Τη ΙΒ΄ (12η) Ιανουαρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΜΕΡΤΙΟΥ.

Μέρτιος ο Άγιος Μάρτυς, στρατιώτης ων εις το στρατιωτικόν τάγμα το καλούμενον των Μαύρων κατά τους χρόνους του Διοκλητιανού εν έτει 298, διεβλήθη εις αυτόν, ότι είναι Χριστιανός· όθεν προσαχθείς έμπροσθεν του βασιλέως, εβιάσθη υπ’ αυτού να προσφέρη θυσίαν εις τα είδωλα, και επειδή δεν επείσθη, του αφαιρούσι την ζώνην, ήτις ήτο σημείον της στρατιωτικής αξίας του, και έπειτα δέρουσιν αυτόν καταξεσχίσαντες το σώμα του με τους ραβδισμούς. Ο δε Άγιος με τόσην γενναιότητα υπέμεινε την σκληράν ταύτην βάσανον, ώστε ουδέ μικράν φωνήν εξέβαλε το στόμα του· διο εξεπλάγη ο τύραννος και έκθαμβος εγένετο. Επειδή δε ο ξυλοδαρμός παρετάθη επί πολλάς ώρας, δεν έμεινεν εις το σώμα τού Μάρτυρος το ελάχιστον μέρος απλήγωτον. Τότε επρόσταξεν ο τύραννος να τον αφήσωσι και να τον ρίψωσιν εις την φυλακήν. Μετά παρέλευσιν δε οκτώ ημερών έρρευσε πύον πολύ από τας πληγάς του Αγίου, και ανέδιδε τούτο υπερβολικήν δυσοσμίαν· όθεν αποκαμών εκ των πόνων ο του Χριστού αθλητής παρέδωκε την τιμίαν αυτού ψυχήν εις χείρας Θεού, και ούτως έλαβε τον του Μαρτυρίου στέφανον.

Τη ΙΒ΄ (12η) Ιανουαρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΠΕΤΡΟΥ του Αβεσαλαμίτου.

Πέτρος ο ένδοξος Μάρτυς, ανδρείος ων και δυνατός, τόσον κατά το σώμα, όσον κατά την ψυχήν και κατά την πίστιν, ωμολόγησε παρρησία τον Χριστόν εν τη νεανική του ηλικία· ο δε της Ελευθερουπόλεως άρχων, επειδή δεν ηδυνήθη ούτε με κολακείας να μαλάξη την γνώμην του, ούτε με απειλάς να τον φοβίση, έρριψεν αυτόν εν πυρά, και εκεί ο γενναίος της ευσεβείας αγωνιστής έλαβε τον στέφανον του Μαρτυρίου.

Τη ΙΒ΄ (12η) Ιανουαρίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΤΑΤΙΑΝΗΣ.

Τατιανή η Μάρτυς κατήγετο εκ της αρχαίας Ρώμης, ακμάσασα κατά τους χρόνους του βασιλέως Αλεξάνδρου, εν έτει σκβ΄ (222), θυγάτηρ μεν πατρός πλουσίου και περιφανούς, ο οποίος τρις εγένετο ύπατος, διάκονος δε της Εκκλησίας κατά την τάξιν και το επάγγελμα. Αύτη λοιπόν, διότι ωμολόγει τον Χριστόν, ωδηγήθη έμπροσθεν του βασιλέως, και εισελθούσα μετ’ αυτού εις τον Ναόν των ειδώλων, δια προσευχής της κατεκρήμνισε τα είδωλα. Όθεν δέρουσι ταύτην εις το πρόσωπον και με σιδηράς αγκίδας σχίζουσι τα βλέφαρά της. Έπειτα κρεμώσιν αυτήν και καταξεσχίζουσι το σώμα της, και είτα ξυρίσαντες την κεφαλήν της δια καταισχύνην, ρίπτουσιν αυτήν εις το πυρ και δίδουσιν εις τα θηρία. Επειδή δε διεφυλάχθη από αυτά αβλαβής με την χάριν του Θεού, τούτου ένεκα απεκεφαλίσθη, και ούτως έλαβεν η αοίδιμος τον στέφανον του μαρτυρίου.