Θεοφάνης ο Όσιος ήτο από την Αντιόχειαν, γεννηθείς από γονείς απίστους και ασεβείς, ταχέως όμως προσήλθε προς την εις Χριστόν πίστιν και ευσέβειαν. Ούτος δεκαπενταετής γενόμενος, τη προτροπή των γονέων του, έλαβε σύζυγον δια γάμου και ζήσας με αυτήν χρόνους τρεις, αφού εκείνη απέθανεν, ευθύς αυτός προσήλθεν εις την του Χριστού Εκκλησίαν και εδέχθη το Άγιον Βάπτισμα, κτίσας δε κελλίον στενώτατον, πλησίον εις την πόλιν της Αντιοχείας, εκλείσθη εντός αυτού ο αοίδιμος καθαριζόμενος πάντοτε από όλα τα πάθη και αποκτών όλα εκείνα τα μέσα και όργανα, τα οποία συνεργούσι προς την τελειότητα και άκραν αρετήν. Μαθών μετά ταύτα περί μιας δημοσίας πόρνης, Πανσέμνης ονομαζομένης, ότι γίνεται εις πολλούς αιτία απωλείας, προσηυχήθη πρώτον και αφιέρωσεν εαυτόν εις τον Θεόν, έπειτα εβγήκεν από το κελλίον του και εκδυθείς το τρίχινον ένδυμά του, ενεδύθη ενδύματα πολύτιμα.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Τετάρτη 9 Ιουνίου 2021
Τη Ι΄ (10η) Ιουνίου, ο Όσιος πατήρ ημών Κανίδης εν ειρήνη τελειούται.
Κανίδης ο Όσιος πατήρ ημών έζη κατά τους χρόνους του βασιλέως Θεοδοσίου του Μεγάλου εν έτει τοθ΄ (379), υιός γονέων ευσεβών και θεοφιλών, Θεοδότου και Θεοφανούς, κατοικών εις την χώραν της Καππαδοκίας. Λέγεται δε ότι η μήτηρ τού Αγίου τούτου δεν έτρωγε παχέα φαγητά εις τους εννέα μήνας, κατά τους οποίους εβάσταζεν αυτόν εν τη κοιλία της, αφού δε εγεννήθη ο Άγιος λέγουσιν ότι δεν εθήλαζε τελείως από τον αριστερόν μαστόν, αλλά μόνον από τον δεξιόν, και ότι εάν ετύχαινε να φάγη η μήτηρ του φαγητόν περισσότερον από το πρέπον, τότε ουδέ από τον δεξιόν μαστόν το βρέφος εθήλαζεν. Αφού δε εβαπτίσθη ο Άγιος και απεγαλακτίσθη, και αφού επέρασε την παιδικήν ηλικίαν, ήγουν έγεινεν υπέρ τους επτά χρόνους, τότε αφήσας όλα τα του κόσμου πράγματα υπήγεν εις το εκεί βουνόν και εμβάς εις εν μικρόν σπήλαιον έκλεισεν εκεί εαυτόν, σχολάζων μεν και καταγινόμενος εις την νηστείαν και ιεράν προσευχήν, τρώγων δε ολιγώτατα ωμά λάχανα χωρίς άλας, μίαν φοράν την εβδομάδα, και ούτω διήλθεν ο τρισόλβιος χρόνους ολοκλήρους εβδομήκοντα τρεις. Επειδή δε ο τόπος του σπηλαίου του ήτο κατηφορικός, έτρεχον από εκεί τα νερά και επροξένουν νοτίδα πολλήν εις το σπήλαιον. Όθεν από την υπερβολικήν νοτίδα εφθάρησαν και έπεσον αι τρίχες της κεφαλής του και των γενείων του. Ούτω λοιπόν πολιτευόμενος ο μακάριος απήλθε προς Κύριον.
Τη Ι΄ (10η) Ιουνίου, ο Άγιος Ιερομάρτυς Τιμόθεος Επίσκοπος Προύσης ξίφει τελειούται.
Τιμόθεος ο Άγιος Ιερομάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του παραβάτου Ιουλιανού, εν έτει τξα΄ (361), καλώς κυβερνών την Εκκλησίαν του και τον λαόν αυτής ποιμαίνων εις νομάς σωτηρίους. Είχε δε ο Άγιος δύναμιν και χάριν παρά Θεού, με την οποίαν εποίει διάφορα θαύματα· όθεν και ένα μεγάλον δράκοντα εθανάτωσεν, ο οποίος κατώκει εις εν σπήλαιον εν τη δημοσία οδώ, αναμέσον εις τα θερμά νερά της πόλεως Προύσης, όπου ήτο φυτευμένον κυπαρίσσιον πολλά χαριέστατον και ωραίον. Όθεν ο δράκων εκείνος, έχων εντός του την κακίαν του νοητού και ανθρωποκτόνου δράκοντος διαβόλου, εξήρχετο από το σπήλαιον και εφαρμάκωνε με μόνον το φύσημά του όχι μόνον τους ανθρώπους, όσοι διέβαινον από τον τόπον εκείνον, αλλά και τα κτήνη και τα ζώα.
Τη Ι΄ (10η) Ιουνίου, μνήμη του Αγίου Νεανίσκου και σοφωτάτου Μάρτυρος.
Νεανίσκος ο Άγιος Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του ηγεμόνος Αλεξανδρείας Μαξίμου, όστις εδίωκε και κατετυράννει τους Χριστιανούς, εμηνύθη δε εις αυτόν ο Νεανίσκος ούτος, ο σοφώτατος και ωραίος του Χριστού αθλητής, από την δούλην του. ο δε ηγεμών πολλάς μεν τυραννίας εποίησεν εις αυτόν εις διάστημα επτά ημερών, βιάζων αυτόν να αρνηθή τον Χριστόν, ιδών δε ότι δεν δύναται να τον καταπείση, έδωκε κατ’ αυτού απόφασιν να θανατωθή. Όθεν ο του Χριστού Μάρτυς ευχαριστών τω Κυρίω απήρχετο χαίρων δια να τελειώση τον ποθούμενον δρόμον του μαρτυρίου· ηκολούθει δε εις αυτόν λαός πολύς, μετά του λαού δε ηκολούθει και η δούλη εκείνη, ήτις τον επρόδωκε. Στραφείς δε ο Άγιος και ιδών την δούλην ακολουθούσαν, ένευσεν εις αυτήν με την χείρα του δια να υπάγη πλησίον του, και ότε υπήγε, τη έδωκεν εν χρυσούν δακτυλίδιον, το οποίον είχεν εις την χείρα του και είπεν εις αυτήν: ευχαριστώ σοι, γύναι, διότι με την προδοσίαν σου έγινες πρόξενος εις εμέ τοιούτων αγαθών. Ελθών δε εις τον τόπον της καταδίκης προσηυχήθη και ούτως απεκεφαλίσθη, και έλαβεν ο τρισμακάριος παρά Κυρίου τον στέφανον της αθλήσεως.
Τη Ι΄ (10η) Ιουνίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ και ΑΝΤΩΝΙΝΗΣ.
Αλέξανδρος και Αντωνίνη οι άγιοι Μάρτυρες ήσαν από χωρίον ονομαζόμενον Κροδάμων ή Καρδάμου, και η μεν Αγία Αντωνίνα διήγε την ζωήν της σεμνώς και οσίως· συλληφθείσα δε από τον ηγεμόνα Φήστον και μη πεισθείσα να αρνηθή τον Χριστόν και να λατρεύση τους δαίμονας, εβλήθη εις πορνοστάσιον ένθα διέμεινε τρεις ημέρας νηστική. Φως τότε ουράνιον εφάνη εις αυτήν κατά την νύκτα, και βροντή έγινε μεγάλη· όθεν ευθύς ήνοιξαν αι θύραι του πορνοστασίου και ήλθεν εις αυτήν φωνή από τον ουρανόν, η οποία την παρεκίνει να σηκωθή και να φάγη άρτον. Όθεν η Αγία ζητήσασα άρτον έφαγε, και παρευθύς εβγήκεν από εκεί, και πάλιν παρεστάθη εις τον ηγεμόνα· μη πεισθείσα δε να θυσιάση εις τα είδωλα, ερρίφθη κατά γης και εδάρη με ξυλίνας σπάθας, και πάλιν εφέρθη εις το πορνοστάσιον.