Τη Θ΄ (9η) Νοεμβρίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Μητροπολίτου Πενταπόλεως της εν Αιγύπτω και κτίτορος της εν Αιγίνη Ιεράς Μονής της Αγίας Τριάδος, των Μοναζουσών, κοιμηθέντος οσίως κατά το έτος 1920.

Δεν θα παύση η Αγία του Χριστού Ορθόδοξος Εκκλησία να αναδεικνύη Αγίους έως της συντελείας του αιώνος. Και τούτο είναι αναντίρρητος απόδειξις της εν αυτή τεθησαυρισμένης δογματικής αληθείας και των λοιπών αγίων παραδόσεων, τας οποίας κρατεί και διατηρεί ανοθεύτους και αναλλοιώτους, καθώς τας παρέλαβεν, ως πολύτιμον παρακαταθήκην και πηγήν ύδατος ζώντος, «αλλομένου εις ζωήν αιώνιον», κατά την του Ευαγγελίου φωνήν, δια του οποίου ποτίζει και δροσίζει τα ευσεβή αυτής τέκνα.

Τη Θ΄ (9η) Νοεμβρίου, οι Όσιοι και Θεοφόροι Πατέρες ημών ΕΥΘΥΜΙΟΣ και ΝΕΟΦΥΤΟΣ, οι κτίτορες της Ιεράς και Σεβασμίας Μονής του Δοχειαρίου, εν ειρήνη τελειούνται.

Ευθύμιος ο Όσιος Πατήρ ημών ήτο θείος μεν κατά σάρκα, Πατήρ δε κατά πνεύμα, του Οσίου και θεοφόρου Πατρός ημών Νεοφύτου του κτίτορος της Μονής Δοχειαρίου. Ούτος λοιπόν εκ της Κωνσταντινουπόλεως καταγόμενος ήτο γνώριμος και φίλος του Αγίου Αθανασίου του της Μεγίστης Λαύρας πρώτου. Οικοδομήσας δε πρότερον Μονύδριον επ’ ονόματι του Μεγάλου Νικολάου, εις τόπον καλούμενον Δάφνη, εκεί ειργάζετο το μέλι της αρετής και της ησυχίας, με άλλους ομού αδελφούς.

Τη Θ΄ (9η) Νοεμβρίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΙΩΑΝΝΗΣ, ο δια το βραχύ της ηλικίας (αναστήματος) ονομασθείς Κολοβός, εν ειρήνη τελειούται.

Ιωάννης ο Όσιος ούτος ήτο εις την έρημον με τους άλλους Αναχωρητάς και είχε Γέροντα Θηβαίον πολύ ενάρετον, όστις τον εδίδασκε καθ’ εκάστην και τον συνεβούλευε να αγωνίζεται και να κοπιά εις την νεότητα χωρίς αμέλειαν, δια να απολαύση πλουσίαν αντιμισθίαν εις την ουράνιον Βασιλείαν και τόσον εφύλαττε τας παραγγελίας του Γέροντός του, ως γνωστικός και υπήκοος, ώστε έγινεν εναρετώτερος του Γέροντος, διότι, ό,τι και αν τον επρόσταζε, το έκαμνε χαίρων χωρίς ουδόλως να εξετάζη, εάν ήτο καλόν το προστασσόμενον.

Τη Θ΄ (9η) Νοεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΝΤΩΝΙΟΥ.

Αντώνιος ο Άγιος Μάρτυς ήτο από την χώραν των Σύρων, λιθοξόος την τέχνην. Βλέπων δε τους Έλληνας συνεβούλευσεν αυτούς να αφήσωσι την πλάνην ταύτην.

Τη Θ΄ (9η) Νοεμβρίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΣΥΜΕΩΝ ο Μεταφραστής εν ειρήνη τελειούται.

Συμεών ο Όσιος Πατήρ ημών, ο αποκληθείς Μεταφραστής πατρίδα είχε την Κωνσταντινούπολιν, ακμάσας κατά τους χρόνους του ευσεβεστάτου βασιλέως Λέοντος ΣΤ΄ του Σοφού, του εν έτει ωπστ΄ (886) βασιλεύσαντος (886-912), ωνομάζετο δε πρότερον Νικήτας Παφλαγών, δια δε την αρετήν και σοφίαν αυτού υψώθη εις το αξίωμα του Μαγίστρου και Λογοθέτου, και απελάμβανε μεγάλας τιμάς παρά του βασιλέως.

Τη Θ΄ (9η) Νοεμβρίου, μνήμη των Οσίων Μητέρων ημών ΕΥΣΤΟΛΙΑΣ και ΣΩΠΑΤΡΑΣ.

Ευστολία η Οσία μήτηρ ημών ήτο κατά τους χρόνους Μαυρικίου βασιλέως, εν έτει φπδ΄ (584), θυγάτηρ γονέων ευσεβών κατοικούντων εις την Ρώμην, εκ νεαράς δε ηλικίας παρέδωκε τον εαυτόν της εις Μοναστήριον και κατεγίνετο εις νηστείας και αγρυπνίας. Φλεγομένη δε από τον ένθεον έρωτα, αφήκε την Ρώμην και επήγεν εις την Κωνσταντινούπολιν· περιελθούσα δε τας εκεί αγίας Εκκλησίας και πληρώσασα τον ιερόν πόθον της, μετέβη εις τον εν Βλαχέρναις Ναόν της Θεοτόκου, ένθα εύρε την θυγατέρα του βασιλέως Μαυρικίου Σωπάτραν.

Τη Θ΄ (9η) Νοεμβρίου, η Οσία μήτηρ ημών ΘΕΟΚΤΙΣΤΗ η Λεσβία εν ειρήνη τελειούται.

Θεοκτίστη η Οσία μήτηρ ημών κατήγετο από την Μυτιλήνην και ηγωνίσθη εν Πάρω κατά την εποχήν κατά την οποίαν η νήσος αύτη ήτο εντελώς έρημος από τας επιδρομάς των Αράβων πειρατών, εγνώσθη δε η άσκησις αυτής υπό τας εξής περιστάσεις: Εις τας ημέρας του ευσεβεστάτου βασιλέως Λέοντος του Σοφού του εν έτει ωπστ΄ (886) βασιλεύσαντος ήσαν εις την Κρήτην Άραβες, οίτινες ελεηλάτουν με τον στόλον, λαφυραγωγούντες διάφορα χωρία και πόλεις, όσας ηδύναντο· ο δε βασιλεύς έστειλε στόλον αρκετόν, εις τον οποίον εψήφισεν άρχοντα τον μέγαν εκείνον και στρατηγικώτατον Ημέριον, με τον οποίον έστειλε και εμέ (λέγει ο Συμεών ο Μεταφραστής, όστις έγραψε τον Βίον τούτον) αντιπρόσωπον εις εκείνους τους Άραβας, οίτινες ετυράννουν την Κρήτην, δίδων εις ημάς εξουσίαν, εάν δεν δυνηθώμεν να τους υποτάξωμεν με το καλόν εις την βασιλείαν, να τους αφανίσωμεν με τα πολεμικά όπλα.

Τη Θ΄ (9η) Νοεμβρίου μνήμη της Οσίας Μητρός ημών ΜΑΤΡΩΝΗΣ.

Ματρώνα η Οσία μήτηρ ημών ήκμασε κατά τους χρόνους των βασιλέων Μαρκιανού 450-457 και Λέοντος Α΄ του μεγάλου του καλουμένου Μακέλλη 457- 474. Αύτη εγεννήθη από γονείς ευγενείς και πλουσίους εις την Πέργην της Παμφιλίας, ήτις είναι χώρα κειμένη μεταξύ των Κιλίκων και Ισαύρων, πλουσία και πολυάνθρωπος, καθότι πάσα φυλή και εθνικότης εις ταύτην ευρίσκεται. Ανατραφείσα λοιπόν η μακαρία Ματρώνα επιμελώς έφθασεν εις ηλικίαν νόμιμον και επειδή ήτο ωραία πολύ και περίβλεπτος, την υπάνδρευσαν οι γονείς της μετά τινος νέου ευγενούς και πλουσίου, ομοίου αυτής Δομετιανού ονομαζομένου.

Τη Θ΄ (9η) Νοεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΟΝΗΣΙΦΟΡΟΥ και ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ.

Ονησιφόρος και Πορφύριος οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους καιρούς του κατά των Χριστιανών διωγμού, όστις εγένετο επί της βασιλείας Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, εν έτει 290. Διαβληθέντες δε ως Χριστιανοί προς τους τυράννους και παρασταθέντες εις το βήμα, ωμολόγησαν με ανδρείαν μεγάλην τον Χριστόν Θεόν αληθινόν, ποιητήν ουρανού και γης. Όθεν δια την ομολογίαν των ταύτην υπέμειναν διάφορα βάσανα εις όλον το σώμα· έπειτα ηπλώθησαν επάνω εις εσχάρας πεπυρακτωμένας.