Τη Κ΄ (20η) του μηνός Αυγούστου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΗΛΙΟΔΩΡΟΥ και ΔΟΣΑ (ή Δοσαί).

Ηλιόδωρος και Δοσάς οι Άγιοι Μάρτυρες ήκμασαν καθ’ ην εποχήν, κατά το πεντηκοστόν τρίτον έτος της βασιλείας του, Σαβώριος ο βασιλεύς των Περσών έκαμεν απόβασιν πολλών στρατευμάτων εις τινα πόλιν των Ρωμαίων, και ήρχισε να κρημνίζη τας εκεί Ορθοδόξους Εκκλησίας των Χριστιανών, θραύων τας ιεράς και αγίας Εικόνας και πυρπολών τα λείψανα των Αγίων. Τότε οι Άγιοι ούτοι Ηλιόδωρος και Δοσάς παρουσιασθέντες ενώπιον του βασιλέως εκείνου και ελέγξαντες την ας΄ρβειάν του, ανεκήρυξαν την αληθή πίστιν του Χριστού (ήτο δε τότε ο Άγιος Ηλιόδωρος ενενήκοντα πέντε ετών)· όθεν υπέμειναν οι μακάριοι πολλάς και διαφόρους βασάνους, και τελευταίον εκόπησαν τας ρίνας και εκάησαν τας κεφαλάς. Ούτω δε οι Άγιοι ευχαριστούντες τω Θεώ παρέδωκαν τας ψυχάς των και ανήλθον στεφανηφόροι εις τα ουράνια.

Τη Κ΄ (20η) του μηνός Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΛΟΥΚΙΟΥ του Βουλευτού.

Λούκιος ο Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους Διοκλητιανού εν έτει 299 καταγόμενος εκ της πόλεως Κυρήνης της εν Λιβύη· ήτο δε πρώτος της εν τη πόλει Βουλής και υπερείχεν όλους τους ομήλικάς του κατά το ανάστημα. Πρότερον μεν ήτο προσκεκολλημένος εις την υλικωτάτην θρησκείαν και πλάνην των ειδώλων, αφού δε ανδρείως ηγωνίσθη ο Άγιος Ιερομάρτυς Θεόδωρος, ο της Κυρήνης Επίσκοπος, και έλαβε του Μαρτυρίου τον στέφανον, τότε και ο Λούκιος ούτος, κατανυχθείς υπό της χάριτος του Χριστού, επίστευσεν εις τον Χριστόν και έλαβε το Άγιον Βάπτισμα. Αυτός έπεισε και τον ηγεμόνα Διγνιανόν να πιστεύση εις τον Χριστόν, και μετ’ αυτού επήγεν εις την Κύπρον· βλέπων δε εκεί ότι συνελαμβάνοντο οι Χριστιανοί και εθανατώνοντο, παρεδόθη και αυτός αυθορμήτως εις τους βασανιστάς, εν αγνοία του Διγνιανού. Επειδή δε λακτίσας κατεκρήμνισε τον βωμόν και εσκόρπισε τας επ’ αυτού θυσίας, τούτου ένεκα προσέταξεν ο ηγεμών να αποκεφαλίσωσι τον Άγιον και ούτως ανέβη η ψυχή του νικηφόρος εις τα ουράνια δώματα.

Τη Κ΄ (20η) του μηνός Αυγούστου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΣΕΒΗΡΟΥ και ΜΕΜΝΟΝΟΣ του Κεντυρίωνος.

Σεβήρος, ο αήττητος του Χριστού αθλητής, ήτο εκ της Σίδης της Παμφυλίας, υιός Θρακός, Πετρωνίου ονομαζομένου, μητρός δε Μυγδονίας. Ούτος λοιπόν ελθών εις την Φιλιπούπολιν και ιδών τους ανωτέρω Αγίους Τριακονταεπτά Μάρτυρας αγωνιζομένους δια τον Χριστόν, παρρησία και ούτος ωμολόγησεν αυτόν Θεόν. Δια τούτο εξεσχίσθη σκληρώς και δακτυλίους σιδηρούς πεπυρωμένους εδέχθη εις τα δάκτυλα των χειρών του· είτα τανυσθείς επί τεσσάρων ξύλων επριονίσθη, και ύστερον εζώσθη την σιδηράν πεπυρωμένην ζώνην, και τέλος αποκεφαλισθείς ο αοίδιμος έλαβε του μαρτυρίου τον στέφανον. Τον δε Άγιον Μέμνονα, τον και Κεντυρίωνα επονομαζόμενον, ετάνυσαν πρότερον επί δύο στηλών και ανέσπασαν τρεις λωρίδας δέρματος αυτού από κεφαλής μέχρι ποδών. Έπειτα έκοψαν τους πόδας του, και ούτως έρριψαν αυτόν εν καμίνω, ένθα παρέδωκε την αγίαν του ψυχήν εις χείρας Θεού, λαβών παρ’ αυτού ο αείμνηστος και τον αμάραντον της αθλήσεως στέφανον.

Τη Κ΄ (20η) του μηνός Αυγούστου, μνήμη των Αγίων ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΕΠΤΑ ΜΑΡΤΥΡΩΝ, των εν Βιζύη της Θράκης μαρτυρησάντων.

Εκ των Αγίων τούτων Μαρτύρων άλλοι μεν ήσαν εκ του Βυζαντίου, άλλοι δε εκ της Φιλιππουπόλεως. Συλληφθέντες δε εν Βιζύη της Θράκης υπό του καταράτου Απελλιανού, όστις ήτο τότε ηγεμών, εβασανίσθησαν με διαφόρους βασάνους επειδή ωμολόγουν παρρησία τον Χριστόν· τελευταίον δε ανήφθη κάμινος κάτωθεν της γης, και αφού πρώτον έκοψαν τας χείρας και τους πόδας των Αγίων, έρριψαν αυτούς εκεί, και ούτω παρέδωκαν οι αοίδιμοι τας ψυχάς των εις τον Θεόν, παρά του οποίου έλαβον τους αφθάρτους στεφάνους του μαρτυρίου.

Τη Κ΄ (20η) του μηνός Αυγούστου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Προφήτου ΣΑΜΟΥΗΛ.

Σαμουήλ ο ένδοξος Προφήτης κατήγετο εκ της Αρμαθαίμ Σιφά, εκ του όρους Εφραίμ, υιός ων Ελκανά και Άννης της Προφήτιδος. Ο δε Ελκανά έχων δύο γυναίκας, εκ των οποίων η μεν ονομαζομένη Άννα ήτο στείρα, η δε άλλη, Φεννάνα, είχε τέκνα, ανέβη μετά της Άννης εις τον τόπον Σηλώ, όπου ήτο τότε η Σκηνή και η Κιβωτός· εκεί δε ήτο και ο Ιερεύς Ηλί, και οι δύο υιοί του, ο Οφνί και ο Φινεές. Επειδή δε ο Κύριος απέκλεισε την μήτραν της Άννης και έμεινεν άτεκνος, η δε αντίζηλός της Φεννάνα ελύπει αυτήν, προσηυχήθη αύτη εις τον Θεόν μετά πόνου καρδίας, και εισηκούσθη παρ’ αυτού γεννήσασα δε υιόν τον μέγαν τούτον Προφήτην Σαμουήλ (το οποίον ερμηνεύεται Θεαίτητος) αφιέρωσεν αυτόν εις τον Θεόν. Όθεν, όταν ηυξήθη κατά την ηλικίαν, ελειτούργει εις τον Θεόν, και έγινε μέγας Προφήτης· ο δε Ηλί και οι υιοί του συνετρίβησαν υπό της οργής του Κυρίου και ηφανίσθησαν, διότι παρώργιζον τον Θεόν.