Τη ΚΒ΄ (22α) Οκτωβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Ισαποστόλου ΑΒΕΡΚΙΟΥ Επισκόπου Ιεραπόλεως του θαυματουργού.

Αβέρκιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήτο Αρχιερεύς εις πόλιν τινά της Φρυγίας Σαλουταρίας καλουμένην Ιεράπολιν, κατά τους χρόνους Μάρκου Αντωνίνου ρξα΄- ρπ΄ (161-180) και Λευκίου των ασεβών βασιλέων, από τους οποίους εγράφησαν διατάγματα και επέμφθησαν εις όλα τα φρούρια και τας πόλεις των Ρωμαίων, προστάσσοντα να προσκυνώσιν όλοι τους θεούς των Ελλήνων και να θυσιάζωσιν επιμελώς εις αυτούς. Κατ’ εκείνον τον καιρόν ήτο ηγεμών εις την Φρυγίαν άρχων τις, ονόματι Πούπλιος, όστις, ιδών τα των βασιλέων δόγματα, προσέταξε να τελέσωσιν όλοι της επαρχίας αυτού κοινήν εορτήν, προσφέροντες κατά την συνήθειαν αυτών σπονδάς και θυσίας εις τους δαίμονας.

Τη ΚΑ΄ (21ην) Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος ΙΩΑΝΝΟΥ του εκ Μονεμβασίας, τελειωθέντος εν ταις βασάνοις κατά την Λάρισαν, εν έτει αψογ΄ (1773).

Ιωάννης ο νεοφανής Μάρτυς του Χριστού ήτο από την περιφανή Πελοπόννησον, από τα μέρη της Μονεμβασίας, νέος την ηλικίαν έως δεκαπέντε ετών, πεπαιδευμένος τα ιερά γράμματα· και ο μεν πατήρ αυτού Ιερεύς ων κατήγετο από εν χωρίον καλούμενον Γεράκι, τιμώμενον με θρόνον Επισκοπής παρά της Μητροπόλεως Μονεμβασίας, η δε μήτηρ αυτού ήτο από εν χωρίον της Μονεμβασίας, Γούβες επιλεγόμενον. Κατά δε τον καιρόν όπου η Πελοπόννησος εστέναζεν υπό τον ζυγόν των Τούρκων κατά το έτος 1770, δια τας τότε περιστάσεις, επιδραμόντες πλήθος Αλβανών ηχμαλώτιζον τους εκεί Χριστιανούς, κατέλαβον δε τότε και το χωρίον του Μάρτυρος και τον μεν πατέρα αυτού απέκοψαν εν μαχαίρα, αυτόν δε και την μητέρα αυτού αιχμαλωτίσαντες επήραν μαζί των και τους επήγαν εις την Λάρισαν, εκεί δε επωλήθησαν δις και τρις ο καθ’ εις ξεχωριστά, ύστερον δε επωλήθησαν και οι δύο ομού εις ένα Αγαρηνόν Θεσσαλονικέα, όστις, επειδή δεν είχε τέκνον, επεθύμει πολύ, τόσον αυτός όσον και η γυνή αυτού, να υιοθετήσωσι τον ευλογημένον Ιωάννην.

Τη ΚΑ΄ (21ην) Οκτωβρίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΘΕΟΔΟΤΗΣ και ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ Πρεσβυτέρου.

Θεοδότη η Αγία Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Αλεξάνδρου του Σεβήρου, εν έτει σκβ΄ (222), θυγάτηρ ευγενών γονέων, καταγομένη από χώραν τινά της Μαύρης Θαλάσσης. Μεταβάσα δε εις Ασκητήριον, ησύχαζεν. Ύστερον φανερωθείσα, ότι είναι Χριστιανή, εκρατήθη από τον άρχοντα της Καππαδοκίας και ομολογήσασα ότι πιστεύει εις τον Χριστόν, κρεμάται, καταξεσχίζεται και τίθεται μέσα εις κλίβανον πεπυρωμένον.

Τη ΚΑ΄ (21ην) Οκτωβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΦΙΛΟΘΕΟΥ, του ασκήσαντος εν τω του Άθω όρει.

Φιλόθεος, το θείον τούτο και θαυμάσιον φυτόν, ανέθαλε κατά τον ΙΔ΄ αιώνα εις την Χρυσόπολιν της Μακεδονίας, οι δε γονείς του ήσαν από επαρχίαν τινά της Ασίας, εκ πόλεως Ελατείας, δια δε τον φόβον των Αγαρηνών έφτγαν από την πατρίδα των και επήγαν εις την Χρυσόπολιν, εις την οποίαν ετελεύτησεν ο πατήρ αυτού, αφ’ ου εγέννησε δύο παίδας, οι οποίοι έμειναν εκεί εις την αλλοτρίαν γην με την μητέρα των, κακουχούμενοι και ονειδιζόμενοι από τους γείτονας, ως ξένοι και πάροικοι, επειδή δεν είχον συγγενή τινα από τον πατέρα ή την μητέρα των, ειμή μόνον την θείαν βοήθειαν, και πολλάκις εμυρολόγουν την τύχην των η μεν γυνή την χηρείαν, οι δε παίδες την ορφανίαν ολοφυρόμενοι.

Τη ΚΑ΄ (21ην) του Οκτωβρίου, μνήμη των εν Νικομηδεία Αγίων τριών Μαρτύρων ΓΑΪΟΥ, ΔΑΣΙΟΥ και ΖΩΤΙΚΟΥ, εν θαλάσση τελειωθέντων.

Γάϊος, Δάσιος και Ζωτικός οι Άγιοι Μάρτυρες, ευρισκόμενοι εις την Νικομήδειαν, ανέλαβον ζήλον θείον εις την καρδίαν των, και πορευθέντες κατεκρήμνισαν τα εις τους ναούς των Ελλήνων ευρισκόμενα είδωλα. Επειδή δε εφανερώθησαν, εδοκίμασαν οι μακάριοι παντοίας βασάνους. Τούτους εκρέμασαν οι Έλληνες επί ξύλων και κατέτριψαν τας σάρκας των με πανία υφασμένα από τρίχας αιγός· έπειτα δέσαντες πέτρας από τον λαιμόν των, τους έρριψαν εις την θάλασσαν. Όθεν έλαβον οι αοίδιμοι τους στεφάνους του Μαρτυρίου.