Νικόλαος ο γενναίος Μάρτυς του Χριστού κατώκει μετά του πατρός αυτού, Χατζή Κανέλλου ονομαζομένου, εις την κωμόπολιν την τουρκιστί καλουμένην Γιαγιά Κιοϊ, εις την οποίαν είχε την κατοικίαν και καθέδραν του ο περίφημος κατά την εποχήν εκείνην αγάς Καρά Οσμάνογλους. Επειδή δε ο πατήρ του Αγίου ήτο επιστάτης και διοικητής εις τα ποίμνια και προάστια, ήτοι τα αγροκτήματα, του αγά τούτου, είχεν επομένως και μεγάλην επιρροήν και εκτίμησιν από τους εκεί Τούρκους. Ευρισκόμενος λοιπόν ο Άγιος εις την υπακοήν του πατρός του, ων ευπειθέστατος κατά πάντα και με την άδειαν τούτου, ηρραβωνίσθη μετά γυναικός σεμνής και τιμίας. Όταν δε έφθασεν εις ηλικίαν είκοσι δύο ετών, ητοίμασε τα προς τον γάμον επιτήδεια και εμελέτα να στεφανωθή κατά την νέαν Κυριακήν του Θωμά. Επειδή δε είχε ανάγκην ο νέος να μεταβή εις την πόλιν της Μαγνησίας, λαβών την άδειαν του πατρός του, μάλιστα δε και του προρρηθέντος αγά, εις του οποίου την υπηρεσίαν ευρίσκοντο, ανεχώρησε δια την Μαγνησίαν.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Παρασκευή 23 Απριλίου 2021
Τη ΚΔ΄ (24η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος ΔΟΥΚΑ, ράπτου Μυτιληναίου, μαρτυρήσαντος εν Κωνσταντινουπόλει εν έτει αφξδ΄ (1564), αποδερματισθέντος ζώντος και τελειωθέντος.
Δούκας ο ευλογημένος του Χριστού Νεομάρτυς, ο Μυτιληναίος, ήτο νέος πολύ ωραίος, σώφρων και εχθρός των σαρκικών ηδονών. Επειδή δε ήτο ράπτης την τέχνην, τον εκάλουν οι αγάδες και οι μεγιστάνες και έρραπτε τα ενδύματά των. Ως εκ τούτου εισήρχετο συχνάκις εις τας οικίας των Αγαρηνών. Βλέπουσα δε τούτον μεγάλη τις κυρία καταγομένη εκ γένους ευγενούς αξιωματούχων, ηράσθη τούτου. Και πρώτον μεν ήρχισε να του προσφέρη διάφορα δώρα, μετέπειτα δε του έλεγε λόγους δαιμονικούς και ερωτικούς. Ο δε κατά την ψυχήν και το σώμα καθαρός Δούκας, ακούων τους ασέμνους εκείνους λόγους εξεπλήσσετο, διότι δεν ήλπιζε ποτέ από τοιαύτην κυρίαν να ακούση τοιούτους λόγους.
Τη ΚΔ΄ (24η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Οκτώ Μαρτύρων ΕΥΣΕΒΙΟΥ, ΝΕΩΝΟΣ, ΛΕΟΝΤΙΟΥ, ΛΟΓΓΙΝΟΥ και ετέρων τεσσάρων των δια του Αγίου Γεωργίου πιστευσάντων τω Χριστώ και μαρτυρησάντων.
Ευσέβιος, Νέων, Λεόντιος, Λογγίνος και οι έτεροι τέσσαρες Άγιοι Μάρτυρες, οι δια του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου πιστεύσαντες εις τον Χριστόν, ήσαν κατά τον καιρόν κατά τον οποίον εμαρτύρησεν ο Άγιος Γεώργιος. Αφού δε εκείνος ετελειώθη, διέταξεν ο ασεβής Διοκλητιανός, όπως όλοι οι απανταχού ευρισκόμενοι Χριστιανοί και μάλιστα όσοι είναι φυλακισμένοι εξ αιτίας του Μαρτυρίου και των θαυμάτων του Αγίου Γεωργίου, υποχρεωθώσι να θυσιάζωσιν εις τους ψευδωνύμους θεούς και ούτω να αφήνωνται ελεύθεροι. Εάν όμως τούτο δεν πράττωσι, να βασανίζωνται ασπλάγχνως και τελευταίον να θανατώνωνται.
Τη ΚΔ΄ (24ην) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΠΑΣΙΚΡΑΤΟΥΣ και ΒΑΛΕΝΤΙΩΝΟΣ.
Πασικράτης και Βαλεντίων οι Άγιοι του Χριστού Μάρτυρες κατήγοντο εκ του Δοροστόλου της εν τη Ευρώπη Μοισίας· ήσαν δε στρατιώται εις λεγεώνα τινά, ήτοι τάγμα στρατιωτικόν, απαρτιζόμενον από εξ χιλιάδας ανδρών· ήτο δε κατά την εποχήν εκείνην έπαρχος τις εις τα μέρη εκείνα Αυλοζάνης καλούμενος. Βλέποντες δε οι Άγιοι ούτοι τους τότε ειδωλολάτρας, ότι ήσαν έκδοτοι εις την πλάνην των ειδώλων και ότι όλοι, κυριευμένοι υπό του φόβου, επείθοντο εις τας προσταγάς των ειδωλολατρών βασιλέων, τούτου ένεκα, παρουσιάσθησαν δημοσία και εκήρυξαν εαυτούς Χριστιανούς. Όθεν, συλλαβόντες αυτούς οι ειδωλολάτραι, τους ωδήγησαν εις τον ηγεμόνα, ο οποίος ηνάγκαζεν αυτούς να θυσιάσωσιν εις τα είδωλα.
Τη ΚΔ΄ (24η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΣΑΒΒΑ του Στρατηλάτου Γότθου.
Σάββας ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Αυρηλιανού του κατά τα έτη σο΄- σοε΄ (379 – 275) βασιλεύσαντος. Ούτος κατήγετο εκ της Γοτθίας, είχε δε το αξίωμα του Στρατηλάτου εν Ρώμη. Πιστός δε ων Χριστιανός επεμελείτο τους Αγίους Μάρτυρας του Χριστού, τους ευρισκομένους εις τας φυλακάς, αγωνιζόμενος συγχρόνως δια την άσκησιν της αρετής και την εν γένει καθαρότητα του βίου, ων ένεκα έλαβε παρά Θεού την χάριν να εκδιώκη τα πονηρά πνεύματα μακράν των ανθρώπων. Διαβληθείς λοιπόν προς τον βασιλέα, ότι είναι Χριστιανός, ωδηγήθη έμπροσθεν αυτού και ρίψας την ζώνην, ωμολόγησε τον Χριστόν. Όθεν εκρέμασαν αυτόν και έκαυσαν με τας λαμπάδας, κατόπιν δε έθηκαν αυτόν εντός λέβητος πλήρους πίσσης βεβρασμένης.
Τη ΚΔ΄ (24η) Απριλίου μνήμη της Οσίας Μητρός ημών ΕΛΙΣΑΒΕΤ της Θαυματουργού.
Ελισάβετ η Οσία Μήτηρ ημών η Θαυματουργός, εκ νεαράς ηλικίας υποβληθείσα εις ασκητικούς αγώνας, έλαβε παρά Κυρίου την Χάριν των ιαμάτων, θεραπεύουσα διάφορα πάθη και ασθενείας. Ταύτης της Οσίας η γέννησις εδηλώθη άνωθεν δια θείας αποκαλύψεως και προεμηνύθη παρά Θεού, ότι μέλλει να γίνη σκεύος εκλογής. Εφόρει δε η μακαρία ένα μόνον χιτώνα, ταλαιπωρουμένη υπό του ψύχους και παγετού του χειμώνος· δεν έπλυνε ποτέ το σώμα της δι’ ύδατος· ενήστευσε τεσσαράκοντα ημέρας· επί τρία έτη είχε τον νουν της όλως προσηλωμένον εις τον Θεόν και με τους σωματικούς οφθαλμούς της δεν έβλεπε τελείως το κάλλος και το μέγεθος του ουρανού· εθανάτωσε δια προσευχής της όφιν μέγιστον φαρμακερόν· δεν εγεύθη ελαίου εις διάστημα πολλών ετών· δεν εφόρεσεν υποδήματα εις τους πόδας της· και πλείστα άλλα θαυμάσια επετέλεσε. Μετά λοιπόν τους τοιούτους και τοσούτους αγώνας και αρετάς, θεαρέστως διαλάμπουσα, η τρισολβία, ανεπαύθη εν Κυρίω, χαρίζουσα μέχρι σήμερον εις τους μετά πίστεως προς αυτήν προστρέχοντας, χάριν πολλών δωρεών και ιαμάτων, διότι και χώμα μόνον εκ του τάφου αυτής λαμβανόμενον ιατρεύει πάσαν ασθένειαν.