Μιχαήλ ο Άγιος Νεομάρτυς κατήγετο από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας, ήτο δε χαλκουργός την τέχνην, νέος εις την ηλικίαν έως δέκα οκτώ ετών και ωραίος πολύ εις την όψιν. Απατηθείς δε ούτος από χαλκουργόν τινα Αγαρηνόν, ηρνήθη, φεύ! την Πίστιν του Χριστού, κατά το πρώτον Σάββατον των Νηστειών και υπηρέτει τον Αγαρηνόν με μισθόν. Όταν δε ήλθεν η Αγία Ανάστασις του Κυρίου, ακούων τους συνομηλίκους του και όλους τους Χριστιανούς να εορτάζουν την λαμπροφόρον ημέραν και να ψάλλουν με αγαλλίασιν και χαράν, εντός πανδοχείου τινός, το κοσμοπόθητον τροπάριον «Χριστός Ανέστη», ήλθεν εις αίσθησιν του κακού όπερ έπαθε και μετανοήσας καθ’ εαυτόν δια τούτο, εγκατέλειψε την υπηρεσίαν του και συνέψαλλε και αυτός μετά των άλλων το «Χριστός Ανέστη». Τούτο ακούοντες οι εκεί παρευρισκόμενοι, ημπόδιζον αυτόν λέγοντες, ότι είναι ανοίκειον εις Τούρκον να λέγη τοιούτους λόγους, οι οποίοι αρμόζουν μόνον εις τους Χριστιανούς.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Πέμπτη 15 Απριλίου 2021
Τη ΙΣΤ΄ (16η) Απριλίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΕΙΡΗΝΗΣ.
Ειρήνη η Αγία Μάρτυς αύτη ευρίσκετο κατά τον καιρόν του Πάσχα εις την Ελλάδα, όταν εμαρτύρησεν ο Άγιος Λεωνίδης και αι συν αυτώ Άγιαι Γυναίκες. Αύτη λοιπόν, δοξολογούσα τον Θεόν μετά των τότε Χριστιανών εις ιδιαιτέραν τινά Εκκλησίαν, επροδόθη εις τον άρχοντα και συλληφθείσα ερρίφθη εις την φυλακήν. Έπειτα εξαγαγόντες αυτήν εκ της φυλακής, έκοψαν την γλώσσαν της και εξερρίζωσαν τους οδόντας αυτής. Τελευταίον δε την απεκεφάλισαν και ούτως ανήλθεν η μακαρία εις τα ουράνια στεφανηφόρος.
Τη ΙΣΤ΄ (16η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΛΕΩΝΙΔΟΥΣ, ΧΑΡΙΣΣΗΣ, ΝΙΚΗΣ, ΓΑΛΗΝΗΣ, ΚΑΛΛΙΔΟΣ, ΝΟΥΝΕΧΙΑΣ, ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ και ΘΕΟΔΩΡΑΣ.
Λεωνίδης ο Άγιος Μάρτυς μετά των συναθλησασών μετ’ αυτού Αγίων Γυναικών Χαρίσσης, Νίκης, Γαληνής, Καλλίδος, Νουνεχίας, Βασιλίσσης και Θεοδώρας, έζων επί της βασιλείας του Δεκίου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σμθ΄ - σαν΄ (249 – 251), κατήγοντο δε εκ της Πελοποννήσου, ήτο δε ο Άγιος ούτος Λεωνίδης έξαρχος πνευματικού χορού. Ούτος συνελήφθη κατά τας εορτασίμους ημέρας της Αγίας του Χριστού Αναστάσεως εν Τροιζηνία, ήτις κείται εν τη Πελοποννήσω εις την αντικρύ των Αθηνών και προς τον Σαρωνικόν κόλπον πλευράν αυτής και ήτις κοινώς τώρα λέγεται Φανάρι, ή κατ’ άλλους Πεδιάδα, υπαγομένη υπό την Επισκοπήν Κορίνθου (πρόκειται περί της περιοχής ένθα νυν εύρηται η Νέα Επίδαυρος).
Τη ΙΣΤ΄ (16η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΦΗΛΙΚΟΣ Επισκόπου, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ Πρεσβυτέρου, ΦΟΥΡΤΟΥΝΑΤΟΥ και ΣΕΠΤΕΜΙΝΟΥ.
Φήλιξ, Ιανουάριος, Φουρτουνάτος και Σεπτεμίνος οι Άγιοι του Χριστού Μάρτυρες έζων εις την πόλιν Τουβιουκάν της Λυκαονίας κατά τον καιρόν των αντιχρίστων βασιλέων Διοκλητιανού 384 – 305 και Μαξιμιανού 286 – 305. Ήσαν δε ο μεν Φήλιξ Επίσκοπος, ο δε Ιανουάριος Πρεσβύτερος. Κατά δε το όγδοον έτος της βασιλείας του ζεύγους εκείνου του διαβόλου, ήτοι εν έτει 294, εξεδόθη διάταγμα αυτών δια του οποίου επροστάσσετο να καίωνται εις πάσαν πόλιν και χώραν όλα τα βιβλία των Χριστιανών.
Τη ΙΣΤ΄ (16η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Παρθένων και αυταδέλφων ΑΓΑΠΗΣ, ΕΙΡΗΝΗΣ και ΧΙΟΝΙΑΣ.
Αγάπη, Ειρήνη και Χιονία αι Άγιαι του Χριστού Παρθενομάρτυρες ήκμασαν κατά τους χρόνους του Διοκλητιανού του κατά τα έτη σπδ΄ - τε΄ (284 – 305) βασιλεύσαντος. Ήσαν δε και αι τρεις αδελφαί κατά σάρκα, εκ Θεσσαλονίκης καταγόμεναι, τέκνα υπάρχουσαι ευγενών και πλουσίων γονέων. Επειδή δε εσέβοντο τον Χριστόν ως Θεόν αληθινόν, αναχωρήσασαι εκ της πατρίδος αυτών, όταν εκηρύχθη ο κατά των Χριστιανών διωγμός, κατέφυγον εις το όρος και εκρύπτοντο πλησίον λίμνης τινός. Κατά την εποχήν εκείνην συλληφθείς ο Άγιος Μάρτυς Χρυσόγονος απεκεφαλίσθη υπό του Διοκλητιανού εν έτει 295 δια την εις Χριστόν Πίστιν και ομολογίαν, παρά την λίμνην εκείνην, πλησίον της οποίας έμενον, ως είπομεν, αι τρεις αύται αδελφαί, η Αγάπη, η Ειρήνη και η Χιονία, μετά του δούλου του Θεού Ζωϊλου.