Μακαριστός Ιωάννης Κορναράκης καθ. Πανεπ. Αθηνών:

Γράφετε, σεβαστοί πατέρες, ότι οι οικουμενιστές πατριάρχες και λοιποί, αυτήν την παναίρεση του οικουμενισμού: 

«την διδάσκουν “γυμνή τη κεφαλή”, την εφαρμόζουν και την επιβάλλουν στήν πράξη κοινωνούντες παντοιοτρόπως μέ τούς αιρετικούς, με συμπροσευχές, ανταλλαγές επισκέψεων και ποιμαντικές συνεργασίες»!

Με το κείμενο αυτό, περιγράφετε κατά λέξη τον ΙΕ΄ κανόνα της πρωτοδευτέρας, ο οποίος σας δίνει το δικαίωμα να διακόψετε το μνημόσυνο των πατριαρχών, αρχιεπισκόπων και επισκόπων. 
Δεν το κάνετε όμως, και δεν θα το κάνετε ποτέ! 
Εν τούτοις, με την στάση σας αυτή, παραλογίζεσθε. 
Διότι αποφαίνεσθε ότι, οι οικουμενιστές «θέτουν εαυτούς εκτός της Εκκλησίας», εφ’ όσον παραβαίνουν κανόνες της Εκκλησίας. 
Αλλά, άραγε, είναι εντός της Εκκλησίας οι ιερείς εκείνοι, οι οποίοι καταγγέλλουν ανωνύμως, απλώς με χαρτοπόλεμο -ανιαρό και ανίερο-, πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους; 
Επιπλέον, τους αναγνωρίζουν, τους κάνουν, κάποτε, και δώρα, και δημοσίως τούς χαρακτηρίζουν ορθοδόξους θεολόγους; 

Την στιγμή πού δεν κάνουν οι ίδιοι χρήση του κανόνος που γνωρίζουν, αλλά συμπορεύονται με αυτούς, τους οποίους αναγνωρίζουν και καταγγέλλουν ως οικουμενιστές, πρέπει να μην είναι, και αυτοί, μέλη της Εκκλησίας. 
Θα ήσαν μέσα στην Εκκλησία, εφ’ όσον θα διέκοπταν το μνημόσυνο των οικουμενιστών προϊσταμένων τους· και, τότε, σύμφωνα με τον κανόνα αυτόν, θα ήσαν «ορθόδοξοι μετά τιμής της πρεπούσης», επειδή:
«ουχί σχίσμα επροξένησαν εις την Εκκλησίαν με τον χωρισμόν αυτό, αλλά μάλλον ελευθέρωσαν την Εκκλησίαν από το σχίσμα και την αίρεσιν των ψευδοεπισκόπων αυτών» (Πηδ. σ. 358). 

π. Θεόδωρος Ζήσης - Η ζωή του μεγάλου Βασιλείου ως Επισκόπου (Η στάση του έναντι των αιρέσεων)

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Μέγας Βασίλειος: Ποιος σου έδωσε τα πλούτη;

Πόση μεγάλη χάρη έπρεπε να χρωστάς εις τον ευεργέτη, πόσο να είσαι χαρούμενος και να λαμπρύνεσαι με την τιμή, διότι ο ίδιος δεν ενοχλείς την πόρτα των άλλων, αλλά άλλοι κρούουν τις δικές σου! Τώρα δε είσαι κατσούφης και αποκρουστικός, αποφεύγων τις απαντήσεις , μη τυχόν κάπου αναγκασθής να βγάλης έστω και ολίγο από τα χέρια σου. Μία λέξη γνωρίζεις∙ δεν έχω∙ Ούτε θα δώσω , διότι είμαι πτωχός. Πράγματι πτωχός είσαι και στερείσαι απ’ όλα τα αγαθά. Πτωχός από φιλανθρωπίαν, πτωχός από πίστη εις τον Θεόν, πτωχός από ελπίδα αιώνιο. Κάμε συμμέτοχους εις τα σιτηρά τους αδελφούς. Αυτό που αύριο σαπίζει, δώσε το σήμερα εις τον έχοντα ανάγκη. Η χειρότερα μορφή της πλεονεξίας είναι το να μη δίδη κανείς εις τους ενδεείς ούτε από αυτά που φθείρονται.
Ποίον, λέγει, αδικώ με το να προστατεύσω τα ιδικά μου; Ποία, πες μου, είναι ιδικά σου; Από πού τα έλαβες και τα έφερες εις τη ζωή; Όπως όταν κάποιος , αφού καταλάβη εις το θέατρο θέση θέας, εμποδίζη έπειτα τους εισερχόμενους με το να νομίζη δικό του αυτό που είναι κοινό κατά τη χρήση εις όλους, τέτοιοι είναι και οι πλούσιοι. Δηλαδή, αφού εκ των προτέρων εκυρίευσαν τα κοινά αγαθά, τα ιδιοποιούνται λόγω του ότι τα επρόλαβαν. Διότι, εάν ο καθένας , κρατούσε αυτό που χρειάζεται δια να θεραπεύση τις ανάγκες του, άφηνε το περίσσευμα εις τον έχοντα ανάγκη, τότε κανένας δεν θα ήταν πλούσιος , κανένας δε θα ήταν φτωχός.
Δεν εξήλθες γυμνός από τη κοιλιά; Δεν θα επιστρέψης και πάλι γυμνός εις τη γη; Αυτά δε που έχεις τώρα από πού τα έχεις ; Εάν μεν λέγης ότι από τη τύχη είσαι άθεος, διότι δεν γνωρίζεις τον δημιουργό, ούτε ευχαριστείς τον δοτήρα. Εάν δε αποδέχεσαι ότι από τον Θεόν είναι, πες μου τον λόγο δια τον οποίο τα έλαβες. Μήπως ο Θεός είναι άδικος που άνισα μοιράζει εις ημάς τα αναγκαία δια τη ζωή; Διατί εσύ πλουτείς και εκείνος είναι πτωχός; Δια κανένα άλλο λόγο παρά δια να λάβης εξάπαντος και εσύ τον μισθόν της αγαθότητος και της καλής διαχειρίσεως και εκείνος δια να τιμηθή με τα μεγάλα έπαθλα της υπομονής.