Τη Θ΄ (9η) του Αυγούστου, η ανάμνηαις της ευρέσεως της αχειροποιήτου και σεβασμίας Εικόνος του Κυρίου εν τοις Καμουλιανοίς.

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο δίκαιος και μόνος αληθινός Θεός ημών, όστις είναι αόρατος κατά την ουσίαν της Θεότητος, ανίκητος κατά το κράτος και ανεκλάλητος κατά την δύναμιν, αυτός ο κατά φύσιν φιλάνθρωπος και αγαθός, η εικών του Πατρός η απαράλλακτος, ο τη δόσει των χαρισμάτων αμεταμέλητος, ο προ αιώνων αοράτως εκ του Πατρός γεννηθείς και επ’ εσχάτων των ημερών εκ μητρός Παρθένου ασπόρως τεχθείς, αυτός και πάλιν κατεδέχθη να φανή εις Αγίαν Εικόνα δια την αυτού αγαθότητα και άμετρον ευσπλαγχνίαν· και εκεί μεν, εις την κατά Σάρκα Γέννησιν και παρουσίαν του, ωδήγησε τους Μάγους δι’ αστέρος, εδώ δε, εις την δι’ Εικόνος φανέρωσίν του, έφερε τους νηπίους τον νουν εις τελείαν επίγνωσιν. Ω αφράστου φιλανθρωπίας!

Τη Θ΄ (9η) του Αυγούστου, ο Άγιος Μάρτυς ΑΝΤΩΝΙΝΟΣ ο Αλεξανδρεύς πυρί τελειούται.

Αντώνινος ο Άγιος Μάρτυς ήτο την πατρίδα Αλεξανδρεύς, υπό του άρχοντος δε της Αλεξανδρείας συλληφθείς εκρεμάσθη παρ’ αυτού και εξεσχίσθη· είτα ριφθείς εντός ανημμένης καμίνου παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας του Θεού, παρ’ ου έλαβε τον του μαρτυρίου άφθαρτον στέφανον. Ευρέθη δε το άγιον αυτού λείψανον εν τω μέσω της καμίνου αβλαβές και σώον, χωρίς το πυρ να βλάψη ούτε καν τρίχα της κεφαλής του.

Τη Θ΄ (9η) του Αυγούστου, μνήμη των Δέκα Μαρτύρων, των δια την αγίαν Εικόνα του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, την εν τη Χαλκή Πύλη, αθλησάντων, ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ, ΜΑΡΚΙΑΝΟΥ, ΙΩΑΝΝΟΥ, ΙΑΚΩΒΟΥ, ΑΛΕΞΙΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΦΩΤΙΟΥ, ΠΕΤΡΟΥ, ΛΕΟΝΤΙΟΥ και ΜΑΡΙΑΣ της Πατρικίας.

Ιουλιανός και οι συν αυτώ αθλήσαντες Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους του θηριωνύμου Λέοντος του Ισαύρου εν έτει ψιστ΄ (716). Ο αυτοκράτωρ ούτος, αποστρεφόμενος τας αγίας Εικόνας, κατέκαιεν αυτάς δια πυρός· διο και ο τότε Πατριάρχης Άγιος Γερμανός πολλάς θλίψεις και κακοπαθείας εδοκίμασεν υπό του αλιτηρίου τούτου Λέοντος, διότι ήλεγχεν αυτόν ως ασεβή και παράνομον.

Τη Θ΄ (9η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΜΑΤΘΙΟΥ.

Ματθίας ο Απόστολος, εις εκ των εβδομήκοντα ων, συγκατηριθμήθη μετά των ένδεκα Αποστόλων αντί Ιούδα του Ισκαριώτου, ως είναι γεγραμμένον εις το πρώτον κεφάλαιον των Πράξεων· κηρύξας δε το Ευαγγέλιον εις την έξω Αιθιοπίαν (την νυν λεγομένην Αβυσσηνίαν), και πολλάς τιμωρίας υπομείνας παρά των Αιθιόπων, εις χείρας Θεού παρέθετο το πνεύμα του.