Τη ΙΔ΄ (14η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ.

 Βενέδικτος ο Όσιος Πατήρ ημών, του οποίου το όνομα είναι λατινικόν και ερμηνεύεται Ευλογημένος, κατήγετο εκ της Νουρσίας, πόλεως της Ιταλίας, εν τη οποία εγεννήθη κατά το έτος υπ΄ (480) από Χριστού, εκ γονέων ευσεβών και πλουσίων. Βρέφος δε έτι ων απέμεινεν ορφανός, ανατραφείς μετά της διδύμου αδελφής του, ονόματι Σχολαστικής, από την ευσεβή τροφόν των. Από της μικράς ηλικίας ο Όσιος έδειξε θερμήν αγάπην προς πάσαν αρετήν, νεώτατος δε εστάλη εις την Ρώμην δια να επιδοθή εις την σπουδήν. Αλλ’ εκεί, φοβηθείς να μη παρασυρθή από τα κακά παραδήγματα των νέων, εγκατέλειψε την Ρώμην και επήγεν εις την περιοχήν των ορέων των καλουμένων σήμερον Σιμπρουϊνη (Simpruini), αλλά μη ικανοποιηθείς και εκεί ανεχώρησε δια τας αγρίας χαράδρας του όρους Σουβιάκου, όπου συνήντησε Μοναχόν τινα Ρωμανόν ονομαζόμενον, όστις αντιληφθείς την αθωότητα του νέου τον ηρώτησε τι ζητεί εις τα έρημα εκείνα μέρη.

Τη ΙΔ΄ (14η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Ομολογητού ΕΥΣΧΗΜΟΥ Επισκόπου Λαμψάκων.

Εύσχημος ο Όσιος και Ομολογητής Πατήρ ημών έζησε κατά τους χρόνους των Εικονομάχων, από βρεφικής δε ηλικίας καλώς ανατραφείς και κατασταθείς ανήρ τέλειος, εχρημάτισε ναός του Αγίου Πνεύματος. Γενόμενος δε Μοναχός, ανήλθε και εις το υψηλόν της Ιερωσύνης αξίωμα. Όθεν και επληρώθη υπό της Χάριτος του Θεού. Τρωθείς δε υπό θεϊκού και ενθέρμου ζήλου, κατήσχυνε τους ιερείς των αιρετικών εικονομάχων, θαυμάσια παράδοξα ενεργών.

Τη ΙΔ΄ (14η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ του εν Πίνδη.

Αλέξανδρος ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς, ευρισκόμενος πρότερον εν τω σκότει της πλάνης, έλαμψεν ύστερον ως αστήρ πολύφωτος, δια της καλής αυτού ομολογίας. Διότι ελέγξας την πλάνην των δυσσεβών ειδωλολατρών, κατεπλήγωσε δια των λόγων του, ως δια βελών πεπυρωμένων, και τον νοητόν διάβολον, τον δια την πλάνην καυχώμενον. Όθεν οι πεπλανημένοι ειδωλολάτραι, μη υποφέροντες την παρρησίαν και το σθένος του Αγίου, εδοκίμαζον να νικήσωσι την μεγαλοψυχίαν του με διαφόρους τρόπους και κολακείας. Επειδή όμως δεν ηδυνήθησαν, απέκοψαν την τιμίαν αυτού κεφαλήν. Ο Θεός όμως αντήμειψεν αυτόν με τα χαρίσματα των ιαμάτων, διότι το θείον αυτού και σεβάσμιον Λείψανον ιατρεύει πάσαν ασθένειαν εκείνων όσοι μετά πίστεως προστρέχουσιν εις αυτό.