Τη ΚΕ΄ (25η) Ιουλίου, η Κοίμησις της Αγίας ΆΝΝΗΣ, μητρός της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου.

Άννα, η κατά σάρκα γενομένη προμήτωρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, κατήγετο εκ της φυλής του Δαβίδ, θυγάτηρ Ματθάν του ιερέως και Μαρίας της γυναικός αυτού. Ο Ματθάν ιεράτευε κατά τους χρόνους Κλεοπάτρας και Σαπώρου βασιλέως Περσών, προ του Ηρώδου του υιού Αντιπάτρου, έχων τρεις θυγατέρας, Μαρίαν, Σοβήν και Άνναν, εκ των οποίων η μεν Μαρία υπανδρεύθη εις την Βηθλεέμ και εγέννησε Σαλώμην την μαίαν, η δε Σοβή υπανδρεύθη και αυτή εις την Βηθλεέμ και εγέννησε την Ελισάβετ, η δε Άννα υπανδρεύθη εις την Γαλιλαίαν και εγέννησε Μαρίαν την Θεοτόκον· ώστε η Σαλώμη, η Ελισάβετ και η Θεοτόκος Μαρία είναι θυγατέρες μεν τριών αδελφών, πρώται δε εξαδέλφαι μεταξύ των. Η Αγία Άννα λοιπόν, αφού εγέννησε την Θεοτόκον Μαρίαν, ήτις υπήρξεν η σωτηρία όλου του κόσμου, και αφού απεγαλάκτισεν αυτήν, την αφιέρωσεν εις τον Ναόν του Θεού, ως καθαρόν και άμωμον δώρον, διανύσασα δε την ζωήν της με νηστείας, προσευχάς και ελεημοσύνας προς τους πτωχούς, εν ειρήνη προς Κύριον εξεδήμησε. Τελείται δε η αυτής σύναξις και εορτή εις τόπον καλούμενον Δεύτερον.

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΑΝΝΑΝ

Τη ΚΔ΄ (24η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ του από Κίου, εν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσαντος ξίφει, κατά το έτος αχο΄ (1670).

Αθανάσιος  ο τρισόλβιος Νεομάρτυς ήτο εκ χώρας λεγομένης Κίος, της κειμένης εις την της Νικαίας επαρχίαν, ονομαστός εις την χώραν του, μετά γυναικός και τέκνων, έχων πλούτον αρκετόν και ουδενός των αναγκαίων υστερούμενος, αλλά και ευαγγελικώς πολιτευόμενος εν πάσαις ταις εντολαίς του Κυρίου. Συνέβη δε και έρριψαν οι Αγαρηνοί εις την χώραν του συδοσίαν βασιλικήν, το λεγόμενον τουρσάτιν (φόρον) υπέρ την δύναμιν των Χριστιανών· αυτός δε, ως πλέον μεγαλύτερος όπου ήτο από όλους και πλέον φιλάδελφος, δια να προστατεύση τους συμπατριώτας του εκίνησεν αγωγήν κατά των εγχωρίων Τούρκων, δια να συμβοηθήσουν και αυτοί τους Χριστιανούς εις τον φόρον τον βασιλικόν, επειδή Γενίτσαροι δεν ήσαν ούτε σπαχήδες, αλλά συμπολίται και αυτοί.

Τη ΚΔ΄ (24η) Ιουλίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΘΕΟΦΙΛΟΣ ο Ζακύνθιος, ο κατά την Χίον μαρτυρήσας εν έτει αχλε΄ (1635), πυρί τελειούται.

Θεόφιλος ο νεοφανής και λαμπρότατος αστήρ ήτο από την νήσον Ζάκυνθον, ναύτης την τέχνην, ταξιδεύων με πλοίον. Έτυχε δε κατά συνεργείαν του δαίμονος να σκανδαλισθή με τον πλοίαρχον· όθενερχόμενος με το πλοίον εις την Χίον, την πατρίδα του πλοιάρχου, ανεχώρησεν από εκείνον. Εύρε τότε αυτόνΑγαρηνός τις, όστις εζήτησε να τον πάρη εις το ιδικόν του πλοίον, αλλ’ επειδή αυτός δεν ηθέλησε να κάμη ταξίδι με Αγαρηνόν, μήτε όλως να είναι μαζί του, διότι απεστρέφετο πολύ το γένος των Αγαρηνών, ο Αγαρηνός τον εβίασε πολύ, προσεπάθει δε να τον πάρη έστω και δια της βίας.