Τη Κ΄ (20η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΑΓΑΘΩΝΟΣ, Πάπα Ρώμης.

Αγάθων ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ο θαυματουργός, κατήγετο εκ της Ιταλίας, ήτο δε υιός γονέων ευσεβών τε και ευλαβών, ζων εν έτει χν΄ (650), οι δε γονείς του εμόχθησαν και εδίδαξαν αυτόν όλην την Αγίαν και θεόπνευστον Γραφήν, εκ της οποίας τόσον ωφελήθη και κατενύχθη ο αοίδιμος, ώστε, αφ’ ου οι γονείς του απέθανον, εσύναξεν όλον τον πλούτον των και τον διένειμεν αυθημερόν εις τους πτωχούς, μετά ταύτα δε μετέβη εις Μοναστήριον και έγινε Μοναχός. Όθεν υπηρέτει εις τον Θεόν νυχθημερόν και υπέρ του κόσμου προσηύχετο. Εις τόσην δε αρετήν έφθασεν, ώστε και Χάριν ιαμάτων παρά του Κυρίου έλαβε και επειδή η αρετή δεν δύναται να κρυβή, δια τούτο έγινε και Πάπας της Ρώμης (678-682). Καλώς λοιπόν διαλάμψας προς Κύριον εξεδήμησεν.

Τη Κ΄ (20η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΒΗΣΣΑΡΙΩΝΟΣ.

Βησσαρίων ο Όσιος Πατήρ ημών εγεννήθη εις την Αίγυπτον, αφ’ ου δε απεγαλακτίσθη και έμαθε τα ιερά γράμματα, φως άγιον έλαμψεν εν τη καρδία του· όθεν, επειδή εκ νεαράς ηλικίας ηγάπησεν πολύ τον Θεόν, δεν εμόλυνε παντελώς δι’ ουδενός αμαρτήματοα το δοθέν εις αυτόν, νηπιόθεν, άγιον Βάπτισμα, αλλ’ αναβάς επί ερήμου τόπου, εκεί, ως πετεινόν και ως άσαρκος ηγωνίζετο, διότι δεν είχε φροντίδα οίκου, ούτε τόπους επεθύμησεν, ούτε κόρον τροφής, ούτε κτήσεις αγρών, ούτε βίβλων περιφοράς. Επί τεσσαράκοντα δε έτη δεν εκοιμήθη πλαγιασμένος, αλλ’ ή καθήμενος ή ιστάμενος. Καταφρονήσας λοιπόν εξ ολοκλήρου το σώμα ως φθαρτόν, υπέταξεν αυτό εις το κρείττον, ήτοι εις την ψυχήν και εύρε τον Θεόν βοηθόν, τον οποίον επόθησε.