Τη Λ΄ (30η) του Οκτωβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων και αυταδέλφων ΖΗΝΟΒΙΟΥ και ΖΗΝΟΒΙΑΣ.

Ζηνόβιος και Ζηνοβία οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν αδελφοί καταγόμενοι από την επαρχίαν των Κιλίκων εκ πόλεως καλουμένης Αιγαί. Οι γονείς αυτών ήσαν θεοφιλείς και ενάρετοι άνθρωποι αμφότεροι, ρίζα αγαθή εξ ης τα καλά αυτά βλαστήματα ανεβλάστησαν. Ο πατήρ αυτών ωνομάζετο και αυτός Ζηνόβιος, η δε μήτηρ Θέκλα. Αμφότεροι οι Άγιοι, όντες ομόφρονες κατά την πίστιν, διήγον βίον ευσεβή και ενάρετον κατά πάντα.

Τη Λ΄ (30η) του Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΜΑΡΚΙΑΝΟΥ Επισκόπου Συρακουσών, μαθητού του Αγίου Αποστόλου Πέτρου.

Μαρκιανός ο Μάρτυς εχειροτονήθη από τον Απόστολον Πέτρον και απεστάλη Επίσκοπος εις τας Συρακούσας της Σικελίας. Καταπλήξας δε όλους τους εκεί ευρισκομένους με τα θαύματα και σημεία όσα ετέλεσε και κατακρημνίσας με μόνην την προσευχήν του τους βωμούς των ειδώλων, εποίησεν όλους υιούς φωτός δια της θεογνωσίας και δια του αγίου Βαπτίσματος. Όθεν οι Ιουδαίοι, από τον φθόνον κινούμενοι και μη υποφέροντες την παρρησίαν του Αγίου, εθανάτωσαν αυτόν με βίαιον θάνατον και ούτως εκομίσατο ο μακάριος τον της αθλήσεως αμάραντον στέφανον.

Τη ΚΘ΄ (29Η) Οκτωβρίου, μνήμη του Νέου Οσιομάρτυρος ΤΙΜΟΘΕΟΥ του Εσφιγμενίτου.

Τιμόθεος ο Άγιος Οσιομάρτυς κατήγετο από την επαρχίαν Κισσανίου του κατά την Θράκην, από χωρίον τι καλούμενον Παράορα, ωνομάζετο δε Τριαντάφυλλος πρότερον· όταν δε έφθασεν εις ηλικίαν, έλαβε γυναίκα νόμιμον και εγέννησεν εξ αυτής δύο κοράσια. Μετά δε χρόνους η γυνή αυτού, εκ συνεργείας του διαβόλου, ηγάπησεν Αγαρηνόν τινα. Όθεν ετούρκευσε και υπανδρεύθη με αυτόν, αφήσασα τον νόμιμον αυτής σύζυγον. Αλλ’ ούτος, λυπούμενος δια την απώλειαν της ψυχής αυτής, προνοών δε και δια τα κοράσια αυτού, μήπως τα λάβωσιν οι ασεβείς και τα τουρκεύσωσι κατά την συνήθειαν αυτών, αφ’ ενός μεν παρέδωκεν αυτά εις τινας συγγενείς αυτού να τα φυλάττωσι κεκρυμμένα εις το χωρίον των, αφ’ ετέρου δε δεν έπαυεν από του να μηνύη προς αυτήν όπως επιστρέψη εις την πίστιν του Χριστού δια να μη αποθάνη εις την ασέβειαν, οπότε θα κολασθή αιωνίως και άλλα όμοια.

Τη ΚΘ΄ (29η) Οκτωβρίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΜΕΛΙΤΙΝΗΣ.

Μελιτινή η Αγία Μάρτυς, διαβληθείσα εις τον επιτόπιον άρχοντα, ότι ήτο Χριστιανή, παρίσταται εις αυτόν. Και πρώτον μεν δέρεται εις το πρόσωπον και γυμνούται καθ’ όλον το σώμα της, και ούτως ως νικήτρια ίσταται πομπευομένη δια τον Χριστόν επί πολλάς ώρας, εν τω μέσω του κριτηρίου· πλην και ούτω γυμνή ισταμένη εχλεύαζε τον άρχοντα και όλα τα είδωλά του· διότι τιμήν ενόμιζεν η μακαρία την ατιμίαν ταύτην, την οποίαν ελάμβανε δια τον Χριστόν. Έπειτα δε βασανισθείσα με πολλάς βασάνους και φυλαχθείσα αβλαβής, τελευταίον κατεπληγώθη δια ξίφους και ούτω παρέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού.

Τη ΚΘ΄ (29η) Οκτωβρίου, μνήμη της Οσίας Μητρός ημών ΑΝΝΗΣ, της μετονομασθείσης Ευφημιανός.

Άννα η Οσία Μήτηρ ημών εγεννήθη εις το Βυζάντιον, από ευλαβή τινα έγγαμον Διάκονον του εν Βλαχέρναις Ναού της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, ονόματι Ιωάννου· αφ’ ου δε απεβίωσαν οι γονείς της, εφρόντισεν η μάμμη της να την ενώση δια γάμου με άνδρα ευλαβέστατον, μετά του οποίου απέκτησε δύο τέκνα. Ελθών όμως τότε από το όρος του Ολύμπου ο εκ πατρός θείος της, Μοναχός ων ασκητικώτατος και διορατικώτατος, του οποίου μολονότι έκοψε την γλώσσαν Λέων Γ΄ ο Ίσαυρος, ο εικονομάχος, ο βασιλεύσας κατά τα έτη ψιζ΄- ψμα΄ (717 – 741), εν τούτοις ελάλει ανεμποδίστως, ούτος, λέγω, άμα είδε την ανεψιάν του ταύτην Άνναν, φωτισθείς υπό της Χάριτος του Παναγίου Πνεύματος, είπεν ως προορατικός ταύτα, τα οποία εφανέρωναν την μέλλουσαν προκοπήν της Αγίας·

Τη ΚΘ΄ (29η) του Οκτωβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΑΒΡΑΜΙΟΥ και ΜΑΡΙΑΣ της αυτού ανεψιάς.

Αβράμιος ο Όσιος Πατήρ ημών ανέθαλεν εις την Έδεσσαν της Μεσοποταμίας εν έτει 296 εκ ρίζης ευγενούς και περιφανούς, διότι οι γονείς του ήσαν λαμπροί τον βίον, πλούσιοι τε και ένδοξοι, ήτο δε ο ευλογημένος ούτος νέος εξ αρχής ταπεινός και ενάρετος. Όθεν οι γονείς του, βλέποντες την ένθεον πολιτείαν και τα θαυμάσια ήθη αυτού, τον ενύμφευσαν ακουσίως του, φοβούμενοι μήπως από την μεγάλην του ευλάβειαν γίνη Μοναχός. Τούτο δε εφοβούντο διότι δεν είχον άλλο τέκνον και επόθουν να ίδωσιν από αυτόν κληρονομίαν.