριστος κατά την ζωγραφικήν τέχνην και εντελώς γεγυμνασμένος κατά την έξωθεν σοφίαν κατέχων την Εβραϊκήν και την Συριακήν διάλεκτον. Ούτος διατρίβων εις τας Θήβας της Βοιωτίας και ιατρεύων, κατά τους χρόνους του βασιλέως Τίτου Κλαυδίου εν έτει μβ΄ (42), συνήντησε τον Άγιον Απόστολον Παύλον· και πιστεύσας εις τον Χριστόν απέβαλε την πατρικήν πλάνην. Καθ’ υπαγόρευσιν δε του Αποστόλου Παύλου συνέγραψε και το ίδιον αυτού Άγιον Ευαγγέλιον και απέστειλεν αυτό προς τον ηγεμόνα της Αχαϊας Θεόφιλον, όστις επίστευσεν εις τον Χριστόν· έπειτα συνέγραψε και τας πράξεις των Αποστόλων αποστείλας και αυτάς εις τον ίδιον Θεόφιλον. Αφ’ ου δε εχωρίσθη από τον Παύλον, περιήλθεν όλην την Ελλάδα κηρύττων το Ευαγγέλιον του Χριστού. Επανελθών δε εις τας Θήβας της Βοιωτίας, ως λέγουσιν, εκεί εν ειρήνη ανεπαύθη, ων ογδοήκοντα ετών γέρων. Μετά θάνατον δε, θέλων ο Θεός να δοξάση τον θεράποντα και υπηρέτην του τούτον Λουκάν, έβρεξεν επί του τάφου του κολλύρια. Όθεν εκ της αιτίας ταύτης έγινε ο τάφος του θείου Αποστόλου κοινότερος εις όλους τους ανθρώπους. Ο δε Κωνστάντιος, ο υιός του Μεγάλου Κωνσταντίνου, μετέφερεν από τας Θήβας εις την Κωνσταντινούπολιν το λείψανον του Αποστόλου τούτου, δια του Αγίου Αρτεμίου του μεγάλου, δουκός της Αιγύπτου και κατόπιν Μάρτυρος, και απεθησαύρισεν αυτό εις τον Ναόν των Αγίων Αποστόλων υπό την αγίαν Τράπεζαν ομού με τα τίμια λείψανα των Αγίων Ανδρέου, Θωμά και Τιμοθέου των Αποστόλων.