Τη ΚΣΤ΄ (26η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ Επισκόπου Γάζης.

Πορφύριος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών κατήγετο εκ της Θεσσαλονίκης, εκ γονέων ευγενών και πλουσίων, βιώσας κατά τους χρόνους Αρκαδίου του βασιλέως, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 395 – 408. Αναχωρήσας δε εκ της πατρίδος του μετέβη εις Αίγυπτον, οπόθεν επήγεν εις Σκήτην και έγινε Μοναχός. Μετά παρέλευσιν δε πέντε ετών μετέβη εις Ιεροσόλυμα και πολλούς απίστους φωτίσας με τον λόγον της διδασκαλίας του, εχειροτονήθη Διάκονος και Πρεσβύτερος, υπό του Πατριάρχου των Ιεροσολύμων Πραϋλίου, χειροτονηθείς ύστερον Επίσκοπος Γάζης υπό του Αρχιεπισκόπου Καισαρείας της εν Παλαιστίνη Ιωάννου. Αφ’ ου λοιπόν έγινεν Επίσκοπος, πολλά θαυμάσια εποίησε και πολλούς απίστους επέστρεψεν εις θεογνωσίαν.

Τη αυτή ημέρα ΚΕ΄ (25η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΡΗΓΙΝΟΥ Επισκόπου Σκοπέλου, ξίφει τελειωθέντος.

Ρηγίνος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών έζησεν ότε εβασίλευον οι υιοί του θεοστέπτου και πρώτου βασιλέως των Ορθοδόξων Χριστιανών Αγίου Κωνσταντίνου, ο μεν Κωνστάντιος της βασιλίδος των πόλεων Κωνσταντινουπόλεως ή Νέας Ρώμης, ο δε Κώνστας της παλαιάς Ρώμης· η δε βλαστήσασα αυτόν παλαιά πατρίς υπήρχεν η Ελλάς, η ευγενεστάτη και σοφωτέρα χώρα της οικουμένης, εκ πόλεως Λεβαδείας. Οι γεννήτορες αυτού ήσαν ευσεβείς και πιστοί, τον Θεόν φοβούμενοι και πολιτευόμενοι εν οσιότητι και δικαιοσύνη, οι οποίοι, αφού το τέκνον των αυτό, ο Ρηγίνος, ηυξήθη και ήλθεν εις ηλικίαν δεκτικήν γραμμάτων, παρέδωκαν αυτό εις την μάθησιν. Αγχίνους δε ων ο παις, εις ολίγον καιρόν έμαθε πάσαν επιστήμην και σοφίαν, όχι μόνον την Ελληνικήν, αλλά και την Εκκλησιαστικήν, έχων σύντροφον και συμβοηθόν την καθαράν πολιτείαν, την εγκράτειαν και την άσκησιν· διότι εκ νεαράς ηλικίας και εξ απαλών ονύχων ηγάπησε την ασκητικήν ζωήν και σκληραγωγίαν, την οποίαν ήσκει με νηστείας, αγρυπνίας και χαμαικοιτίας ταλαιπωρών και καταδαμάζων την σάρκα αυτού, ίνα λαμπρύνη την ψυχήν του και ποιήση αυτήν οίκον της Αγίας Τριάδος.

Τη αυτή ημέρα ΚΕ΄ (25η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ του εν Δριζιπάρω της Θράκης.

Αλέξανδρος ο Άγιος Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού και του ηγεμόνος Τιβεριανού εν έτει τ΄ (300), κατήγετο δε εκ της πόλεως Καρθαγένης ή κατ’ άλλους εκ Ποτιόλων. Συλληφθείς δε υπό του ηγεμόνος Τιβεριανού και παρακινηθείς να θυσιάση εις τα είδωλα, όχι μόνον δεν επείσθη, αλλά και εξύβρισε σφόδρα τον ηγεμόνα· όθεν αναρτάται από τα άκρα των χειρών, εκ δε των ποδών του κρεμάται πέτρα βαρεία, έπειτα κρεμασθείς πάλιν δέρεται και ξεσχίζεται. Κατόπιν ωδηγήθη εις την Μαρκιανούπολιν και εκεί καίεται εις το πρόσωπον με λαμπάδα ανημμένην· είτα εφέρθη εις Δριζίπαρον της Θράκης και εκεί απεκεφαλίσθη, λαβών ούτω, ο αοίδιμος, του Μαρτυρίου τον στέφανον.