Πιαμούν η Οσία Παρθένος ήτο από την Αίγυπτον, ήκμασε δε κατά τον Δ΄ μετά Χριστόν αιώνα. Διήγε δε η μακαρία την ζωήν της εν προσευχαίς και νηστείαις ευρισκομένη πλησίον της μητρός της. Επειδή δε ήσαν πτωχαί, ειργάζετο η μακαρία γνέθουσα νήμα δια να εξοικονομή τα αναγκαία προς συντήρησίν των· ήτο δε η τροφή της τελείως πενιχρά και αύτη άπαξ και μόνον της ημέρας. Ούτω λοιπόν αγωνιζομένη η μακαρία Πιαμούν ηξιώθη και προορατικού χαρίσματος. Καιρόν δε τινά συνέβη εις τα μέρη της Αιγύπτου χώρα τις να εγείρη πόλεμον εναντίον άλλης τινός χώρας, επειδή κατά την διανομήν του ύδατος του Νείλου, εκ του οποίου ηρδεύοντο, συνέβησαν φόνοι πολλοί. Επειδή δε η πρώτη εκ των χωρών εκείνων ήτο μεγαλυτέρα και πολυάνθρωπος, εξήλθον όλοι οι κάτοικοι αυτής αρματωμένοι με κοντάρια και άλλα έρματα και ώρμησαν να υπάγουν να φονεύσουν τους ανθρώπους της άλλης, της μικροτέρας χώρας. Εις την χώραν εκείνην ήτο και η ΠαρθένοςΠιαμούν.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Τρίτη 2 Μαρτίου 2021
Τη Γ΄ (3η) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΕΥΤΡΟΠΙΟΥ, ΚΛΕΟΝΙΚΟΥ και ΒΑΣΙΛΙΣΚΟΥ.
Ευτρόπιος, Κλεόνικος και Βασιλίσκος οι Άγιοι Μάρτυρες έζων κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπδ΄ - τε΄ (284 – 305), καταγόμενοι μεν εξ Αμασείας, ήτις είναι πόλις διάσημος της εν τω Πόντω Καππαδοκίας, ήσαν δε συγγενείς και συστρατιώται του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τήρωνος. Αφού δε ο μακάριος Θεόδωρος ετέλεσε τον δρόμον του Μαρτυρίου του και παρέστη στεφανηφόρος ενώπιον του Θεού, παρεκάλεσε και δια τους συστρατιώτας του Αγίους Ευτρόπιον, Κλεόνικον και Βασιλίσκον, τους ενταύθα αναφερομένους, ίνα και ούτοι των αυτών αξιωθώσι στεφάνων. Μετά λοιπόν το Μαρτύριον του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου και αφού ετελεύτησε κακώς ο ηγεμών Πούπλιος, όστις εθανάτωσε τον Άγιον Θεόδωρον και είχε φυλακίσει τους Αγίους τούτους, ήλθεν εις την Αμάσειαν άλλος ηγεμών, Ασκληπιόδοτος λεγόμενος, ωμός και απάνθρωπος, πολλά δεινά κατά των Χριστιανών τεχνευόμενος.
Τη Γ΄ (3ην) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΥ Πρεσβυτέρου Αντιοχείας.
Θεοδώρητος ο Άγιος του Χριστού Ιερομάρτυς ήτο Πρεσβύτερος της εν Αντιοχεία Εκκλησίας επί της βασιλείας του δυσσεβούς Ιουλιανού του Παραβάτου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τξα΄ - τξγ΄ (361 – 363). Κατά την εποχήν εκείνην ο του βασιλέως τούτου θείος και συνώνυμος Ιουλιανός, Χριστιανός ων και πιστός πρότερον θεράπων του Θεού, αναγνώστης της εν Αντιοχεία Μεγάλης Εκκλησίας, επείσθη, ο άθλιος, εις τον ανεψιόν του, τον δυσσεβή και παραβάτη βασιλέα και ηρνήθη, φευ! την εις Χριστόν Πίστιν προσκυνήσας τα είδωλα. Ουχί δε μόνον τούτο, αλλά και επρόδωσεν, ο ασεβής, εις τον τύραννον όλον τον πλούτον και τα ιερά κειμήλια, όσα αφιέρωσεν ο Μέγας Κωνσταντίνος εις την Εκκλησίαν της Αντιοχείας, καταστάς ούτω ο πρώην ευσεβής Ιουλιανός, τη υποκινήσει του ασεβεστάτου ανεψιού του, διώκτης και τύραννος των Χριστιανών.