Λάζαρος ο τρισμακάριστος Πατήρ ημών κατήγετο εκ της Μικράς Ασίας, από χωρίον τι ευρισκόμενον πλησίον της Μαγνησίας, γεννηθείς εν έτει 967. Οι γονείς του ωνομάζοντο Νικήτας και Ειρήνη, αμφότεροι ευγενείς, θεοσεβείς και ενάρετοι. Καθ’ ον χρόνον εγεννάτο ο Όσιος, εξαπέστειλεν ο Θεός από τον ουρανόν φως θείον, το οποίον επλήρωσεν όλον τον πατρικόν του οίκον, όπερ εφανέρωσεν, ότι το βρέφος, το οποίον εγεννάτο, έμελλε να γίνη υιός φωτός και δοχείον της θείας ελλάμψεως. Ταύτην την έλλαμψιν φοβηθείσαι αι συνηθροισμέναι εκεί γυναίκες εξήλθον του οίκου, έμεινε δε μόνη η μήτηρ. Ηκολούθησε δε και δεύτερον θαύμα· διότι αφού παρήλθεν ώρα ικανή και έφυγε το φως από το μέσον, εμβήκαν δε πάλιν αι γυναίκες προς επίσκεψιν της λεχούς, ω του θαύματος! είδον το βρέφος ιστάμενον ευθύς όρθιον και προσευχόμενον κατ’ ανατολάς, έχον τας χείρας του ακουμβισμένας ευτάκτως εις το στήθος του σταυροειδώς· επρομήνυε δε ο Θεός δια τούτων την καθαρότητα τού Οσίου και την δεκτικήν επιτηδειότητα, την οποίαν είχεν η ψυχή του εις τας θείας ελλάμψεις.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2021
Τη Ζ΄ (7η) Νοεμβρίου, ο Άγιος Μάρτυς ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ο εκ Θεσσαλονίκης ξίφει τελειούται.
Αλέξανδρος ο Άγιος Μάρτυς ήτο μεν κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού, εν έτει 298, κατήγετο δε εκ της μεγαλοπόλεως Θεσσαλονίκης. Παρασταθείς λοιπόν εις το βήμα του τυράννου, επειδή ελάκτισε τον βωμόν και διεσκόρπισε τας δαιμονικάς σπονδάς και θυσίας, αίτινες ευρίσκοντοεπ’ αυτού, απεκεφαλίσθη και έλαβεν ο αοίδιμος του Μαρτυρίου τον στέφανον.
Τη Ζ΄ (7η) Νοεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΑΥΚΤΟΥ, ΤΑΥΡΙΩΝΟΣ και ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
Αύκτος, Ταυρίων και Θεσσαλονίκη οι Άγιοι Μάρτυρες εμαρτύρησαν εις την Αμφίπολιν της Μακεδονίας, ήτις είναι πόλις μεσόγειος παρά την Καβάλαν, Επισκοπήν μεν πρότερον ούσα των Φιλίππων και Δράμας, ύστερον δε τιμηθείσα εις Μητρόπολιν. Και η μεν Θεσσαλονίκη ήτο θυγάτηρ ενός ιερέως των ειδώλων, Κλέωνος ονομαζομένου, πλουσίου και περιφανούς· αλλ’ όμως ούτε ο πλούτος ούτε η της ζωής περιφάνεια του πατρός της ηδυνήθησαν να ελκύσωσι την Αγίαν και να αποσπάσωσιν αυτήν από την πίστιν του Χριστού. Όθεν και ο πατήρ της, ενθέρμως παρακαλέσας αυτήν να αρνηθή τον Χριστόν, δεν ηδυνήθη.
Τη Ζ΄ (7η) Νοεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΜΕΛΑΣΙΠΠΟΥ, ΚΑΣΣΙΝΗΣ και ΑΝΤΩΝΙΟΥ.
Μελάσιππος και Κασσίνα οι Άγιοι Μάρτυρες, ομόζυγοι όντες, και ο υιός αυτών Αντώνιος, εμαρτύρησαν κατά τους χρόνους Ιουλιανού του Παραβάτου εν έτει τξα΄ (361) εις την πόλιν Άγκυραν· ήσαν δε Χριστιανοί εκ προγόνων. Και ο μεν Αντώνιος ερρίφθη εις την φυλακήν, ο δε Μελάσιππος και η Κασσίνα, κρεμασθέντες, κατεξεσχίσθησαν και δια πυρός κατεφλέχθησαν. Έπειτα του μεν Αγίου Μελασίππου έκοψαν τους πόδας από των γονάτων, της δε Αγίας Κασσίνης έκοψαν τους μαστούς. Τον δε μακάριον Αντώνιον κρεμάσαντες κατεξέσχισαν, επειδή αυτός έπτυσε μεν εις το πρόσωπον τον Ιουλιανόν, εμακάρισε δε τους ιδικούς του γονείς, ήτοι τον Άγιον Μελάσιππον και την Αγίαν Κασσίναν, οίτινες κρεμάμενοι επί του βασανιστικού ξύλου, παρέδωκαν τας ψυχάς των εις χείρας Θεού. Έπειτα ετρύπησαν με περόνην τους αστραγάλους του αυτού Αντωνίου και εκρέμασαν εκ των ποδών του πέτρας βαρείας. Ύστερον καθίζουσιν αυτόν επί σιδηρού και πεπυρωμένου θρόνου, ξυρίζουσι την κεφαλήν αυτού και κρεμώσιν από τον λαιμόν του λίθον, περιφέροντες ούτως αυτόν εις την πόλιν δια καταισχύνην και όνειδος. Είτα πάλιν κρεμώσιν αυτόν και καταξεσχίζουσι. Μετά ταύτα στέλλουσι τον Άγιον εις τον δούκα Αγριππίνον, ο οποίος έβαλεν αυτόν εντός κλιβάνου ανημμένου, και ύστερον τον έρριψεν εις τα θηρία δια να τον φάγωσιν. Επειδή δε εξ όλων τούτων εφυλάχθη ο Άγιος αβλαβής δια της θείας Χάριτος, είλκυσεν εις την πίστιν του Χριστού τεσσαράκοντα παιδία, τα οποία ευθύς απεκεφάλισαν οι υπηρέται του βασιλέως. Απλώσαντες έπειτα τον Άγιον επάνω εις κλίνην πεπυρωμένην, τον έδειραν με ραβδία· είτα δε κόψαντες τας χείρας του, τον έρριψαν εις την κάμινον. Αβλαβής δε φυλαχθείς, δια του θαύματος τούτου πολλούς ωδήγησεν εις την πίστιν του Χριστού. Τελευταίον απετμήθη την κεφαλήν και έλαβεν ο αοίδιμος του Μαρτυρίου τον στέφανον.
Τη Ζ΄ (7η) Νοεμβρίου, μνήμη των Αγίων Τριάκοντα Τριών Μαρτύρων των εν Μελιτινή, ΙΕΡΩΝΟΣ και των λοιπών.
Ιέρων ο ανδρείος και γενναίος στρατιώτης του ουρανίου Βασιλέως Χριστού ήτο από τα Τύανα, ήτις είναι δευτέρα πόλις των Καππαδοκών· η μήτηρ αυτού εκαλείτο Στρατονίκη, γυνή θεοσεβής και φοβουμένη τον Κύριον. Τον καιρόν εκείνον εβασίλευον τα δύο ανήμερα και άς[λαγχνα θηρία, ο Διοκλητιανός και ο Μαξιμιανός οι αντίχριστοι εν έτει 290, προς τους οποίους κατήγγειλάν τινες, ότι όλη η χώρα των Αρμενίων και Καππαδοκών καταφρονούσι τα προστάγματα αυτών, προσκυνούντες Θεόν νεώτερον· όθεν έστειλαν δύο άνδρας, σκολιούς τον τρόπον και πολυμηχάνους, τον μεν ένα Αγρικόλαον ονόματι εις την Καππαδοκίαν, τον δε έτερον Λυσίαν καλούμενον εις την Αρμενίαν ως αντιπροσώπους των, να τιμωρώσιν όσους δεν προσκυνούσι τα είδωλα και να εύρουν ανδρείους στρατιώτας δια τον πόλεμον.