Τη ΙΣΤ΄ (16η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου και ενδόξου Μεγαλομάρτυρος ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ του Νέου, του εκ της κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου έλκοντος την καταγωγήν, εν Κωνσταντινουπόλει δε αθλήσαντος, επί της βασιλείας Σουλμάν Μεχμέτ του Δ΄ εν έτει σωτηρίω 1686.

Χαίρει σήμερον των Αποστόλων ο χορός και λαμπρότατα πανηγυρίζει απολαμβάνων τον ομώνυμόν του Απόστολον. Αγάλλονται τα των Μαρτύρων συστήματα, συναριθμούντα εν ταις χορείαις αυτών τον νεοφανή Μάρτυρα, όστις, ως άλλος αυγερινός του νοητού στερεώματος της Εκκλησίας του Χριστού, ανέτειλε κατά τους ζοφερούς εκείνους χρόνους της δουλείας τω αχπστ΄ (1686) επί της βασιλείας του Σουλτάν Μεχμέτ του Α΄, οπότε πάντες σχεδόν οι ετερόφυλοι και ετερόθρησκοι άρχοντες της εποχής εκείνης, οι τε τον μόνιμον στρατόν της μεγάλης τότε Οθωμανικής αυτοκρατορίας αποτελούντες, και άπαντες εν γένει οι διοικηταί, ανώτεροί τε και κατώτεροι του κολοσσιαίου εκείνου κράτους, επί τοσούτον προέβησαν αυθαιρεσίας και φανατικότητος, ώστε αδύνατος αποβαίνει η παράστασις του εγκλήματος δι’ ολίγων, και μάλιστα αφ’ ου άλλων επεχειρήσαμεν την διήγησιν.

Τη ΙΕ΄ (15η) του Αυγούστου, η ανάμνησις της περί ημάς μεγίστης και ανυπερβλήτου φιλανθρωπίας του Θεού, ην επεδείξατο, αποστρέψας μετ’ αισχύνης τους αθέους Αγαρηνούς, μεσιτεία της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας.

Κατά τας αρχάς της βασιλείας Λέοντος του Ισαύρου του και Κόνωνος ονομαζομένου, εν έτει ψιστ΄ (716), ανέβη δια θαλάσσης πλήθος Σαρακηνών με χίλια εννεακόσια πλοία, θέλοντες να πολεμήσωσι την μεγίστην και θεοφύλακτον Κωνσταντινούπολιν. Ούτοι λοιπόν καταστρέψαντες το βασίλειον των Περσών, όπερ εις πολύ διάστημα χρόνου επολέμησε το βασίλειον των Ρωμαίων, επήγαν έπειτα εις την Αίγυπτον και Λιβύην, και εξαπατήσαντες με ψευδείς υποσχέσεις τους εκεί Χριστιανούς, ότι εάν υποταχθώσιν εις αυτούς, δεν θα τους βιάσουν να παραβώσι την ορθόδοξον πίστιν, δεν εφύλαξαν οι άθεοι τας υποσχέσεις των· όθεν πολλούς Χριστιανούς τιμωρήσαντες σφόδρα, ίνα αρνηθώσι τον Χριστόν, εποίησαν αυτούς Μάρτυρας, επειδή εκείνοι δεν ηθέλησαν να ποδοπατήσωσι τον Τίμιον Σταυρόν του Χριστού.

ΛΟΓΟΣ Γ΄ Πανηγυρικός εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου.

Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών σου, εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη. Ψαλμός μδ΄

(Του Κερνίκης και Καλαβρύτων Επισκόπου Ηλία Μηνιάτη)

Αυτή είναι η πλέον ζωντανή και πρεπώδης εικών της μεταστάσης εις ουρανούς Θεομήτορος, ην εζωγράφησε με θεοκίνητον κάλαμον ο Προφητάναξ· και προς την θεωρίαν της εικόνος ταύτης προσκαλώ σήμερον τα όμματα της ευλαβούς σας διανοίας, ω φιλέορτον σύστημα. Μη στοχασθήτε εδώ κάτω τα θλιβερά εκείνα σύμβολα του θανάτου· εκεί δηλαδή, όπου φαίνεται ένα σώμα νεκρόν ηπλωμένον επάνω εις ένα κράββατον, κηδευόμενον σεπτώς παρά των ιερών Αποστόλων, παραδόξως συνηγμένων εκ των περάτων της γης. Εις την αγιωτάτην Παρθένον όλα εστάθησαν υπέρ άνθρωπον· εις τούτο μόνον έδειξε πως ήτο φύσεως ανθρωπίνης, διότι σήμερον φαίνεται, ότι είναι φύσεως θνητής· αλλά και εις τούτο εφάνησαν και τα προνόμια της θείας χάριτος· διότι καθώς όταν η πανάμωμος Μαρία συνέλαβεν, η σύλληψις εστάθη άσπορος, και όταν εγέννησεν, η κύησις εστάθη αδιάφθορος, έτσι όταν απέθανεν, η νέκρωσις εστάθη αθάνατος. Δεν είναι θάνατος αυτός, ωσάν εκείνος ο τύραννος του γένους μας, ο υιός της κατάρας και πατήρ της φθοράς, όπου εις το σκοτεινόν του βασίλειον κρατεί αιχμάλωτον του Αδάμ την κληρονομίαν.

ΛΟΓΟΣ Β΄ Πανηγυρικός εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου.

«Που απήλθεν ο αδελφιδός σου η καλή εν γυναιξίν;» (Άσμα Ασμάτων)                 

(Του Μακαρίου Σκορδύλη ή Κωφού)                                                                        

Ω μακαριωτάτη και κοσμοχαρμόσυνος αύτη ημέρα της Κοιμήσεως της Παρθένου, εις την οποίαν εκπληττόμενα τα πλήθη των μακαρίων Αγγέλων, ως δεδιδαγμένα από το Πανάγιον Πνεύμα, κράζουν με το στόμα του Σολομώντος· «Που απήλθεν ο αδελφιδός σου η καλή εν γυναιξί»; Συ η ωραία και πάγκαλος κόρη, η καλή εν γυναιξίν, η νεκρά και αθάνατος, η τεθνηκυία και ζώσα, η εκ των Αποστόλων κάτω εν Γεθσημανή κηδευομένη και από ημάς τους Αγγέλους εν ουρανώ δοξαζομένη, δείξον ημίν που απήλθεν ο αδελφιδός σου, ο αγαπητός σου και μονογενής Υιός; Σήμερον όπου συνίπταται η μακαρία ψυχή σου με ημάς τας αϋλους δυνάμεις της ουρανίου ιεραρχίας, σήμερον όπου ανέρχεσαι από τον κόσμον εις τον ουρανόν, και από την Γεθσημανή εις τον Παράδεισον, φανέρωσον ημίν «Που απήλθεν ο αδελφιδός σου, η καλή εν γυναιξίν;»